Zygmunt Freud był jednym z najsłynniejszych teoretyków psychologii i do dziś pozostaje wpływową postacią. Podczas gdy większość życia i kariery spędził pracując i rozwijając swoje teorie w Wiedniu w Austrii, ostatnie lata jego życia były czasem znacznych zmian. Dowiedz się więcej o ostatnich latach życia Freuda i ostatecznej przyczynie jego śmierci.
Ostatni rok życia Freuda
Zygmunt Freud zmarł w Londynie 23 września 1939 roku w wieku 83 lat. Ostatni rok życia Freuda to czas wstrząsów i zmagań z chorobą. Większość życia spędził mieszkając i pracując w Wiedniu, ale wszystko to zmieniło się, gdy naziści zaanektowali Austrię w 1938 roku.
Oprócz tego, że był Żydem, sława Freuda jako twórcy psychoanalizy uczyniła go celem. Zarówno Zygmunt Freud, jak i jego córka Anna byli przesłuchiwani przez gestapo, a wiele jego książek zostało spalonych.
W ostatnim wywiadzie dla Gestapo Freud został zmuszony do podpisania oświadczenia, że nie był źle traktowany. Freud sarkastycznie skomentował: „Mogę gorąco polecić gestapo wszystkim”.
Wyjazd z Wiednia do Londynu
Wkrótce potem przyjaciel rodziny zapewnił bezpieczne przejście Freuda, jego żony Marty i córki Anny do Anglii. Jedna z sióstr Freuda przeprowadziła się do USA wiele lat wcześniej, a jego bratu również udało się opuścić Austrię w 1938 roku, ale niektórzy członkowie rodziny Freuda nie mieli tyle szczęścia. Pomimo kilku prób wywiezienia z kraju jego czterech sióstr, Dolfi, Mitzi, Rosy i Pauli, żadna nie powiodła się. Wszystkie cztery kobiety zginęły później w obozach koncentracyjnych
Freud opuścił Wiedeń 4 czerwca 1938 r. Dwa dni później przybył do Londynu w Anglii. „Triumfalne uczucie wyzwolenia”, napisał, „zmieszane jest zbyt mocno z żałobą, ponieważ wciąż bardzo kochano więzienie, z którego się wypuszczono”.
Po przybyciu do Londynu Sigmund i Martha osiedlili się w nowym domu przy 20 Maresfield Gardens. Freud, nałogowy palacz cygar, cierpiał na raka jamy ustnej od 1923 roku i przeszedł już 30 operacji. Po powrocie raka lekarze stwierdzili, że guz jest nieoperacyjny.
Jego ukochany pies wył w jego obecności z powodu zapachu martwiczej kości szczęki Freuda. Był również zmuszony do noszenia protezy jamy ustnej, aby oddzielić jamę nosową od jamy ustnej, co utrudniało jedzenie i mówienie.
Podczas gdy rozmowa stała się bolesna i trudna z powodu raka, nagrał krótką wiadomość dla BBC 7 grudnia 1938 r. Freud miał wtedy 82 lata, a wiadomość jest jedynym znanym nagraniem jego głosu.
21 września 1939 r. Freud poprosił swojego lekarza o podanie śmiertelnej dawki morfiny. Lekarz Freuda napisał później: „Kiedy znów był w agonii, dałem mu podskórną dawkę dwóch centymetrów morfiny. Wkrótce poczuł ulgę i zapadł w spokojny sen. Wyraz bólu i cierpienia zniknął. Powtórzyłem tę dawkę po około 12 godzin Freud był najwyraźniej tak bliski wyczerpania swoich rezerw, że zapadł w śpiączkę i już się nie obudził.
Freud zmarł rankiem 23 września 1939 r. Trzy dni później jego ciało zostało poddane kremacji, a jego prochy zostały umieszczone w starożytnej greckiej urnie pierwotnie podarowanej mu przez jego przyjaciółkę Marie Bonaparte.
Próba kradzieży prochów Freuda
W styczniu 2014 roku brytyjska policja znalazła się na polowaniu na włamywaczy, którzy najwyraźniej próbowali ukraść prochy psychoanalityka Zygmunta Freuda. Według policji, próba napadu miała miejsce w londyńskim krematorium 31 grudnia lub 1 stycznia. 2300-letnia urna zawierająca skremowane prochy Freuda i jego żony Marty została uszkodzona podczas próby.
Według detektywa posterunkowego Daniela Candlera próba włamania była „podłym czynem”. „Nawet pomijając finansową wartość niezastąpionej urny i historyczne znaczenie, z którą się ona odnosiła, fakt, że ktoś postanowił zabrać przedmiot, wiedząc, że zawiera on ostatnie szczątki osoby, nie daje wiary”.
