Chirurgia bariatryczna jest często zalecana pacjentom z większymi ciałami. Duży rozmiar ciała, określany w świecie medycznym jako otyłość, to nie to samo, co zaburzenie odżywiania. Jednak jest skrzyżowanie.
Spora liczba osób rozważających operację bariatryczną może mieć zaburzenia odżywiania. Istniejące zaburzenie odżywiania może pogorszyć wynik operacji bariatrycznej. Co więcej, sama operacja może stworzyć warunki, które powodują lub naśladują zaburzenia odżywiania lub zaburzone odżywianie.
Czym jest chirurgia bariatryczna?
Chirurgia bariatryczna, znana również jako chirurgia odchudzania, odnosi się do szeregu procedur, które fizycznie zmieniają strukturę ciała w celu ograniczenia ilości spożywanego pokarmu lub spowodowania złego wchłaniania składników odżywczych w celu spowodowania utraty wagi.
Procedury restrykcyjne
Restrykcyjne procedury ograniczają przyjmowanie pokarmu poprzez zmniejszenie pojemności żołądka. Takie procedury obejmują:
- Laparoskopowa regulowana opaska żołądkowa: Założenie regulowanej opaski na górną część żołądka, aby stworzyć mały woreczek do przechowywania żywności
- Gastrektomia rękawowa (rękaw żołądkowy): Trwałe i chirurgiczne usunięcie około 80% żołądka, pozostawiając żołądek w kształcie rurki o wielkości i kształcie banana
- Pionowa gastroplastyka pasmowa: Za pomocą opaski i zszywek stworzyć mały woreczek na brzuch
Procedury złego wchłaniania
Zabiegi złego wchłaniania skracają długość funkcjonalnego jelita cienkiego i obejmują takie zabiegi jak:
- Przekierowanie żółciowo-trzustkowe, zabieg, w którym części żołądka są usuwane chirurgicznie. Pozostała mała torebka jest połączona bezpośrednio z końcowym segmentem jelita cienkiego, całkowicie omijając górną część jelita cienkiego, a pozostaje wspólny kanał, w którym mieszają się żółć i soki trawienne trzustki przed wejściem do okrężnicy. Utrata masy ciała następuje, ponieważ większość kalorii i składników odżywczych trafia do okrężnicy i nie jest wchłaniana.
- Obwodnica Jejunoileal, procedura, która miała miejsce głównie w latach 60. i 70. XX wieku, polegająca na chirurgicznym ominięciu około 90% jelita cienkiego w celu skrócenia wchłaniania składników odżywczych; nie jest już wykonywany z powodu poważnego niedożywienia i śmierci.
Procedury kombinowane
Wreszcie, niektóre procedury łączą ograniczenie ze złym wchłanianiem. Jedną z takich procedur jest pomostowanie żołądka Roux-en-Y (RYGB), w którym górna część żołądka jest zszywana, pozostawiając mały worek żołądkowy, który ogranicza przyjmowanie doustne. Ten woreczek jest następnie przymocowany bezpośrednio do części jelita cienkiego zwanej odnogą Roux, z pominięciem reszty żołądka i górnej części jelita cienkiego, co dodatkowo powoduje łagodne zaburzenia wchłaniania.
Obecnie rękaw żołądka i RYGB są najczęściej wykonywanymi zabiegami bariatrycznymi w USA. Szacuje się, że w 2017 roku wykonano łącznie 228 000 operacji żołądka, z czego 59% to rękaw żołądka, a 18% RGBY.
Ważne uwagi
Jeśli masz zaburzenia odżywiania lub zmagasz się z zaburzeniami odżywiania i rozważasz operację żołądka, ważne jest, aby zrozumieć, że operacja ta prawdopodobnie nie rozwiąże zaburzeń odżywiania lub problemów z odżywianiem; w rzeczywistości może to pogorszyć. Nie ma gwarancji, że na stałe rozwiąże problemy z wagą. Konieczne jest, aby Twój lekarz przygotował Cię na wszystkie możliwe zagrożenia i potencjalne wyniki zabiegu.
Przymusowa dieta
Krytycy twierdzą, że chirurgia bariatryczna jest jedynie dietą wymuszoną – różne techniki mają na celu zmniejszenie zdolności żołądka do zatrzymywania pokarmu lub uszkodzenia narządów, aby nie mogły wchłonąć tak wielu składników odżywczych. W skrócie: wywołane niedożywienie. Pooperacyjne niedobory żywieniowe są powszechne.
Ofiary śmiertelne
Śmierć to kolejna realna możliwość. Zgłaszane wskaźniki śmiertelności osób poddawanych operacjom bariatrycznym sięgają nawet 5% pacjentów umierających w ciągu roku – rzeczywisty wskaźnik może być nawet wyższy z powodu zaniżania danych. Jeden raport badawczy wykazał, że zgonów związanych z pomostowaniem żołądka nie uwzględniano i nie rejestrowano jako zgonów z innych przyczyn. Inne komplikacje są prawdopodobne i obejmują wszystkie układy organizmu.
Skuteczność
Większość badań dotyczących chirurgii bariatrycznej koncentruje się na wynikach w pierwszym roku po operacji; dane dotyczące wyników długoterminowych są ograniczone. Większość badań podaje wyniki dla mniej niż 80% pacjentów, pomijając tych, którzy mogli zrezygnować z udziału w badaniu z powodu słabych wyników i związanego z nimi wstydu. A niewiele badań śledzi wyniki wykraczające poza dwa lata po operacji.
Kwestie te znacząco zniekształcają zgłoszone wyniki, jak zauważył Puzziferri: „Istnieje znaczne ryzyko wyciągnięcia zbyt optymistycznych wniosków dotyczących wpływu interwencji odchudzającej, gdy obserwacja jest niekompletna. Z powodu niepełnej obserwacji większość badań dotyczących chirurgii bariatrycznej może zgłaszać zbyt optymistyczne szacunki dotyczące efektów tych operacji”.
Pojawiające się dane sugerują, że operacja może przynieść tylko chwilową ulgę w problemach medycznych, które ma leczyć, i że waga może być stopniowo odzyskiwana. Po operacji pacjenci są nadal duzi, choć mniej, i mogą nie mieć znaczącej poprawy wyników zdrowotnych. Niektórzy mogą już nigdy nie być w stanie jeść regularnie lub mogą ograniczać się do jedzenia małych ilości i unikania niektórych pokarmów.
Zaburzenia odżywiania i chirurgia bariatryczna
Badania sugerują, że zaburzenia odżywiania i problematyczne zachowania związane z jedzeniem są powszechne u osób zgłaszających się do operacji bariatrycznej, prawdopodobnie dlatego, że często stosowali dietę, która może być prekursorem zaburzeń odżywiania. Istniejące zaburzenia mogą znacząco wpłynąć na wyniki operacji.
Niestety, naukowcy uważają, że zaburzenia odżywiania i problematyczne zachowania związane z jedzeniem są prawdopodobnie minimalizowane lub niedoceniane przez pacjentów decydujących się na te procedury. Mogą obawiać się, że nie zostaną zakwalifikowani do operacji, jeśli przyznają się do zaburzeń odżywiania lub zaburzeń odżywiania.
Zaburzenie z napadami objadania się (BED), które charakteryzuje się epizodami spożywania dużych ilości jedzenia podczas poczucia braku kontroli, jest najczęstszym zaburzeniem odżywiania zgłaszanym u pacjentów zgłaszających się do operacji bariatrycznej.
Szacunkowe wskaźniki rozpowszechnienia BED różnią się znacznie ze względu na zastosowanie różnych kryteriów i różnych metod oceny i wahają się od 4% do 49%. Ale mogą one nie być dokładne, jak wyjaśniono powyżej.
Wpływ zaburzeń odżywiania na wyniki chirurgii bariatrycznej
Wpływ istniejącego zaburzenia odżywiania na powodzenie operacji okazał się trudny do zbadania. Niektóre badania sugerują, że diagnoza BED przed operacją wiąże się z objawami zaburzeń odżywiania po operacji i mniejszą utratą masy ciała lub większym odzyskaniem masy ciała.
Niestety pacjenci z zaburzeniami odżywiania przed operacją mogą być niedostatecznie oceniani i leczeni. Poszczególne programy chirurgii bariatrycznej wykorzystują własne procedury oceny. Nie ma powszechnie akceptowanej lub zalecanej praktyki.
Większość kryteriów chirurgii bariatrycznej skupia się na pacjencie, który ma ciało powyżej pewnego rozmiaru (mierzonego wskaźnikiem masy ciała, BMI), ma historię nieudanych prób odchudzania i brak przeciwwskazań psychologicznych, które nie są dobrze zdefiniowane . Objawy zaburzeń odżywiania mogą nie być odpowiednio ocenione.
Zaburzenia odżywiania po operacji
Zaburzenia odżywiania po operacji bariatrycznej są trudne do oceny i mogą być niedostatecznie zgłaszane. Powikłania po operacji mogą obejmować problemy medyczne i objawy, które mogą naśladować zachowania lub objawy zaburzeń odżywiania, takie jak wymioty, zaparcia i zmniejszony apetyt.
Inne objawy związane z operacją mogą skłaniać pacjentów do podejmowania zachowań kompensacyjnych w celu złagodzenia nieprzyjemnych odczuć związanych z nadmiernym zjedzeniem lub zjedzeniem pokarmu trudnego do tolerowania.
Pacjenci po chirurgii bariatrycznej doświadczają zmian anatomicznych i fizjologicznych, które znacząco zmieniają ich dietę i zachowania żywieniowe. W rezultacie zjedzenie obiektywnie dużej ilości jedzenia na jednym siedzeniu, wymaganej do rozpoznania ŁÓŻKA, może być fizycznie niemożliwe, przynajmniej przez okres po operacji.
W związku z tym istniejące kryteria diagnostyczne zaburzeń odżywiania się mogą nie odzwierciedlać odpowiednio obrazu obserwowanego u pacjentów po operacji bariatrycznej. Pacjenci mogą technicznie nie spełniać kryteriów BED nawet po ocenie, nawet jeśli mają klinicznie istotną patologię odżywiania. Zgłaszane częstości występowania zaburzeń odżywiania się w populacji po operacji bariatrycznej mogą zatem być sztucznie zaniżone.
Pooperacyjna utrata kontroli nad jedzeniem
Jednak doświadczenie utraty kontroli podczas jedzenia mniejszych ilości jedzenia wydaje się być często zgłaszane wśród pacjentów po operacji.
Dowody wskazują, że doświadczenie utraty kontroli, niezależnie od ilości zjedzonego jedzenia, może być najbardziej charakterystyczną cechą napadowego objadania się.
Naukowcy zaproponowali diagnozę „bariatrycznego zaburzenia z napadami objadania się”, aby opisać tych pacjentów, którzy spełniają kryteria DSM-5 dla zaburzenia z napadami objadania się, z wyjątkiem „niezwykle dużego” kryterium epizodów objadania się. Wstępne badania potwierdzają „obecność zaburzenia odżywiania bardzo podobnego do zaburzenia objadania się wśród znaczącej podgrupy pacjentów” po operacji bariatrycznej.
Utrata kontroli jedzenia jest powszechna wśród pacjentów bariatrycznych. Stwierdza się ją u 13% do 61% pacjentów przed operacją oraz u 17% do 39% pacjentów po zabiegach chirurgicznych.
Pooperacyjna jadłowstręt psychiczny, bulimia i OSFED
Chociaż niewiele wiadomo na temat częstości występowania bulimii psychicznej przed operacją lub po niej, zgłaszano przypadki bulimii psychicznej po operacji bariatrycznej. Podobnie, wskaźniki jadłowstrętu psychicznego przed operacją nie są zgłaszane i nie są często diagnozowane u pacjentów w większych ciałach ze względu na kryteria diagnostyczne DSM-5.
Jednak wśród pacjentów, którzy przeszli operację bariatryczną, kilka opisów przypadków opisuje pacjentów z nietypową anoreksją, odnosząc się do osób spełniających wszystkie kryteria jadłowstrętu psychicznego z wyjątkiem obiektywnie niskiej masy ciała. Wskazuje to dalej na dowody na to, że ciała są naturalnie zróżnicowane i że ekstremalna utrata wagi może być szkodliwa
Zespół nocnego jedzenia, proponowana diagnoza, która jest obecnie klasyfikowana jako rodzaj „innego określonego zaburzenia odżywiania lub odżywiania (OSFED),” charakteryzuje się epizodami przejadania się na jawie i zaburzonym rytmem dobowym, został również udokumentowany u pacjentów po operacji bariatrycznej ze wskaźnikami chorobowości wahającymi się od 2% do 18%.
Problematyczne zachowania po operacji
Pacjenci po operacji bariatrycznej są poinstruowani, aby po operacji zmienili swoje zachowania żywieniowe. Poinstruowano ich, aby ograniczali wielkość posiłku i intensywnie żuli jedzenie. Są proszeni o przestrzeganie ścisłych harmonogramów, ważenie i mierzenie jedzenia oraz unikanie określonych pokarmów. W populacji ogólnej te właśnie zachowania są często diagnozowane jako objawy zaburzeń odżywiania.
W rzeczywistości zaabsorbowanie utrzymaniem utraty wagi i unikaniem odzyskania wagi zalecanej pacjentom po chirurgii bariatrycznej jest niewiarygodnie podobne do tego, co obserwuje się w przypadku zaburzeń odżywiania.
Może to prowadzić do zastanowienia się, czy chirurgia bariatryczna nie uczy ludzi, jak cierpieć na bardziej restrykcyjne zaburzenie odżywiania.
Wymioty
Po operacji bariatrycznej stosunkowo często pojawiają się epizodyczne wymioty. Osoby mogą wymiotować celowo lub spontanicznie po zjedzeniu pewnych nietolerowanych pokarmów lub po zbyt szybkim jedzeniu lub nieodpowiednim przeżuwaniu. Niektórzy lekarze mogą zachęcać do okresowych wymiotów, aby złagodzić nieprzyjemne objawy fizyczne.
Nawet jeśli na początku pojawia się spontanicznie, pacjenci mogą w końcu nauczyć się robić to celowo, wierząc, że pomoże to kontrolować ich wagę. Częste wymioty mogą jednak powodować zaburzenia równowagi elektrolitowej, co może prowadzić do arytmii serca, która może spowodować nagłą śmierć.
Dumping
Dumping – niestrawność pokarmu, przenoszenie większej ilości płynów do jelita cienkiego i wywoływanie skrajnych biegunek – występuje u wielu po operacji po spożyciu słodyczy lub dużej ilości jedzenia. Pacjenci często skarżą się na zawroty głowy i pocenie się po zjedzeniu posiłku o wysokiej zawartości glukozy lub po spożyciu dużego posiłku.
Jest to niezwykle niewygodne i towarzyszy temu intensywne zmęczenie. Dumping jest kolejnym zachowaniem pooperacyjnym, które jest czasami stosowane celowo w celu utraty wagi lub w celu zrekompensowania zjedzonego jedzenia.
Pasący się
Wypas – powtarzające się spożywanie niewielkich ilości jedzenia w sposób nieplanowany i/lub nie w odpowiedzi na głód – to nowo rozpoznane zachowanie. Aby się powtarzać, musi wystąpić dwa razy w tym samym okresie w ciągu dnia (np. rano). Sugeruje się, że istnieją dwa typy: kompulsywny z utratą kontroli i niekompulsywny (rozproszony i bezmyślny, ale bez utraty kontroli).
Wypas odróżnia się z jednej strony od epizodów objadania się ilością zjedzonego pokarmu, z drugiej zaś od utraty kontroli jedzenia brakiem określonego czasu.
Wypas może być naturalną reakcją na skurczoną pojemność żołądka, ponieważ osoba może nie być w stanie przyjąć takiej ilości pokarmu, jakiej potrzebuje podczas jednego posiłku.
Szacuje się, że wypas występuje nawet u 47% pacjentów po operacji. Zbieranie lub skubanie - wzorce powtarzającego się i nieplanowanego jedzenia - są podobne do wypasu. Niektórzy pacjenci mogą również żuć i pluć.
Problemy z wizerunkiem ciała
Luźna skóra, która jest częsta po zabiegu, może zwiększyć niezadowolenie ciała. Okrutna ironia polega na tym, że niezadowolenie z wielkości ciała, które istniało przed operacją, może nie zostać złagodzone, ale zastąpione troską o luźną skórę.
Otrzymywać pomoc
Pooperacyjna utrata kontroli nad jedzeniem i napadowe objadanie się wiążą się z mniejszą utratą masy ciała i większą liczbą problemów psychospołecznych. Niestety pooperacyjne wsparcie psychologiczne nie jest zapewniane jednolicie.
Nie ma ustalonych metod leczenia specjalnie dla pacjentów z zaburzeniami odżywiania lub problemami z jedzeniem po operacji bariatrycznej. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to terapia psychologiczna z największym wsparciem dla dorosłych z zaburzeniami odżywiania, w tym BED i bulimią, a zatem może być pomocna dla pacjentów z postbariatrycznymi zaburzeniami odżywiania i zaburzeniami odżywiania.
Ludzie o większych ciałach mogą czuć się zdesperowani, aby poddać się zabiegom chirurgicznym, które ich zdaniem poprawią zdrowie i rozwiążą ich trwające całe życie problemy z wagą. Rzeczywiście, piętno wagi i niechęć do grubych ludzi są powszechne. Lekarze często zachęcają do operacji.
Jednak osoby poddawane zabiegom bariatrycznym stoją w obliczu poważnych komplikacji medycznych i często wymieniają jeden problem – duży rozmiar ciała – na inne, takie jak trwałe problemy zdrowotne i potencjalne zaburzenia odżywiania. Pacjenci powinni być lepiej poinformowani o potencjalnych zagrożeniach.
Słowo od Verywell
Jeśli masz zaburzenia odżywiania i rozważasz operację żołądka, najlepiej byłoby najpierw poddać się leczeniu zaburzeń odżywiania, najlepiej od terapeuty, który stosuje podejście „Zdrowie w każdym rozmiarze” i nie ma żadnego interesu w podjęciu decyzji o operacji. Jeśli przeszedłeś operację bariatryczną i doświadczasz któregokolwiek z powyższych objawów, zdecydowanie zachęcamy do skorzystania z pomocy specjalisty od zaburzeń odżywiania.
Jeśli Ty lub ktoś bliski borykacie się z zaburzeniami odżywiania, skontaktuj się z infolinią National Eating Disorders Association (NEDA) w celu uzyskania pomocy pod numerem 1-800-931-2237.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.