Przywództwo transakcyjne, znane również jako przywództwo menedżerskie, koncentruje się na roli nadzoru, organizacji i wydajności grupy. Liderzy, którzy wdrażają ten styl, koncentrują się na konkretnych zadaniach i wykorzystują nagrody i kary, aby motywować obserwujących.
Ta teoria przywództwa została po raz pierwszy opisana przez socjologa Maxa Webera, a następnie zbadana przez Bernarda M. Bassa na początku lat osiemdziesiątych. Przyjrzyj się bliżej, jak działa styl transakcyjny, a także niektórym potencjalnym zaletom i wadom tego stylu.
Podstawowe założenia przywództwa transakcyjnego
- Ludzie dają z siebie wszystko, gdy łańcuch dowodzenia jest określony i jasny.
- Nagrody i kary motywują pracowników.
- Przestrzeganie poleceń i poleceń przywódcy jest głównym celem wyznawców.
- Podwładni muszą być dokładnie monitorowani, aby upewnić się, że oczekiwania są spełnione.
Teoria ta przyjmuje behawioralne podejście do przywództwa, opierając je na systemie nagród i kar.
Przywództwo transakcyjne jest często wykorzystywane w biznesie; kiedy pracownicy odnoszą sukcesy, są nagradzani; kiedy zawiodą, są upomniani lub ukarani.
Zespoły sportowe również w dużym stopniu polegają na przywództwie transakcyjnym. Oczekuje się, że gracze będą przestrzegać zasad i oczekiwań zespołu i są nagradzani lub karani w zależności od ich wyników. Wygranie gry może oznaczać wyróżnienia i premie, a przegrana może prowadzić do odrzucenia i słownej krytyki. Gracze często stają się bardzo zmotywowani, aby dobrze grać, nawet jeśli oznacza to cierpienie i kontuzję.
W przeciwieństwie do liderów transformacji, którzy mają tendencję do patrzenia w przyszłość, liderzy transakcyjni są zainteresowani jedynie utrzymaniem status quo. Liderzy transformacji próbują sprzedać swoje pomysły i wizje obserwatorom. Z drugiej strony liderzy transakcyjni mówią członkom grupy, co i kiedy mają robić.
Jak działa przywództwo transakcyjne
W przywództwie transakcyjnym nagrody i kary są uzależnione od wyników naśladowców. Lider traktuje relacje między menedżerami a podwładnymi jako wymianę – w zamian dajesz mi coś za coś. Gdy podwładni dobrze sobie radzą, otrzymują nagrodę. Kiedy osiągają słabe wyniki, zostaną w jakiś sposób ukarani. Zasady, procedury i standardy są niezbędne w przywództwie transakcyjnym.
Liderzy transakcyjni uważnie monitorują obserwujących, aby egzekwować zasady, nagradzać sukces i karać porażkę.
Nie działają jednak jako katalizatory wzrostu i zmian w organizacji. Zamiast tego skupiają się na utrzymaniu tego w obecnym stanie oraz egzekwowaniu obecnych zasad i oczekiwań.
Liderzy ci zazwyczaj są dobrzy w ustalaniu oczekiwań i standardów, które maksymalizują wydajność i produktywność organizacji. Mają tendencję do przekazywania konstruktywnych informacji zwrotnych na temat wyników obserwujących, co pozwala członkom grupy na poprawę wyników, aby uzyskać lepsze informacje zwrotne i wzmocnienie.
Kiedy przywództwo transakcyjne jest najskuteczniejsze?
Obserwatorzy nie są zachęcani do kreatywności lub znajdowania nowych rozwiązań problemów. Badania wykazały, że przywództwo transakcyjne jest najskuteczniejsze w sytuacjach, w których problemy są proste i jasno zdefiniowane.
Sprawdza się również w sytuacjach kryzysowych, w których należy skoncentrować się na wykonaniu określonych zadań. Przypisując jasno określone obowiązki poszczególnym osobom, liderzy mogą zapewnić, że te rzeczy zostaną wykonane.
W czasach kryzysu liderzy transakcyjni mogą pomóc w utrzymaniu status quo i „utrzymać statek na powierzchni”, że tak powiem.
Liderzy transakcyjni skupiają się na utrzymaniu struktury grupy. Ich zadaniem jest dokładne poinformowanie członków grupy, czego się oczekuje, wyartykułowanie nagród za dobre wykonanie zadań, wyjaśnienie konsekwencji niepowodzenia i przekazanie informacji zwrotnej mającej na celu utrzymanie pracowników na zadanie.
Chociaż przywództwo transakcyjne może być przydatne w niektórych sytuacjach, w wielu przypadkach jest uważane za niewystarczające i może uniemożliwić zarówno liderom, jak i zwolennikom osiągnięcie pełnego potencjału.
