Przegląd literatury z 2013 r. wykazał, że piętno chorób psychicznych jest szeroko rozpowszechnione w Stanach Zjednoczonych. Przegląd wykazał, że negatywne odczucia mają zarówno dzieci, jak i dorośli; najczęstszym z nich jest to, że osoby z chorobami psychicznymi są bardziej narażone na przemoc, a nawet niebezpieczne
Ankiety przeprowadzone na całym świecie wykazały podobne wyniki, wskazując, że postrzeganie osób z chorobami psychicznymi jako agresywnych ma charakter globalny. Opinia publiczna może dostrzec wyraźny związek między chorobą psychiczną a przemocą, ale badania ujawniają znacznie bardziej złożoną zależność.
Efekt relacji w mediach
Jednym z powodów rozdźwięku między badaniami a publicznym postrzeganiem związku między chorobą psychiczną a przemocą są relacje w mediach. Na przykład, gdy dochodzi do brutalnej tragedii, takiej jak masowa strzelanina, początkowe informacje dostępne opinii publicznej, które kształtują wyobrażenia, są często niekompletne i mogą być niedokładne.
Media (i opinia publiczna za pośrednictwem mediów społecznościowych) szybko spekulują, czy osoba odpowiedzialna za przestępstwo cierpi na chorobę psychiczną. Ta praktyka jest nie tylko nieprzydatna, ale utrwala szkodliwe piętno. Badania wykazały również, że wykorzystywanie tych poglądów do motywowania do działania lub uzasadniania polityki niekoniecznie poprawi bezpieczeństwo publiczne.
Specjaliści organów ścigania i zdrowia psychicznego często chcą ustalić, czy osoba, która popełniła przestępstwo z użyciem przemocy, miała w przeszłości przemoc. Zdrowie psychiczne osoby może być rutynowo oceniane w trakcie dochodzenia.
Działania te nie oznaczają jednak, że przemoc i choroba psychiczna mają w pełni przyczynowy związek. Przestępstwa mogą być popełniane przez osoby chore psychicznie, ale przestępstwa popełniane są również przez osoby, które nie są chore psychicznie.
Gwałtowne myśli i zachowania mogą być oznaką podstawowej choroby psychicznej, ale nie są one wyjątkowe dla osób z zaburzeniami zdrowia psychicznego. Osoby, które nie cierpią na chorobę psychiczną, mogą mieć gwałtowne myśli, okazywać agresywne zachowania i angażować się w działalność przestępczą.
Badania wielokrotnie wykazały, że zdecydowana większość osób z chorobami psychicznymi nie wykazuje zachowań agresywnych ani nie popełnia przestępstw z użyciem przemocy.
Co mówią badania
Trwają badania nad potencjalnymi powiązaniami między przemocą a chorobami psychicznymi, ale wyniki są mieszane. Jednym z powodów jest to, że zaprojektowanie badań, które dokładnie oceniają i mierzą brutalne zachowania, może być trudne, ponieważ wiele osób polega na samoocenie.
Większość badań uwzględnia wiele czynników, które mogą wpływać na brutalne zachowanie każdej osoby, w tym osób z chorobami psychicznymi. Naukowcy zbadali wpływ wszystkiego, od sprzedaży broni po gry wideo, na brutalne zachowanie
Chociaż wytyczne były i nadal są tworzone na podstawie wyników tych badań, potencjalny związek między chorobą psychiczną a przemocą nie jest tak jasny ani tak dobrze rozumiany w porównaniu z innymi czynnikami ryzyka.
Depresja i przemoc
Przykładem, który jest szeroko komentowany w mediach, są brutalne przestępstwa, do których dochodzi, gdy dana osoba popełnia morderstwo, a następnie popełnia samobójstwo. Chociaż depresja została zidentyfikowana jako czynnik przyczyniający się w niektórych przypadkach morderstwa-samobójstwa, związek nie oznacza, że ludzie z depresją są niebezpieczni.
Zdecydowana większość osób z depresją nie popełnia przestępstw z użyciem przemocy. W rzeczywistości eksperci na ogół nie kojarzą depresji z przemocą, chyba że dana osoba ma objawy psychozy, które zwiększają ryzyko agresywnego zachowania.
Badanie populacyjne przeprowadzone w 2015 r. w Szwecji wykazało, że osoby, u których zdiagnozowano depresję, były około trzy razy bardziej narażone na popełnianie brutalnych przestępstw, w tym rabunku, przestępstw seksualnych i napaści niż ogólna populacja.
Autorzy badania podkreślili, że zdecydowana większość osób z depresją nie jest ani brutalna, ani przestępcza i nie powinna być stygmatyzowana.
Seena Fazel, która kierowała badaniem, zwróciła uwagę, że wskaźniki brutalnej przestępczości u osób ze zdiagnozowaną depresją były „niższe niż w przypadku schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej i znacznie niższe niż w przypadku nadużywania alkoholu lub narkotyków”.
Współwystępujące zaburzenia i inne czynniki ryzyka
Cechy niektórych chorób psychicznych mogą zwiększać prawdopodobieństwo wykazania przez osobę agresywnego zachowania. Badania wykazały, że ludzie, którzy doświadczają paranoi, halucynacji lub urojeń, częściej stają się agresywni niż osoby z chorobami psychicznymi, które nie mają tych objawów.
Kiedy ludzie z depresją popełniają przestępstwo, choroba psychiczna zazwyczaj nie jest jedynym czynnikiem przyczyniającym się do tego. Częściej jest to połączenie pewnych czynników ryzyka, takich jak używanie substancji, stres społeczno-ekonomiczny, narażenie na przemoc w dzieciństwie i/lub doświadczanie przemocy w rodzinie, które sprawiają, że osoba podatna na zagrożenia czuje, że przemoc jest konieczna.
Jedno z głównych badań potwierdzających to twierdzenie, Badanie Oceny Ryzyka Przemocy MacArthura, wykazało, że osoby z podwójną diagnozą (choroba psychiczna i zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych) częściej dopuszczały się aktów przemocy niż osoby z samą chorobą psychiczną (31%). w porównaniu do 18%).
Inne badania potwierdziły wyniki. Na przykład badanie z 2010 roku osób, u których zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową, wykazało, że 8,5% zostało skazanych za co najmniej jedno przestępstwo z użyciem przemocy, co nie było dużo wyższe niż w grupie kontrolnej. Jednak odsetek osób z chorobą afektywną dwubiegunową i zaburzenie używania substancji, które zostało skazane za przestępstwo z użyciem przemocy, było znacznie wyższe: 21,3%.
Warto również zauważyć, że odkryli, że zdrowe rodzeństwo osób z chorobą afektywną dwubiegunową było bardziej narażone na popełnienie przestępstwa z użyciem przemocy. Sugeruje to udział genetycznych lub wczesnych czynników środowiskowych, przyczyniających się do brutalnych przestępstw w rodzinach z chorobą afektywną dwubiegunową.
Postrzeganie publiczne i stygmatyzacja
Istnieje wiele różnych rodzajów przestępstw z użyciem przemocy, ale niektóre z nich częściej trafiają na nagłówki gazet. Na przykład morderstwa i samobójstwa są częściej omawiane w wiadomościach, co sprawia, że wydają się one częstsze niż w rzeczywistości.
Ankiety wykazały, że te poglądy są nawet powszechne wśród osób, które regularnie pracują z osobami cierpiącymi na chorobę psychiczną, takimi jak lekarze, a nawet wśród samych osób z chorobami psychicznymi. .
Problemy ze świadomością publiczną
Badanie przeprowadzone na ponad 3000 osób opublikowane w 2018 r. wykazało, że zapytani o najczęstsze przyczyny śmierci z bronią w ich stanie, tylko 20% ankietowanych pracowników służby zdrowia prawidłowo określiło samobójstwo jako częstsze niż zabójstwo. Spośród dorosłych respondentów, którzy zgłosili historię choroby psychicznej, tylko 12,4% udzieliło prawidłowej odpowiedzi.
Nieproporcjonalna ilość relacji w mediach może sprawiać wrażenie, że samobójstwa-morderstwa są powszechne i często popełniane przez wąski krąg osób (w szczególności wskazując na osoby z historią chorób psychicznych).
Statystyki pokazują jednak, że zabójstwa-samobójstwa zdarzają się dość rzadko. Przegląd literatury z 2009 roku wykazał, że częstość występowania mieści się w przedziale 0,2-0,3 osoby na 100 000.
Inne formy przestępstw z użyciem przemocy, takie jak przemoc domowa, są znacznie bardziej powszechne i są popełniane przez większą liczbę osób (w tym wiele osób, które nie są chore psychicznie), ale nie cieszą się one tak dużym zainteresowaniem mediów.
Stygmatyzacja jako czynnik ryzyka przemocy
Badania wykazały, że piętno związane z chorobą psychiczną może samo w sobie stanowić czynnik ryzyka przestępczości i przemocy. Badanie z 2018 r. wykazało, że piętno może stanowić przeszkodę w leczeniu osób z chorobami psychicznymi
W kontekście dostępnych badań jest to nieleczona choroby psychiczne i zaburzenia używania substancji, które zwiększają ryzyko przemocy.
Stygmatyzacja może również sprawić, że osoba z chorobą psychiczną będzie niechętnie szukała leczenia. Osoba może nawet nie czuć, że może otwarcie rozmawiać o chorobie psychicznej, ponieważ piętno społeczne może wzmacniać poczucie wstydu lub winy. Nastawienie społeczeństwa do chorób psychicznych może również sprawić, że ludzie obawiają się odwetu lub uprzedzeń w szkole lub pracy, co zmniejsza prawdopodobieństwo, że będą szukać wsparcia w swojej społeczności.
Choroba psychiczna i przemoc z użyciem broni
Spośród aktów przemocy najszerzej omawianych w mediach i najczęściej omawianych w odniesieniu do chorób psychicznych, jest możliwy związek między przemocą z użyciem broni a chorobą psychiczną.
W badaniu z 2019 r. naukowcy przyjrzeli się przypadkom, w których osoby ze zdiagnozowaną chorobą psychiczną zaangażowały się w przemoc z użyciem broni palnej. W szczególności naukowcy chcieli wiedzieć, czy pewne zachowania związane z chorobami psychicznymi mogą przewidzieć przemoc z użyciem broni palnej. Badanie faktycznie wykazało, że dostęp do broni palnej, a nie zachowania związane z chorobami psychicznymi, był najsilniejszym predyktorem przemocy z użyciem broni wśród badanych w badaniu.
Badanie z 2011 r., które dotyczyło określonych zaburzeń uznawanych za „poważne” lub „ciężkie” choroby psychiczne, wykazało niewielki, ale zauważalny wzrost ryzyka przemocy u osób, które miały jedno z tych zaburzeń, w porównaniu z osobami, które nie miały choroby psychicznej. Ryzyko było najwyższe, gdy ktoś miał zarówno chorobę psychiczną, jak i problemy z używaniem substancji
Podobnie jak w przypadku poprzednich badań, autorzy badania stwierdzili, że inne czynniki, takie jak nadużycia i zaniedbania w dzieciństwie lub obecne stresory społeczne, miały również znaczenie przy określaniu ryzyka agresywnego zachowania danej osoby.
Badania nad występowaniem wszystkich rodzajów przemocy na poziomie krajowym szacują, że jedynie od 3 do 5% aktów przemocy można bezpośrednio przypisać poważnej chorobie psychicznej. Co więcej, w większości tych aktów broń nie była używana
Samobójstwo i samookaleczenie
Badania wykazały, że osoby z depresją są szczególnie narażone na bycie ofiary przestępstw z użyciem przemocy. Są również bardziej skłonni do samookaleczenia niż krzywdzenia innych. Obejmuje to większe prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa niż zabójstwa.
Według National Institute of Mental Health w 2017 roku w Stanach Zjednoczonych było dwa razy więcej samobójstw niż zabójstw (47 173 samobójstw w porównaniu z 19 510 zabójstw).
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Osoby chore psychicznie mogą być bardziej narażone na doświadczanie wielu form przemocy. Podczas badania MacArthur naukowcy zapytali pacjentów ze zdrowiem psychicznym biorących udział w badaniu o ich przeżycia z trzema różnymi formami przemocy: przemoc skierowana na siebie, krzywdzenie innych i krzywdzenie przez innych. Ponad połowa pacjentów (58%) przyznała, że doświadczyła co najmniej jednej formy przemocy, 28% doświadczyło co najmniej dwóch form, a 7% doświadczyło wszystkich trzech form przemocy.
Słowo od Verywell
Osoby z chorobami psychicznymi stają w obliczu napiętnowania, które może wpływać na wszystkie aspekty ich życia i dobrego samopoczucia. Jednym z najbardziej uporczywych i szkodliwych piętn jest to, że osoby cierpiące na chorobę psychiczną są bardziej skłonni do przemocy. Badania nie potwierdziły twierdzeń, że osoby ze zdiagnozowanymi schorzeniami psychicznymi są agresywne. Badania wykazały jednak, że osoby chore psychicznie są narażone na doświadczanie przemocy z rąk innych. Co więcej, gdy osoby z chorobą psychiczną stają się agresywne, są znacznie bardziej narażone na samookaleczenie, które kieruje przemoc ku sobie, a nie innym.
