Ważący zaledwie około trzy funty mózg jest najbardziej skomplikowaną częścią ludzkiego ciała. Jako organ odpowiedzialny za inteligencję, myśli, doznania, wspomnienia, ruchy ciała, uczucia i zachowanie, od wieków badano go i stawiano hipotezy. Ale to ostatnia dekada badań wniosła najbardziej znaczący wkład w nasze zrozumienie funkcjonowania mózgu. Nawet przy tych postępach to, co wiemy do tej pory, to prawdopodobnie tylko ułamek tego, co bez wątpienia odkryjemy w przyszłości.
Uważa się, że ludzki mózg działa w złożonym środowisku chemicznym za pośrednictwem różnych typów neuronów i neuroprzekaźników. Neurony to miliardy komórek mózgowych, które są zdolne do natychmiastowej komunikacji między sobą za pośrednictwem chemicznych przekaźników zwanych neuroprzekaźnikami. W trakcie naszego życia komórki mózgowe nieustannie otrzymują informacje o naszym środowisku. Mózg następnie próbuje stworzyć wewnętrzną reprezentację naszego zewnętrznego świata poprzez złożone zmiany chemiczne.
Neurony (komórki mózgowe)
Centrum neuronu nazywa się komórką ciało lub soma. Zawiera jądro, w którym znajduje się kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA) lub materiał genetyczny komórki. DNA komórki określa rodzaj komórki i sposób jej funkcjonowania.
Na jednym końcu ciała komórki znajdują się dendryty, które są odbiornikami informacji wysyłanych przez inne komórki mózgowe (neurony). Termin dendryt, który pochodzi od łacińskiego określenia drzewa, jest używany, ponieważ dendryty neuronu przypominają gałęzie drzewa.
Na drugim końcu ciała komórki znajduje się akson. Akson to długie rurkowate włókno, które rozciąga się od ciała komórki. Akson działa jako przewodnik sygnałów elektrycznych.
U podstawy aksonu znajdują się zaciski aksonów. Te terminale zawierają pęcherzyki, w których przekaźniki chemiczne, znane również jako neuroprzekaźniki, przechowywane.
Neuroprzekaźniki (Chemiczne Posłańcy)
Uważa się, że mózg zawiera kilkaset różnych typów przekaźników chemicznych (neuroprzekaźników). Ogólnie rzecz biorąc, posłańcy ci są klasyfikowani jako pobudzający lub hamujący. Pobudzający posłaniec stymuluje aktywność elektryczną komórki mózgowej, podczas gdy posłaniec hamujący uspokaja tę aktywność. Aktywność neuronu (komórki mózgowej) jest w dużej mierze zdeterminowana przez równowagę tych mechanizmów pobudzających i hamujących.
Naukowcy zidentyfikowali określone neuroprzekaźniki, które uważa się za związane z zaburzeniami lękowymi. Do przekaźników chemicznych, które są zwykle ukierunkowane na leki powszechnie stosowane w leczeniu lęku napadowego, należą:
- Serotonina. Ten neuroprzekaźnik odgrywa rolę w modulowaniu różnych funkcji ciała i uczuć, w tym naszego nastroju. Niski poziom serotoniny powiązano z depresją i lękiem. Leki przeciwdepresyjne zwane selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są uważane za środki pierwszego rzutu w leczeniu lęku napadowego. SSRI zwiększają poziom serotoniny w mózgu, powodując zmniejszenie lęku i zahamowanie ataków paniki.
- Noradrenalina jest neuroprzekaźnikiem, który, jak się uważa, jest związany z reakcją na stres „walcz lub uciekaj”. Przyczynia się do uczucia czujności, strachu, niepokoju i paniki. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne wpływają na poziom serotoniny i noradrenaliny w mózgu, powodując efekt przeciwpaniczny.
- Kwas gamma-aminomasłowy (GABA) jest hamującym neuroprzekaźnikiem, który działa poprzez system negatywnego sprzężenia zwrotnego, blokując przekazywanie sygnału z jednej komórki do drugiej. Jest to ważne dla zrównoważenia pobudzenia w mózgu. Benzodiazepiny (leki przeciwlękowe) działają na receptory GABA w mózgu wywołując stan relaksu.
Jak neurony i neuroprzekaźniki współpracują ze sobą
Kiedy komórka mózgowa otrzymuje informację sensoryczną, wyzwala impuls elektryczny, który przemieszcza się wzdłuż aksonu do końcówki aksonu, gdzie przechowywane są przekaźniki chemiczne (neuroprzekaźniki). Powoduje to uwolnienie tych chemicznych przekaźników do szczeliny synaptycznej, która jest niewielką przestrzenią między neuronem wysyłającym a neuronem odbierającym.
Podczas podróży posłańca przez szczelinę synaptyczną może się zdarzyć kilka rzeczy:
- Posłaniec może zostać zdegradowany i usunięty z obrazu przez enzym, zanim dotrze do docelowego receptora.
- Posłaniec może zostać przetransportowany z powrotem do zakończenia aksonu przez mechanizm wychwytu zwrotnego i zostać dezaktywowany lub poddany recyklingowi do wykorzystania w przyszłości.
- Posłaniec może połączyć się z receptorem (dendrytem) w sąsiedniej komórce i zakończyć dostarczanie swojej wiadomości. Wiadomość może następnie zostać przesłana do dendrytów innych sąsiednich komórek. Ale jeśli komórka odbierająca ustali, że nie potrzeba więcej neuroprzekaźników, nie przekaże wiadomości. Posłaniec będzie następnie kontynuował próby znalezienia innego odbiorcy swojej wiadomości, dopóki nie zostanie dezaktywowany lub zwrócony do terminala aksonu przez mechanizm ponownego wychwytu.
Aby zapewnić optymalne funkcjonowanie mózgu, neuroprzekaźniki muszą być starannie wyważone i zaaranżowane. Często są one ze sobą powiązane i polegają na sobie nawzajem w celu prawidłowego funkcjonowania. Na przykład neuroprzekaźnik GABA, który wywołuje relaksację, może prawidłowo funkcjonować tylko przy odpowiedniej ilości serotoniny. Wiele zaburzeń psychicznych, w tym lęk napadowy, może być wynikiem słabej jakości lub małej ilości niektórych neuroprzekaźników lub receptorów neuronowych, uwolnienia zbyt dużej ilości neuroprzekaźnika lub nieprawidłowego działania mechanizmów wychwytu zwrotnego neuronu.
