Mania dwubiegunowa, lub po prostu mania, to faza choroby dwubiegunowej. Charakteryzuje się utrzymującymi się okresami nienormalnie podwyższonego lub drażliwego nastroju, intensywnej energii, gonitwy myśli i innych ekstremalnych i przesadnych zachowań. . Epizody maniakalne mogą przeplatać się z okresami depresji, podczas których dana osoba może odczuwać objawy, takie jak zmęczenie, smutek i beznadziejność.
Oznaki i cechy manii dwubiegunowej mogą się różnić w zależności od osoby i mogą trwać od kilku dni do kilku tygodni.
Wariacje
Mania pasuje do dwubiegunowej układanki na różne sposoby, w zależności od rodzaju zaburzenia dwubiegunowego. Mówiąc ogólnie:
- Choroba afektywna dwubiegunowa typu I obejmuje ciężkie epizody manii i często epizody depresji.
- Choroba afektywna dwubiegunowa II ma epizody hipomaniakalne, które występują na przemian z okresami ciężkiej depresji.
- Zaburzenie cyklotymiczne obejmuje epizody objawów hipomanii przeplatanych objawami depresji.
„Klasyczne” objawy manii występujące w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym typu I mogą być najczęściej rozumiane przez: mania dwubiegunowa. Bipolar II ma łagodniejsze okresy euforii znanej jako hipomania, które zazwyczaj trwają krócej i są łatwiejsze do opanowania. Hipomania może przekształcić się w manię.
Ponadto mogą istnieć czynniki, które dodatkowo charakteryzują zaburzenia afektywne dwubiegunowe, w tym niepokój lękowy, szybkie zmiany, cechy mieszane, melancholijne, atypowe lub psychotyczne. Odcinki mogą również mieć charakter sezonowy
Znaki i funkcje
Potwierdzając lub wykluczając manię, licencjonowany specjalista od zdrowia psychicznego będzie szukał przez okres ponad tygodnia stale podwyższonego lub drażliwego nastroju ze zwiększoną aktywnością i energią, którym towarzyszą co najmniej trzy z poniższych:
- Zwiększona szybkość mowy charakteryzująca się szybką i nieustanną gadatliwością, w tym presją kontynuowania mówienia (mowa pod presją), nawet gdy inni próbują mówić
- Wspaniałe przekonania z zawyżoną samooceną, w których osoba wierzy, że jest lepsza w robieniu czegoś niż ktokolwiek inny lub jest w stanie wykonać trudne zadanie w ciągu godzin zamiast dni lub tygodni
- Zmniejszona potrzeba snu i brak uczucia zmęczenia przy braku snu
- Lot pomysłów i/lub goniące myśli, które manifestują ciągły strumień świadomości, powtarzający się cykl myśli lub jako fragmentaryczne, niespójne myśli: dla niektórych to po prostu przedstawia się jako oderwane i bardzo szybkie (pędzące) myśli.
- Łatwo się rozpraszać, nie możesz się skoncentrować lub skupiasz na zadaniu, od którego nie możesz się oderwać
- Zwiększona aktywność ukierunkowana na cel lub pobudzenie psychomotoryczne (takie jak chodzenie lub załamywanie rąk) to poważna forma niepokoju, która objawia się bezcelowymi ruchami, drżeniem i/lub powtarzalnymi ruchami.
- Słaby osąd i częstsze podejmowanie ryzykownych lub niebezpiecznych czynności, w tym hazard, nadmierne lub rozrzutne wydatki oraz zachowania hiperseksualne
W skrajnych okolicznościach dana osoba może doświadczać objawów psychozy, definiowanych jako oderwanie się od rzeczywistości charakteryzujące się halucynacjami, urojeniami lub paranoją.
Stopień nasilenia, a także brak psychozy, to sposób, w jaki często wskazuje się różnicę między manią a hipomanią.
Diagnoza
Nie ma testu laboratoryjnego, który może zdiagnozować manię. Niektóre choroby mogą wpływać na nastrój, dlatego lekarz może przeprowadzić testy laboratoryjne, aby wykluczyć takie obawy. Twój lekarz może następnie przeprowadzić badanie fizykalne, zapytać cię o twoją osobistą historię medyczną i rodzinną, a następnie ocenić twoje oznaki i objawy.
Jeśli nie masz lekarza specjalizującego się w zdrowiu psychicznym, możesz najpierw porozmawiać ze swoim lekarzem pierwszego kontaktu (który powinien być w stanie skierować Cię do lekarza specjalisty). Pamiętaj, aby omówić swoje objawy i zachowania z lekarzem, aby podać jak najwięcej szczegółów – im bardziej szczegółowe, tym lepiej.
Przewodnik po zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych
Pobierz nasz przewodnik do druku na następną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.
ściągnij PDF
Ponieważ osoby z chorobą afektywną dwubiegunową częściej szukają pomocy, gdy są w depresji, niż gdy doświadczają manii lub hipomanii, Twój pracownik służby zdrowia może porozmawiać z Twoją rodziną, aby określić okresy, w których miałeś podwyższony nastrój i wydawałeś się być szczególnie pobudzony. Ponieważ podniecenie często czuje się dobrze i wydaje się nawet normalne w porównaniu z dołkami i depresją choroby afektywnej dwubiegunowej, często osobie z chorobą afektywną dwubiegunową trudno jest stwierdzić, czy nastrój był zbyt wysoki.
Żaden z wymienionych objawów i zachowań sam w sobie nie zdiagnozuje manii dwubiegunowej, chyba że:
- Wszystkie inne przyczyny zachowań zostały wykluczone, w tym leki lub inny stan chorobowy.
- Obserwuje się, że zachowanie to znacząco ingeruje w codzienne życie danej osoby.
Epizod maniakalny musi trwać nie krócej niż tydzień lub wymagać hospitalizacji.
Leczenie
Osobie, u której zdiagnozowano pełny epizod maniakalny, zazwyczaj przepisuje się stabilizator nastroju i często lek przeciwpsychotyczny. Psychoterapia (w tym terapia poznawczo-behawioralna (CBT), terapia rodzinna lub terapia grupowa) może być również pomocna.
Stabilizatory nastroju, takie jak lit, są najczęściej używane do długoterminowego leczenia i zapobiegania przyszłym epizodom
Osoby z uporczywymi lub ciężkimi epizodami maniakalnymi mogą odnieść korzyść z terapii elektrowstrząsowej (ECT), jeśli nie reagują na leki.
Podczas epizodów manii afektywnej dwubiegunowej można również przepisać dodatkowe leki nasenne.
Nawet przy odpowiednim leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej nadal mogą wystąpić mania i zmiany nastroju. Codzienne rejestrowanie objawów nastroju, leczenia, wzorców snu i wydarzeń w Twoim życiu może być bardzo korzystne, jeśli chodzi o omawianie objawów, możliwości leczenia i obaw z lekarzem.
