Termin „uspokajający” jest nieco mylący. Słowo to jest zwykle używane w kulturze popularnej do opisania środków uspokajających lub substancji używanych do wywołania sedacji lub zmniejszenia lęku. Termin „środek uspokajający” jest dziś używany rzadziej, ponieważ sugeruje, że leki wywołują uspokojenie, co jest nieco niejasnym i niedokładnym opisem ich działania.
Dopiero w 1953 r. ukuto termin „środek uspokajający”, aby opisać wpływ, jaki rezerpina wydaje się mieć na zwierzęta. Dzisiaj dokładniej zaklasyfikowalibyśmy rezerpinę jako środek przeciwnadciśnieniowy, ponieważ jej celem jest raczej obniżenie wysokiego ciśnienia krwi niż wywołanie stanu uspokojenia.
W dzisiejszych czasach, kiedy lekarze używają słowa „uspokajający”, mogą to robić, aby zaklasyfikować leki do jednej z dwóch grup:
- Główne środki uspokajające są typowymi lekami przeciwpsychotycznymi stosowanymi w leczeniu psychotycznych cech schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej i innych zaburzeń nastroju.
- Drobne środki uspokajające są zazwyczaj lekami anksjolitycznymi stosowanymi w celu zmniejszenia lęku.
Zrozumienie drobnych środków uspokajających
Kiedy ludzie odnoszą się do środków uspokajających, zwykle mają na myśli sugestię, że leki te mogą uspokajać nerwy, łagodzić objawy stresu lub pomagać w zasypianiu. Tego typu leki są szeroko klasyfikowane jako anksjolityki. Leki są czasami dalej podzielone na inne klasy leków:
- Antydepresanty są w stanie leczyć stany lękowe poprzez regulację substancji neurochemicznych w mózgu, zwłaszcza serotoniny. Chociaż leczenie lęku za pomocą antydepresantów może wydawać się sprzeczne z intuicją, środki te wpływają na neuroprzekaźniki zaangażowane w regulację zarówno nastroju, jak i lęku.
- Barbiturany były kiedyś powszechnie przepisywane w leczeniu bezsenności i lęku. Obecnie rzadko są używane w tym celu ze względu na wysokie ryzyko nadużywania i uzależnienia, a także ich wąski indeks terapeutyczny, dawkę wymaganą do uzyskania pożądanego efektu i dawkę, która może spowodować śpiączkę lub śmierć. Chociaż zostały w dużej mierze zastąpione przez benzodiazepiny, barbiturany są czasami stosowane jako leki przeciwdrgawkowe (w leczeniu napadów) lub jako środki znieczulające.
- Benzodiazepiny są przepisywane w leczeniu lęku, bezsenności, drgawek, skurczów mięśni, pobudzenia, odstawienia alkoholu i ataków paniki. W Stanach Zjednoczonych zatwierdzono co najmniej 15 benzodiazepin, w tym Ativan (lorazepam), Valium (diazepam), Klonopin (klonazepam) i Xanax (alprazolam).
- Sympatykolityki to leki przeciwnadciśnieniowe, które działają na współczulny układ nerwowy organizmu (zasadniczo reakcja „walcz lub uciekaj”). Ta klasa leków jest skuteczna w leczeniu zaburzeń lękowych, takich jak zespół stresu pourazowego (PTSD).
Świadome korzystanie z drobnych środków uspokajających
Przy odpowiednim stosowaniu i pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza drobne środki uspokajające, takie jak benzodiazepiny, mogą być zarówno skuteczne, jak i korzystne. Chociaż może wydawać się rozsądne założenie, że niektóre z tych leków są „bezpieczniejsze” niż inne, wszystkie benzodiazepiny mogą potencjalnie powodować uzależnienie i uzależnienie, jeśli są niewłaściwie używane.
W rzeczywistości, ponieważ leki takie jak Xanax lub Valium są tak często przepisywane, ludzie nie docenią swojego potencjału uzależnienia w porównaniu z bardziej „niebezpiecznymi” lekami, takimi jak Oxycontin (oksykodon) lub Vicodin (hydrokodon).
Drobne środki uspokajające są zazwyczaj przyjmowane przez krótki czas. Nadużywanie może również powodować działania niepożądane, które prowadzą do pogorszenia objawów, w tym:
- Podniecenie
- Agresja
- Zamieszanie
- Depresja
- Zawroty głowy
- Zmęczenie
- Wycieńczenie
- Bóle głowy
- Brak koordynacji
- Utrata pamięci
- Paranoja
- Bełkotliwa wymowa
- Myśli samobójcze
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich doświadcza objawów uzależnienia, porozmawiaj ze swoim lekarzem o możliwościach leczenia. Przejście na „zimnego indyka” zwykle nie jest dobrym pomysłem, biorąc pod uwagę możliwość wystąpienia objawów odstawienia, czasami ciężkich. Niektóre plany ubezpieczeń zdrowotnych zapewniają częściowe lub pełne pokrycie leczenia uzależnień.