Ogólnie rzecz biorąc, fiksacja jest obsesyjnym popędem, który może, ale nie musi, dotyczyć przedmiotu, pojęcia lub osoby. Po raz pierwszy wprowadzona przez Zygmunta Freuda, fiksacja jest stałym skupieniem energii poszukujących przyjemności id na wczesnym etapie rozwoju psychoseksualnego. Fiksacje oralne, analne i falliczne pojawiają się, gdy problem lub konflikt na etapie psychoseksualnym pozostaje nierozwiązany, pozostawiając jednostkę skupioną na tym etapie i niezdolną do przejścia do następnego.
Na przykład osoby z ustami mogą mieć problemy z piciem, paleniem, jedzeniem lub obgryzaniem paznokci.
Jak rozwijają się fiksacje
Według psychoanalityka Zygmunta Freuda, dzieci rozwijają się poprzez szereg etapów psychoseksualnych, podczas których libidinalne energie id koncentrują się na różnych obszarach ciała.
Id i energie libidinalne
Id, jedyny aspekt umysłu, który uważa się za obecny przy narodzinach, działa na zasadzie przyjemności na poziomie nieświadomym. Energie libidynowe, inaczej zwane libido, są uważane za biologiczne i seksualne popędy i pragnienia, na które id ma duży wpływ. Id napędza libido, szukając możliwie najbardziej przyjemnych sytuacji.
Na przykład podczas fazy analnej dziecko podobno zyskuje poczucie satysfakcji i spełnienia, kontrolując ruchy pęcherza i jelit. Więc co to ma wspólnego z rozwojem fiksacji?
Freud uważał, że rozwój zdrowej dorosłej osobowości jest wynikiem pomyślnego ukończenia każdego z etapów psychoseksualnych. Na każdym etapie rozwoju dzieci stają w obliczu konfliktu, który należy rozwiązać, aby pomyślnie przejść do następnego etapu. Sposób rozwiązania tego konfliktu odgrywa rolę w kształtowaniu się dorosłej osobowości.
Niepowodzenie w pomyślnym ukończeniu etapu, zasugerował Freud, spowoduje, że osoba ta pozostanie zasadniczo „utknęła”. Innymi słowy, na tym etapie rozwoju utrwaliłyby się. Freud uważał również, że fiksacje mogą wyniknąć, jeśli konkretny etap pozostawił dominujący wpływ na osobowość jednostki.
Rozwiązanie konfliktów psychoseksualnych wymaga znacznej ilości energii libido. Jeśli duża część tej energii zostanie zużyta w określonym momencie rozwoju, wydarzenia na tym etapie mogą ostatecznie wywrzeć silniejszy wpływ na osobowość danej osoby.
Przykłady fiksacji
Istnieje wiele sposobów, w jakie trzy wspomniane powyżej fiksacje mogą objawiać się u różnych osób.
Fiksacje ustne
Faza ustna ma tendencję do występowania między urodzeniem a około 18 miesiącem życia, w którym to czasie potrzeby dziecka w zakresie karmienia ust są zaspokojone, nadmiernie pobudzone lub niezaspokojone. Na przykład Freud może sugerować, że jeśli dziecko ma problemy podczas procesu odstawiania od piersi, może rozwinąć fiksację ustną.
Freud może również sugerować, że obgryzanie paznokci, palenie tytoniu, żucie gumy i nadmierne picie są oznakami fiksacji w jamie ustnej. Wskazywałoby to, że jednostka nie rozwiązała pierwotnych konfliktów na najwcześniejszym etapie rozwoju psychoseksualnego, fazie ustnej.
fiksacje analne
Drugi etap rozwoju psychoseksualnego jest znany jako etap analny, ponieważ koncentruje się przede wszystkim na kontrolowaniu wypróżnień. Fiksacje na tym etapie rozwoju mogą prowadzić do tego, co Freud nazwał osobowościami zatrzymującymi analne i analno-wydalnymi.
- Osoby zatrzymujące się analnie: Ta grupa mogła doświadczać zbyt surowego i surowego treningu nocnikowego jako dzieci i może wyrosnąć na nadmierną obsesję na punkcie porządku i porządku.
- Osoby z odbyciem odbytu: Z drugiej strony, osoby, które wyrzuciły odbyt, mogły doświadczać bardzo luźnego treningu nocnikowego, w wyniku czego jako dorośli są bardzo niechlujni i zdezorganizowani.
W obu przypadkach oba typy fiksacji wynikają z niewłaściwego rozwiązania krytycznego konfliktu, który ma miejsce na tym etapie rozwoju.
Fiksacje falliczne
Falliczny etap rozwoju koncentruje się przede wszystkim na identyfikacji z rodzicem tej samej płci. Freud zasugerował, że fiksacje w tym momencie mogą prowadzić do dorosłych osobowości, które są zbyt próżne, ekshibicjonistyczne i agresywne seksualnie.
Na tym etapie u chłopców może rozwinąć się to, co Freud nazwał kompleksem Edypa. Dziewczęta mogą rozwinąć analogiczny problem znany jako kompleks Elektry. Jeśli nie zostaną rozwiązane, te kompleksy mogą się utrzymywać i nadal wpływać na zachowanie w wieku dorosłym.
Zabiegi na fiksację
Jak więc dokładnie rozwiązywane są fiksacje? Zgodnie z teorią psychoanalityczną Freuda, proces przeniesienia odgrywa ważną rolę w leczeniu takich fiksacji. Zasadniczo stara fiksacja zostaje przeniesiona na nową, pozwalając osobie świadomie poradzić sobie z problemem.
Terapia
Celem terapii psychoanalitycznej jest wykorzystanie procesu przeniesienia do uwolnienia energii fiksacji. Terapeuta może dyskutować z klientem o wzorcach reakcji i postawach, które obserwuje klient nieświadomie rzutując na niego. To pozwala im pomóc klientowi przenieść nieświadome uczucia z przeszłości do świadomej świadomości.
Jeśli nie jesteś zwolennikiem metod psychoanalitycznych, pamiętaj, że najskuteczniejsze efekty terapeutyczne odzwierciedlają relację klient/terapeuta, a nie teorię lub metody, których używa terapeuta. Jeśli zdecydujesz się na wizytę u terapeuty, upewnij się, że czujesz się z nim komfortowo i zaufaj mu. Inne metody terapeutyczne do rozważenia:
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może być wykorzystana do zajęcia się myślami, emocjami i wzorcami zachowań, które klient chciałby zmienić.
- Odczulanie i ponowne przetwarzanie ruchu gałek ocznych (EMDR) może być pomocną opcją dla osób, które doświadczyły wcześniejszych traumatycznych doświadczeń.
- Psychoterapia wspomagana przez konie (EAP) może być świetną opcją dla tych, którzy wolą wykonywać pracę terapeutyczną na świeżym powietrzu niż w biurze.
- Metody terapeutyczne skoncentrowane na urazie: Mogą one obejmować terapię poznawczo-behawioralną skoncentrowaną na traumie oraz odczulanie i ponowne przetwarzanie ruchu gałek ocznych.
Należy pamiętać, że wielu terapeutów stosuje podejście eklektyczne, jeśli chodzi o wybór ram leczenia.
Samopomoc
W zależności od złożoności problemu, nad którym chcesz pracować, istnieją różne techniki, które możesz wypróbować samodzielnie. Obejmują one:
- Uważność: Ta metoda może być stosowana, aby pomóc połączyć się z ciałem, rozwinąć głębszy wgląd we własny proces myślowy, a także może zmniejszyć stres.
- Ćwiczenie: Regularne ćwiczenia mogą pomóc w zmniejszeniu ogólnego stresu i mogą być wykorzystywane jako sposób na zastąpienie nawyków, które chcesz zmienić, takich jak obgryzanie paznokci lub palenie.
- Techniki relaksacyjne: Różne metody relaksacji, w tym progresywna relaksacja mięśni, wizualizacja i ćwiczenia oddechowe, mogą pomóc zmniejszyć stres, złagodzić napięcie i ponownie skoncentrować energię do wewnątrz.
- Dziennikarstwo: Przyzwyczajenie się do prowadzenia dziennika może pomóc Ci zastanowić się nad konkretną fiksacją i lepiej zrozumieć, jak fiksacja wpływa na Twoje myśli, emocje i zachowania.
- Afirmacje: Recytowanie sobie pozytywnych afirmacji lub zapisywanie ich może pomóc w ponownym skupieniu energii na swoich mocnych stronach.
Kiedy zadzwonić do lekarza?
Objawy związane z fiksacją mogą się różnić w zależności od osoby. Jeśli doświadczasz trudności w codziennych czynnościach, zauważasz pogorszenie jakości życia, masz niepokojące myśli i/lub angażujesz się w szkodliwe zachowania, ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Słowo od Verywell
Fiksacje były ważne dla teorii Freuda i wielu teorii neofreudowskich. Jednym z głównych problemów jest to, że podczas gdy wcześni teoretycy łączyli fiksacje z konkretnymi wydarzeniami z dzieciństwa, trudno lub niemożliwym jest powiązanie fiksacji dorosłych, takich jak obgryzanie paznokci, z konkretnym wyzwalającym konfliktem we wczesnym dzieciństwie.
Jeśli masz problematyczne zachowanie lub fiksację na określonym przedmiocie lub nawyku, są rzeczy, które możesz zrobić, aby przezwyciężyć takie tendencje. Na przykład terapie behawioralne, poznawcze i poznawczo-behawioralne są często wykorzystywane do rozwijania nowszych, bardziej produktywnych wzorców myślenia i zachowania.
