Chociaż dorośli często mówią takie rzeczy, jak: „Był taki młody, kiedy to się stało; nie będzie nawet pamiętał tego jako dorosły”, trauma z dzieciństwa może mieć wpływ na całe życie. I chociaż dzieci są odporne, nie są zrobione z kamienia.
Nie oznacza to, że Twoje dziecko będzie emocjonalnie przestraszone na całe życie, jeśli przeżyje przerażające doświadczenie. Ale ważne jest, aby rozpoznać, kiedy Twoje dziecko może potrzebować profesjonalnej pomocy w radzeniu sobie z traumą. Wczesna interwencja może nawet uniemożliwić dziecku doświadczanie trwałych skutków traumy jako osoba dorosła
Co to jest trauma dziecięca?
Istnieje wiele różnych doświadczeń, które mogą stanowić traumę. Trauma dziecięca to wydarzenie doświadczane przez dziecko, które zagraża jego życiu lub integralności cielesnej. Na przykład wykorzystywanie fizyczne lub seksualne może być dla dzieci wyraźnie traumatyczne. Jednorazowe zdarzenia, takie jak wypadek samochodowy, klęska żywiołowa (np. huragan) lub uraz medyczny, mogą mieć negatywny wpływ również na dzieci.
Ciągły stres, taki jak życie w niebezpiecznym sąsiedztwie lub bycie ofiarą zastraszania, może być traumatycznym przeżyciem, nawet jeśli osoba dorosła wydaje mu się codziennością.
Trauma w dzieciństwie również nie musi przytrafiać się bezpośrednio dziecku. Na przykład obserwowanie cierpienia ukochanej osoby może być również niezwykle traumatyczne. Kontakt z brutalnymi mediami może również traumatyzować dzieci
Jednak tylko dlatego, że doświadczenie jest denerwujące, nie czyni go traumatycznym. Na przykład rozwód rodzicielski prawdopodobnie wpłynie na dziecko, ale niekoniecznie jest traumatyczny.
Trauma dziecięca i PTSD
Wiele dzieci jest narażonych na traumatyczne wydarzenia w takim czy innym momencie. Podczas gdy większość z nich doświadcza cierpienia po traumatycznym wydarzeniu, zdecydowana większość z nich powraca do normalnego stanu funkcjonowania w stosunkowo krótkim czasie. Niektóre dzieci są znacznie mniej podatne na okoliczności niż inne
Od 3% do 15% dziewcząt i od 1% do 6% chłopców rozwija zespół stresu pourazowego (PTSD) po traumatycznym wydarzeniu.
Dzieci z zespołem stresu pourazowego mogą na nowo doświadczać traumy w swoich umysłach. Mogą również unikać wszystkiego, co przypomina im o traumie lub mogą odtworzyć swoją traumę w swojej zabawie.
Czasami dzieci wierzą, że przegapiły znaki ostrzegawcze przewidujące traumatyczne wydarzenie. Starając się zapobiec przyszłym traumom, stają się niezwykle czujni, szukając sygnałów ostrzegawczych, że coś złego może się powtórzyć.
Dzieci z zespołem stresu pourazowego mogą mieć również problemy z:
- Gniew i agresja
- Niepokój
- Depresja
- Trudność w zaufaniu innym
- Strach
- Poczucie izolacji
- Niska samoocena
- Zachowanie autodestrukcyjne
Nawet dzieci, które nie rozwijają PTSD, mogą nadal wykazywać problemy emocjonalne i behawioralne po traumatycznym doświadczeniu. Oto kilka rzeczy, na które należy uważać w ciągu tygodni i miesięcy po niepokojącym wydarzeniu:
- Problemy z gniewem
- Problemy z uwagą
- Zmiany apetytu
- Rozwój nowych lęków
- Zwiększone myśli o śmierci lub bezpieczeństwie
- Drażliwość
- Utrata zainteresowania normalnymi czynnościami
- Problemy ze snem
- Smutek
- Odmowa szkoły
- Dolegliwości somatyczne, takie jak bóle głowy i brzucha
Długofalowe konsekwencje zdrowotne
Zdarzenia traumatyczne mogą wpływać na rozwój mózgu dziecka i mogą mieć konsekwencje na całe życie. Badanie opublikowane w 2015 roku wykazało, że im więcej negatywnych doświadczeń z dzieciństwa ma dana osoba, tym większe ryzyko problemów zdrowotnych i zdrowotnych w późniejszym życiu.
Trauma z dzieciństwa może zwiększać ryzyko:
- Astma
- Choroba wieńcowa
- Depresja
- Cukrzyca
- Udar mózgu
Badanie opublikowane w 2016 r. w Czasy psychiatryczne zauważył, że częstość prób samobójczych była znacznie wyższa u dorosłych, którzy w dzieciństwie doświadczyli traumy, takiej jak przemoc fizyczna, wykorzystywanie seksualne i przemoc domowa rodziców.
Przywiązanie i relacje
Relacja dziecka z opiekunem - rodzicami, dziadkami lub innymi osobami - jest niezbędna dla jego zdrowia emocjonalnego i fizycznego. Ten związek i przywiązanie pomagają maluchowi nauczyć się ufać innym, zarządzać emocjami i wchodzić w interakcje z otaczającym go światem.
Kiedy dziecko doświadcza traumy, która uczy go, że nie może ufać temu opiekunowi ani na nim polegać, prawdopodobnie uwierzy, że otaczający je świat jest przerażającym miejscem, a wszyscy dorośli są niebezpieczni, a to sprawia, że niezwykle trudno jest go uformować. relacje przez całe dzieciństwo, w tym z rówieśnikami w ich wieku, aż do wieku dorosłego.
Dzieci, które zmagają się z utrzymaniem zdrowych więzi z opiekunami, mogą również zmagać się z romantycznymi związkami w wieku dorosłym. Australijskie badanie z 2008 r. obejmujące ponad 21 000 osób, które przeżyły molestowanie dzieci w wieku 60 lat i starszych, wykazało wyższy odsetek nieudanych małżeństw i związków.
Jak pomóc
Wsparcie rodziny może być kluczem do zmniejszenia wpływu traumy na dziecko. Oto kilka sposobów na wsparcie dziecka po przykrym zdarzeniu:
- Zachęcaj dziecko do mówienia o swoich uczuciach i potwierdzania swoich emocji.
- Uczciwie odpowiadaj na pytania.
- Zapewnij swoje dziecko, że zrobisz wszystko, aby zapewnić mu bezpieczeństwo.
- Trzymaj się codziennej rutyny tak bardzo, jak to możliwe.
Jeśli Ty lub ktoś bliski zmaga się z traumą z dzieciństwa, skontaktuj się z Krajową infolinią ds. nadużywania substancji i zdrowia psychicznego (SAMHSA) pod adresem 1-800-662-4357 aby uzyskać informacje na temat placówek wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
W zależności od wieku i potrzeb Twojego dziecka, Twoje dziecko może zostać skierowane na usługi, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, terapia zabawowa lub terapia rodzinna. Leki mogą również stanowić opcję leczenia objawów Twojego dziecka.
Słowo od Verywell
Nigdy nie jest za późno na pomoc. Niezależnie od tego, czy adoptowałeś nastolatka, który był maltretowany ponad dziesięć lat temu, czy nigdy nie otrzymałeś pomocy w traumatycznych doświadczeniach, które przeżyłeś 40 lat temu, leczenie może nadal być skuteczne.
