Depresja jest zwykle leczona lekami, terapią lub kombinacją tych dwóch i zwykle objawy ustępują wraz z leczeniem. Ale czasami objawy nie ustępują przy typowym leczeniu.
Chociaż definicje mogą się różnić, gdy dwie lub więcej prób leczenia z odpowiednią dawką i czasem trwania nie przyniesie oczekiwanej ulgi, zaburzenie można uznać za „depresję oporną na leczenie”.
Depresja oporna na leczenie może być złożona. Objawy depresji, takie jak problemy ze snem i problemy z apetytem, mogą się utrzymywać pomimo przestrzegania przez pacjenta leczenia. Innym razem objawy ustępują na krótko, ale powracają.
Należy pamiętać, że nawet jeśli depresja nie reaguje na kilka pierwszych zabiegów, nie oznacza to, że nie można jej leczyć. Ale może wymagać innego podejścia do leczenia. Powinieneś współpracować z lekarzem, aby monitorować objawy i reakcję na leczenie, aby znaleźć opcję, która będzie dla Ciebie odpowiednia.
Rozpowszechnienie
Badania wykazały, że od 30% do 40% osób doświadcza tylko częściowej remisji objawów depresji po zażyciu leków przeciwdepresyjnych. Około 10% do 15% osób w ogóle nie reaguje na leczenie przeciwdepresyjne.
Konsekwencje dla osób z depresją lekooporną mogą być znaczące. Jest to związane ze słabym funkcjonowaniem społecznym, współwystępowaniem chorób medycznych i zwiększoną śmiertelnością.
Nieleczona depresja jest również częstą przyczyną niepełnosprawności, dlatego ważne jest, aby nadal szukać strategii, które mogą przynieść ulgę.
Ryzyko samobójstwa u osób z nieleczoną depresją wynosi od 2% do 15%.
Objawy
Depresja oporna na leczenie może objawiać się:
- Brak jakiejkolwiek reakcji na leki lub leczenie psychoterapią
- Niewystarczająca odpowiedź na standardowe leczenie depresji
- Krótka poprawa, po której następuje powrót objawów depresji
Ponieważ standardowe leczenie nie działa dobrze lub wcale, ludzie mogą zacząć odczuwać głęboką beznadziejność. Objawy mogą ciągnąć się miesiącami bez odczuwania ulgi ani poprawy nastroju.
Przyczyny
Lekarze i badacze nie są do końca pewni, co powoduje depresję lekooporną. Niektóre teorie obejmują:
- Genetyka: Naukowcy uważają, że odziedziczone cechy mogą odgrywać rolę w tym, jak organizmy ludzkie reagują na różne antydepresanty. Chociaż niektóre geny są związane z depresją oporną na leczenie, potrzebne są dalsze badania w celu zidentyfikowania biomarkerów genetycznych
- Błędna diagnoza: Słaba reakcja na standardowe leczenie depresji może również wystąpić, gdy u osób błędnie zdiagnozowano depresję. Chociaż mogą mieć objawy poważnej depresji, w rzeczywistości mogą mieć inny stan, taki jak choroba afektywna dwubiegunowa.
- Zaburzenia metaboliczne: Niektóre badania sugerują, że zaburzenia metaboliczne i niedobory żywieniowe mogą odgrywać rolę w depresji odpornej na leczenie. Jedno z badań wykazało, na przykład, że niedobór kwasu foliowego (witaminy B9) występował częściej u osób z depresją opornych na leczenie. Potrzebne są dalsze badania w tym obszarze, aby określić dokładny wpływ warunków metabolicznych.
Diagnoza
Jeśli byłeś leczony na depresję, ale twoje objawy nie uległy poprawie, powinieneś porozmawiać z lekarzem. Depresja oporna na leczenie nie jest oficjalną diagnozą zawartą w Podręczniku Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych (DSM-5), ani nie jest spójnie zdefiniowana. Niektórzy eksperci sugerują, że definiuje się ją jako dwie różne próby antydepresyjne bez ulgi, podczas gdy inni sugerują, że depresja może zostać zidentyfikowana jako oporna, po czterech różnych metodach leczenia.
W każdym razie zawsze powinieneś porozmawiać z lekarzem o swoich objawach i obawach. Jeśli nie odczułeś żadnej ulgi, jedynie minimalną ulgę lub całkowity powrót objawów, możesz potrzebować innego rodzaju leku przeciwdepresyjnego lub innego podejścia do leczenia.
Twój lekarz może:
- Przejrzyj zabiegi, których próbowałeś do tej pory
- Rozważ rodzaj odpowiedzi, którą wykazałeś na leczenie
- Oceń swój obecny stan zdrowia fizycznego i rozważ podstawowe schorzenia
- Rozważ diagnozę innych zaburzeń psychicznych
- Oceń inne leki i suplementy, które obecnie przyjmujesz
Jeśli twój lekarz uważa, że masz depresję oporną na leczenie, może zalecić inne dawkowanie, leki lub podejście do leczenia. Twój lekarz może również skierować Cię do konsultanta psychiatrycznego w celu uzyskania dodatkowych porad i opcji leczenia.
Leczenie
Chociaż szacunki są różne, uważa się, że od 30% do 50% pacjentów z depresją może nie reagować na konkretny lek przeciwdepresyjny. Zanim lekarz lub psychiatra uzna lek za niepowodzenie leczenia, rozważy następujące pytania:
- Jak długo podawano lek? Większość leków przeciwdepresyjnych potrzebuje od czterech do sześciu tygodni, aby osiągnąć pełne działanie. Przed ogłoszeniem, że leczenie nie działa, dostawcy będą chcieli upewnić się, że lek był przyjmowany wystarczająco długo, aby był skuteczny.
- Jak ściśle pacjent przestrzegał recepty? Recepta jest zwykle uważana za „przestrzeganą” tylko wtedy, gdy jest przyjmowana zgodnie z receptą przez znaczny procent czasu. Pominięte dawki mogą znacznie wpłynąć na skuteczność leku. Dlatego przed ustaleniem, czy lek jest niepowodzeniem, lekarz będzie chciał wiedzieć, czy pacjent przestrzegał zaleceń. Czasami lekarze liczą pigułki lub podejmują inne kroki w celu monitorowania leków pacjenta.
- Czy lek ma dawkę terapeutyczną? Czasami leki są rozpoczynane w małych dawkach, aby zminimalizować ryzyko lub skutki uboczne. Ponieważ jest tolerowany, dawkowanie można powoli zwiększać. Lekarz będzie chciał upewnić się, że dawkowanie jest na poziomie terapeutycznym przed ustaleniem, czy leczenie jest niepowodzeniem.
Leki
Jeśli psychiatra stwierdzi, że twój obecny lek jest nieskuteczny, istnieją inne opcje leczenia, które wpływają na chemię mózgu w inny sposób. Te opcje obejmują:
- Przepisywanie innego leku przeciwdepresyjnego w tej samej klasie: To, że jeden antydepresant nie działa, nie oznacza, że nie ma żadnych opcji leczenia. Czasami lekarze przestawiają pacjenta na inny lek z tej samej klasy, na przykład z Prozac (fluoksetyna) na Zoloft (sertralina), aby sprawdzić, czy inny lek daje pożądany efekt.
- Zmiana na inny rodzaj leku przeciwdepresyjnego: Czasami pomocne jest przejście z jednej klasy antydepresantów na inną. Pomocna może być na przykład zmiana z selektywnego inhibitora wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) na inhibitor monoaminooksydazy (MAOI) lub Wellbutrin (bupropion), ponieważ wpływają one nieco inaczej na chemię mózgu.
- Dodanie dodatkowego rodzaju leku: Jeśli antydepresanty nie działają, lekarz może dodać drugi lek (znany jako augmentacja). Na przykład niektóre leki przeciwdrgawkowe lub przeciwlękowe mogą być stosowane w połączeniu z antydepresantem. Niektórzy lekarze mogą przepisywać leki przeciwpsychotyczne. Jednak badania sugerują, że mieszanie leku przeciwdepresyjnego z atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, takim jak Abilify (arypiprazol), Seroquel (kwetiapina) i Zyprexa (olanzapina), wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zgonu.
Terapia Rozmowa
Jeśli nie uczestniczysz jeszcze w psychoterapii, możesz skierować ją do specjalisty zdrowia psychicznego, który ją oferuje.
Chociaż istnieje wiele różnych rodzajów psychoterapii, które okazały się korzystne w przypadku depresji, terapia poznawczo-behawioralna (CBT) zawiera dane, które wykazały, że jest skuteczna w przypadku depresji opornej na leczenie.
Pacjenci uczestniczący w CBT mogą nauczyć się różnych umiejętności radzenia sobie z objawami i poprawy ich funkcjonowania.
Cele CBT często obejmują przeformułowanie negatywnych myśli, rozwiązywanie problemów, zwiększanie interakcji społecznych i zwiększanie poziomu aktywności. CBT może również pomóc w zmniejszeniu problemów ze snem.
Niektóre inne rodzaje terapii, które mogą być również pomocne, obejmują terapię interpersonalną, dialektyczną terapię behawioralną i terapię psychodynamiczną zarówno w warunkach indywidualnych, jak i grupowych.
Inne opcje leczenia
Kiedy leki i terapia nie zmniejszają depresji, lekarz może zdecydować o skorzystaniu z innych opcji leczenia. Oto kilka dodatkowych procedur, które mogą być skuteczne w przypadku depresji opornej na leczenie:
- Terapia elektrowstrząsowa (ECT): Być może najskuteczniejszym sposobem leczenia opornej depresji jest ECT. ECT to zabieg przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym. Prądy elektryczne przechodzą przez mózg, wywołując krótki atak. Wydaje się, że powoduje zmiany w chemii mózgu, które mogą zmniejszyć depresję (i odwrócić objawy innych chorób psychicznych). Chociaż jest ogólnie uważany za bezpieczny, może powodować skutki uboczne, takie jak utrata pamięci krótkotrwałej, a także pewne fizyczne skutki uboczne. ECT jest często początkowo podawany dwa do trzech razy w tygodniu. Czas trwania leczenia może się różnić, ale w sumie od sześciu do 12 sesji jest powszechne.
- Stymulacja nerwu błędnego (VNS): VNS to zabieg chirurgiczny polegający na wszczepieniu do organizmu urządzenia przypominającego rozrusznik serca. Jest przymocowany do stymulującego drutu, który jest nawleczony wzdłuż nerwu błędnego, który, jak się uważa, wpływa na obszar mózgu regulujący nastrój. Po wszczepieniu urządzenie dostarcza do mózgu regularne impulsy przez nerw błędny. Może minąć kilka miesięcy, zanim efekty będą odczuwalne.
- Powtarzalna przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (rTMS): rTMS polega na wykorzystaniu magnesu do stymulacji pewnych obszarów mózgu. Jest stosowany od 1985 roku i jest coraz częściej stosowany, ale nie ma zbyt wielu dostępnych danych na temat długoterminowego wskaźnika sukcesu w depresji lekoopornej.
- Ketamina: Stwierdzono, że rodzaj środka znieczulającego podawanego dożylnie, ketamina, jest potencjalnie szybko skutecznym środkiem, który może skutkować złagodzeniem objawów depresyjnych. Pozostają problemy dotyczące tego, jak utrzymać jego efekt w dłuższej perspektywie.
- Spray do nosa Spravato (esketamina): Najnowszą zatwierdzoną przez FDA opcją leczenia depresji odpornej na leczenie jest szybko działający spray do nosa zwany esketaminą. Jest to jedna z dwóch cząsteczek tworzących ketaminę. Podobnie jak ketamina, należy ją podawać pod ścisłą obserwacją lekarza.
Korona
Radzenie sobie z lekooporną depresją może być trudne z wielu powodów. Nie tylko radzisz sobie z uporczywymi objawami depresji, ale także zmagasz się z trudnościami w leczeniu swojego schorzenia.
Niektóre z rzeczy, które możesz zrobić, mogą pomóc:
- Postępuj zgodnie ze swoim planem leczenia. Nawet jeśli czujesz, że nie odczuwasz poprawy, ważne jest, aby przyjmować leki zgodnie z zaleceniami i uczestniczyć w zalecanych sesjach terapeutycznych. Zarówno terapia, jak i antydepresanty wymagają czasu na działanie.
- Znajdź sposoby radzenia sobie ze stresem. Nieszczęście i stres, które wynikają z obszarów twojego życia, takich jak związki, praca, szkoła i finanse, mogą również przyczyniać się do poczucia depresji. . Techniki radzenia sobie ze stresem, takie jak medytacja, prowadzenie dziennika, stopniowa relaksacja mięśni i joga, mogą przynieść pewne korzyści i ulgę.
- Unikaj narkotyków i alkoholu. Używanie substancji psychoaktywnych może nie tylko pogorszyć objawy depresji; może również powodować interakcje z lekami przeciwdepresyjnymi. Zawsze rozmawiaj z lekarzem o wszelkich substancjach, innych lekach, a nawet naturalnych suplementach, które przyjmujesz.
- Praktykuj dobrą samoopiekę. Chociaż może to być trudne, gdy czujesz się przygnębiony, dbanie o siebie poprzez zdrowe odżywianie, wystarczająco dużo snu i regularne ćwiczenia może pomóc w lepszym radzeniu sobie z objawami.
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Słowo od Verywell
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich cierpi na depresję, a leki nie działają, nie poddawaj się. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub psychiatrą o innych opcjach leczenia. Znalezienie czegoś, co działa dobrze, może wymagać kilku prób, ale ważne jest, aby próbować dalej, aby odczuć ulgę w objawach.
