Frenologowie używali głów lub popiersi do wykonywania „odczytów czaszki”, które rzekomo ujawniały informacje o charakterze i skłonnościach danej osoby.
Krótka historia frenologii
Pod koniec XVIII wieku lekarz o nazwisku Franz Gall zaproponował, że guzy na głowie można powiązać z ich zdolnościami intelektualnymi i osobowością. Chociaż jest to obecnie postrzegane jako pseudonauka, frenologia przez pewien czas stała się dość popularna.
W wydaniu Słownik Webstera datowany na ok. 1900, frenologię zdefiniowano jako:
- Nauka o specjalnych funkcjach kilku części mózgu lub o rzekomym związku między władzami umysłu i organami w mózgu
- Hipoteza fizjologiczna, że zdolności umysłowe i cechy charakteru uwidaczniają się na powierzchni głowy lub czaszki; kraniologia
Regiony Szefa Frenologii
Widoczna powyżej głowa frenologa pokazuje wiele różnych obszarów mózgu powiązanych z różnymi cechami osobowości.
Sam Gall rozpoznał tylko 27 wydziałów. Jednak w większości klasycznych przykładów popiersi frenologicznych było 35 różnych obszarów głowy, które były powiązane z wydziałami wymienionymi poniżej:
- Aktywność
- Filoprodukcyjność
- Mieszkalnictwo
- Przyczepność
- wojowniczość
- Destrukcyjność
- Tajemniczość
- Zachłanność
- Konstruktywność
- Samoocena
- Miłość do aprobaty
- Ostrożność
- Życzliwość
- Cześć
- Jędrność
- Sumienność
- Nadzieja
- Cudność
- Idealność
- Radosność
- Imitacja
- Indywidualność
- Konfiguracja
- Rozmiar
- Waga
- Kolorowanie
- Miejscowość
- Obliczenie
- Zamówienie
- Ewentualność
- Czas
- Melodia
- Język
- Porównanie
- Przyczynowość
Jak tradycyjnie działało czytanie frenologii
Podczas czytania czaszki, frenolog dokładnie obmacywał głowę osobnika i odnotowywał wybrzuszenia i wgłębienia. Frenolog porównałby te odkrycia z popiersiem frenologicznym, aby określić, co powierzchnia czaszki ma do powiedzenia na temat naturalnych uzdolnień, charakteru i skłonności danej osoby.
Oczywiście, chociaż nagłówki i wykresy frenologii mogą być zabawnym i interesującym sposobem na przyjrzenie się ciekawemu rozdziałowi w historii psychologii, nie należy ich traktować poważnie.
Naukowcy zdyskredytowali frenologię w połowie XIX wieku, chociaż odczyty frenologii nadal cieszyły się popularnością pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku. Chociaż ostatecznie okazało się, że frenologia jest pseudonauką, pomysł, że pewne zdolności mogą być powiązane z określonymi obszarami mózgu, miał wpływ na dziedzinę neurologii i badania lokalizacji funkcji mózgu.
Dziś frenologia jest uważana za pseudonaukę na tych samych zasadach, co czytanie z dłoni i astrologia.
