Psychologia anormalna to dział psychologii zajmujący się psychopatologią i nieprawidłowym zachowaniem, często w kontekście klinicznym. Termin obejmuje szeroki zakres zaburzeń, od depresji przez zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) po zaburzenia osobowości. Doradcy, psychologowie kliniczni i psychoterapeuci często pracują bezpośrednio w tej dziedzinie.
Sam termin nienormalny jest przedmiotem poważnej debaty. Czym dokładnie jest „normalne” i kto ma decydować? Normy społeczne, które są często używane do określania, co jest normalne, a co nienormalne, również mogą się zmieniać w czasie, więc ustalenie standardowej definicji nie jest proste.
Co to jest anormalna psychologia?
Psychologia anormalna koncentruje się na wzorcach emocji, myśli i zachowań, które mogą być oznakami stanu zdrowia psychicznego. Zamiast rozróżnienia między normalnym a nienormalnym, psychologowie zajmujący się tą dziedziną koncentrują się na poziomie stresu, jaki mogą powodować zachowania, myśli lub emocje.
Jeśli zachowanie stwarza problemy w życiu danej osoby lub przeszkadza innym, byłoby to zachowanie „nienormalne”. W takich przypadkach zachowanie może wymagać pewnego rodzaju interwencji w zakresie zdrowia psychicznego.
Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NIMH) prawie co piąty dorosły w USA żyje z chorobą psychiczną.
Perspektywy anormalnej psychologii
W anormalnej psychologii stosuje się wiele różnych perspektyw. Podczas gdy niektórzy psychologowie lub psychiatrzy mogą skupiać się na jednym punkcie widzenia, wielu specjalistów od zdrowia psychicznego wykorzystuje elementy z wielu obszarów, aby lepiej zrozumieć i leczyć zaburzenia psychiczne.
Podejście psychoanalityczne
Ta perspektywa ma swoje korzenie w teoriach Zygmunta Freuda. Podejście psychoanalityczne sugeruje, że wiele nienormalnych zachowań wynika z nieświadomych myśli, pragnień i wspomnień.
Chociaż te uczucia są poza świadomością, nadal uważa się, że wpływają na świadome działania.
Terapeuci stosujący takie podejście wierzą, że analizując wspomnienia, zachowania, myśli, a nawet sny, ludzie mogą odkryć i poradzić sobie z niektórymi uczuciami, które prowadzą do nieprzystosowawczych zachowań i cierpienia.
Podejście behawioralne
To podejście do nienormalnej psychologii koncentruje się na obserwowalnych zachowaniach. W terapii behawioralnej nacisk kładziony jest na wzmacnianie pozytywnych zachowań, a nie na wzmacnianie nieprzystosowawczych zachowań.
Podejście behawioralne dotyczy tylko samego zachowania, a nie przyczyn leżących u jego podstaw. W przypadku nienormalnego zachowania terapeuta behawioralny może wykorzystywać strategie, takie jak warunkowanie klasyczne i warunkowanie instrumentalne, aby pomóc wyeliminować niepożądane zachowania i nauczyć nowych zachowań.
Podejście medyczne
To podejście do anormalnej psychologii koncentruje się na biologicznych przyczynach chorób psychicznych, podkreślając zrozumienie podstawowej przyczyny zaburzeń, która może obejmować dziedziczenie genetyczne, powiązane choroby fizyczne, infekcje i brak równowagi chemicznej. Zabiegi medyczne mają często charakter farmakologiczny, chociaż leki są często stosowane w połączeniu z pewnym rodzajem psychoterapii.
Podejście kognitywne
Podejście poznawcze do nienormalnej psychologii koncentruje się na tym, w jaki sposób wewnętrzne myśli, spostrzeżenia i rozumowanie przyczyniają się do zaburzeń psychicznych. Terapie poznawcze zazwyczaj koncentrują się na pomocy osobie w zmianie jej myśli lub reakcji.
Terapia poznawcza może być również stosowana w połączeniu z metodami behawioralnymi w technice znanej jako terapia poznawczo-behawioralna (CBT).
Tematy w psychologii anormalnej
Główne tematy w anormalnej psychologii to badanie, zrozumienie, diagnoza, leczenie i zapobieganie zaburzeniom psychicznym. Zaburzenia psychiczne definiuje się jako wzorce objawów behawioralnych lub psychologicznych, które wpływają na wiele dziedzin życia. Warunki te powodują cierpienie osoby doświadczającej objawów.
„Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych” jest publikowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) i jest używany przez specjalistów zdrowia psychicznego do różnych celów. Podręcznik zawiera wykaz zaburzeń psychicznych, kody diagnostyczne, informacje o występowaniu każdego zaburzenia oraz kryteria diagnostyczne. Niektóre kategorie zaburzeń psychicznych obejmują:
- Zaburzenia lękowe, takie jak zespół lęku społecznego, zespół lęku napadowego i uogólnione zaburzenie lękowe
- Zaburzenia nastroju, takie jak depresja i choroba afektywna dwubiegunowa
- Zaburzenia neurorozwojowe, takie jak niepełnosprawność intelektualna lub zaburzenia ze spektrum autyzmu
- Zaburzenia neurokognitywne, takie jak majaczenie
- Zaburzenia osobowości, takie jak zaburzenie osobowości typu borderline, zaburzenie osobowości unikającej i zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne
- Zaburzenia używania substancji
Krytyka
Dziedzina anormalnej psychologii nie jest pozbawiona krytyki. Oprócz debaty nad samym użyciem terminu „nienormalny”, niektórzy uważają, że obszar ten ma szereg niedociągnięć.
- W szczególności niektórzy uważają, że obszar ten stygmatyzuje osoby wrażliwe i uciśnione.
- Nie uwzględnia również faktu, że istnieją poważne różnice kulturowe w tym, co uważa się za normalne i nienormalne.
- Krytycy sugerują również, że dziedzina anormalnej psychologii ma tendencję do patologizowania normalnych zmian w ludzkim zachowaniu.
- Niektórzy proponują również, że medyczne podejście do chorób psychicznych często skupia się jedynie na biologicznych i genetycznych uwarunkowaniach cierpienia, a nie na bardziej holistycznym spojrzeniu na ten problem. .
Jedno z badań wykazało, że nauczanie uczniów o nienormalnej psychologii nie zmniejszyło stygmatyzacji zdrowia psychicznego, nie poprawiło postaw wobec chorób psychicznych ani nie zwiększyło zachowań związanych z szukaniem pomocy wśród uczniów.
Słowo od Verywell
Psychologia anormalna może koncentrować się na nietypowym zachowaniu, ale jej celem nie jest upewnienie się, że wszyscy ludzie pasują do wąskiej definicji „normalności”. W większości przypadków koncentruje się na identyfikacji i leczeniu problemów, które mogą powodować cierpienie lub upośledzenie w pewnym aspekcie życia danej osoby. . Dzięki lepszemu zrozumieniu, co jest „nienormalne”, naukowcy i terapeuci mogą znaleźć nowe sposoby, aby pomóc ludziom żyć zdrowszym i bardziej satysfakcjonującym życiem.
