Ataki paniki charakteryzują się uczuciem strachu, przerażenia i nieprzyjemnymi objawami fizycznymi. Ataki nie są klasyfikowane jako zaburzenie zdrowia psychicznego same w sobie, raczej są klasyfikowane jako zestaw objawów, które występują w kontekście innych zaburzeń psychicznych. Ataki paniki dzielą się na dwa typy: oczekiwane i nieoczekiwane. Oto, co musisz wiedzieć o każdym z nich.
Objawy
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5) jest podręcznikiem używanym przez świadczeniodawców zajmujących się zdrowiem psychicznym przy stawianiu dokładnych diagnoz.
Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi wymienionymi w DSM-5, ataki paniki są doświadczane jako nagłe poczucie strachu i przerażenia. Objawom tym towarzyszą co najmniej cztery inne objawy psychiczne, emocjonalne i fizyczne.
Cztery lub więcej innych objawów może obejmować:
- Ból w klatce piersiowej lub dyskomfort
- Dreszcze lub uderzenia gorąca
- Derealizacja i/lub depersonalizacja
- Nadmierne pocenie
- Strach przed śmiercią
- Strach przed utratą kontroli lub zwariowaniem
- Uczucie zadławienia
- Zawroty głowy, niepewność, oszołomienie lub omdlenie
- Uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezje)
- Kołatanie serca lub przyspieszone tętno
- Nudności lub ból brzucha
- Duszność lub duszność
- Drżenie lub drżenie
Objawy ataków paniki zwykle pojawiają się szybko i osiągają szczyt w ciągu kilku minut. Po ustąpieniu ataku paniki objawy mogą całkowicie zniknąć lub osoba może pozostać w stanie niepokoju, prawdopodobnie ponownie powtarzając cykl paniki.
Ataki paniki o ograniczonych objawach występują, gdy osoba doświadcza mniej niż czterech z wymienionych objawów.
Rodzaje ataków paniki
Ataki paniki mogą różnić się nie tylko intensywnością i czasem trwania, ale mogą również różnić się w zależności od tego, co spowodowało atak.
DSM-5 wymienia dwa oddzielne i odrębne typy ataków paniki: oczekiwane ataki paniki i nieoczekiwane ataki paniki.
Oczekiwane ataki paniki
Oczekiwane ataki są przewidywane, gdy dana osoba jest poddawana konkretnym sygnałom lub wyzwalaczom paniki. Na przykład ktoś, kto boi się zamkniętych przestrzeni (klaustrofobia), może spodziewać się ataków paniki w windzie lub innych ciasnych miejscach.
Osoba, która boi się latania (aerofobia), może przewidywać atak paniki podczas wchodzenia na pokład samolotu, w czasie startu lub w pewnym momencie lotu.
Nieoczekiwane ataki paniki
Nieoczekiwane ataki paniki pojawiają się nagle, bez wyraźnej przyczyny lub wskazania. Kiedy pojawia się nieoczekiwany atak paniki, osoba może być całkowicie zrelaksowana, zanim pojawią się objawy.
Ten rodzaj ataku paniki nie towarzyszy żadnym świadomym wewnętrznym sygnałom, takim jak przerażające myśli, uczucie intensywnego strachu i niepokoju lub nieprzyjemne doznania fizyczne. . Nieoczekiwane ataki również nie występują z zewnętrznymi sygnałami, takimi jak specyficzne fobie lub narażenie na przerażające wydarzenie lub sytuację.
Diagnoza
Ataki paniki są najczęściej związane z diagnozą zaburzenia paniki, ale mogą być powiązane z innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego. Ataki paniki są często związane z zaburzeniami nastroju i lękami, takimi jak:
- Agorafobia
- Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
- Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD)
- Ciężkie zaburzenie depresyjne
- Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)
- Zespół stresu pourazowego (PTSD)
- Fobia społeczna (SAD)
- Fobie specyficzne
Ataki te mogą również występować w połączeniu z różnymi zaburzeniami zdrowia psychicznego, w tym zaburzeniami osobowości, zaburzeniami odżywiania i zaburzeniami związanymi z substancjami.
Jeśli doświadczasz ataków paniki, twój lekarz lub wykwalifikowany dostawca zdrowia psychicznego może ustalić, czy twoje objawy paniki wskazują, że masz zaburzenie lękowe lub inny stan.
Twój lekarz może zapewnić ci dokładną diagnozę i odpowiedni plan leczenia. Im wcześniej zostaniesz wyleczony z powodu objawów paniki, tym szybciej możesz spodziewać się opanowania napadów paniki.
Ataki paniki w zaburzeniu paniki
Lęk napadowy to złożony stan zdrowia psychicznego, który obejmuje uczucie niepokoju i lęku. Jak wskazano w DSM-5, lęk napadowy jest klasyfikowany jako zaburzenie lękowe z własnym odrębnym zestawem kryteriów diagnostycznych.
Przeżycie jednego nieoczekiwanego ataku paniki jest zwykle oznaką, że dana osoba może spodziewać się ich więcej w przyszłości. Nawracające i nieoczekiwane ataki paniki są charakterystyczną cechą zaburzenia paniki. Istnieje również ciągła obawa o dodatkowe ataki lub znaczące zmiany w zachowaniu związane z atakami paniki.
Osoby, u których zdiagnozowano zespół lęku napadowego, mogą być również narażone na nocne ataki paniki, rodzaj nieoczekiwanego ataku paniki, który występuje, gdy osoba śpi i budzi ją z objawami paniki.
Lęk napadowy zwykle rozwija się w późnym okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości, ale czasami może rozpocząć się w dzieciństwie lub późnej dorosłości. Występuje również prawie dwukrotnie częściej u kobiet niż mężczyzn. Z tego powodu eksperci zalecają, aby kobiety i dziewczęta w wieku powyżej 13 lat były badane pod kątem zaburzeń lękowych podczas rutynowych badań profilaktycznych.
Przyczyny lęku napadowego nie są obecnie znane, ale badania wykazały silne powiązania rodzinne, co sugeruje, że posiadanie bliskiego biologicznego członka rodziny z lękiem napadowym naraża kogoś na większe ryzyko rozwoju tego schorzenia.
Różne teorie badają wpływ wpływów środowiskowych, biologicznych i psychologicznych. Większość ekspertów zgadza się, że lęk napadowy jest wynikiem połączenia tych czynników.
Leczenie lęku napadowego
Osoba z lękiem napadowym może doświadczać wielkich ograniczeń z powodu ataków paniki. Na przykład mogą spędzać znaczną ilość czasu martwiąc się o przyszłe ataki paniki, a nawet mogą unikać pewnych miejsc i sytuacji, które ich zdaniem przyczynią się do wystąpienia ataku paniki.
Ponadto wiele osób z lękiem napadowym boryka się z samotnością i izolacją, wstydząc się swoich objawów i obawiając się, że inni negatywnie ocenią ich za objawy paniki.
Chociaż nie ma lekarstwa na lęk napadowy, dostępnych jest wiele opcji leczenia, które pomogą ludziom radzić sobie z objawami. Najczęstsze opcje obejmują przepisane leki i/lub psychoterapię. Większość osób z lękiem napadowym spróbuje obu tych opcji wraz z praktykowaniem technik samopomocy.
Leki na lęk paniki, takie jak antydepresanty i benzodiazepiny, mogą zmniejszyć intensywność ataków paniki i innych objawów lękowych. Psychoterapia może pomóc w radzeniu sobie z trudnymi emocjami i rozwinięciu zdrowych technik radzenia sobie.
Słowo od Verywell
Niezależnie od opcji, które ktoś wybierze, ważne jest, aby uzyskać pomoc w przypadku paniki i niepokoju. Im szybciej zostanie postawiona diagnoza i rozpocznie się leczenie, tym szybciej osoba może spodziewać się poradzenia sobie z objawami i radzenia sobie z lękiem napadowym.
Jeśli Ty lub ktoś bliski zmagacie się z atakami paniki lub innymi objawami lękowymi, skontaktuj się z Krajową Infolinią ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod adresem 1-800-662-4357 aby uzyskać informacje na temat placówek wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.