Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) jest najczęściej używanym i badanym narzędziem oceny klinicznej używanym przez specjalistów zdrowia psychicznego do diagnozowania zaburzeń zdrowia psychicznego.
Test, pierwotnie opracowany pod koniec lat 30. XX wieku, był kilkakrotnie poprawiany i aktualizowany w celu poprawy dokładności i trafności. MMPI-2 składa się z 567 pytań typu prawda-fałsz, a ich wypełnienie zajmuje około 60 do 90 minut, podczas gdy MMPI-2-RF zawiera 338 pytań typu prawda-fałsz, a ich ukończenie zajmuje od 35 do 50 minut.
Historia
Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) został opracowany w 1937 roku przez psychologa klinicznego Starke R. Hathaway i neuropsychiatrę J. Charnleya McKinleya z University of Minnesota.
Dziś jest to najczęściej używane narzędzie do testów klinicznych i jest jednym z najbardziej przebadanych istniejących testów psychologicznych. Chociaż MMPI nie jest testem doskonałym, pozostaje cennym narzędziem w diagnostyce i leczeniu chorób psychicznych.
Posługiwać się
MMPI jest najczęściej używany przez specjalistów zdrowia psychicznego do oceny i diagnozowania chorób psychicznych, ale był wykorzystywany w innych dziedzinach poza psychologią kliniczną. MMPI-2 jest często używany w sprawach sądowych, w tym w sporach dotyczących obrony karnej i opieki.
Test był również wykorzystywany jako narzędzie przesiewowe w przypadku niektórych zawodów, zwłaszcza zawodów wysokiego ryzyka, chociaż stosowanie go w ten sposób budzi kontrowersje. Służy również do oceny skuteczności programów leczenia, w tym programów uzależnień.
Rewizje
W latach po opublikowaniu testu, klinicyści i badacze zaczęli kwestionować dokładność MMPI. Krytycy wskazywali, że pierwotna grupa próbna była niewystarczająca. Inni twierdzili, że wyniki wskazują na możliwe stronniczość testu, podczas gdy inni uważali, że sam test zawierał pytania seksistowskie i rasistowskie.
W odpowiedzi na te problemy, MMPI przeszedł rewizję pod koniec lat 80-tych. Wiele pytań zostało usuniętych lub przeredagowanych, podczas gdy dodano kilka nowych. Dodatkowo do zrewidowanego testu włączono nowe skale trafności.
Poprawiona edycja testu została wydana w 1989 roku jako MMPI-2. Test został ponownie zweryfikowany w 2001 roku i zaktualizowany w 2003 i 2009 roku i nadal jest używany jako najczęściej używany test oceny klinicznej.
Najnowsza edycja testu, opublikowana w 2008 roku, jest znana jako Minnesota Multiphasic Personality Inventory-2-Restructured Form (MMPI-2-RF), alternatywa dla MMPI-2. Jednak MMPI-2 jest nadal używany częściej niż MMPI-2-RF.
Istnieje również MMPI, opublikowany w 1992 roku, skierowany do nastolatków w wieku od 14 do 18 lat, zwany MMPI-A. Przy 478 pytaniach potrzeba około godziny.
W 2016 roku opublikowano Minnesota Multiphasic Personality Inventory-Adolescent-Restructured Form (MMPI-A-RF). Podobnie jak MMPI-2-RF, jest krótszy i zawiera tylko 241 pytań, na które odpowiedź zajmuje od 25 do 45 minut.
Administracja
MMPI-2 zawiera 567 pozycji testowych, a jego ukończenie zajmuje około 60 do 90 minut. MMPI-2-RF zawiera 338 pytań, a jego ukończenie zajmuje około 35 do 50 minut.
Ponadto MMPI jest chroniony prawem autorskim przez University of Minnesota, co oznacza, że klinicyści muszą zapłacić za administrowanie i korzystanie z testu.
MMPI powinien być podawany, oceniany i interpretowany przez specjalistę, najlepiej psychologa klinicznego lub psychiatrę, który przeszedł specjalne szkolenie w zakresie stosowania MMPI.
Test MMPI powinien być również używany z innymi narzędziami oceny. Diagnozy nigdy nie należy stawiać wyłącznie na podstawie wyników MMPI.
MMPI może być administrowany indywidualnie lub w grupach, dostępne są również wersje komputerowe. Zarówno MMPI-2, jak i MMPI-2-RF są przeznaczone dla osób w wieku 18 lat i starszych.
Test może być oceniany ręcznie lub komputerowo, ale wyniki powinny być zawsze interpretowane przez wykwalifikowanego specjalistę ds. zdrowia psychicznego, który przeszedł intensywne szkolenie w zakresie interpretacji MMPI.
10 skal klinicznych
MMPI-2 i MMPI-A mają 10 skal klinicznych, które są używane do wskazywania różnych warunków psychologicznych, chociaż MMPI-2-RF i MMPI-A-RF używają różnych skal.
Pomimo nazw nadawanych każdej skali, nie są one czystą miarą, ponieważ wiele stanów ma nakładające się objawy. Z tego powodu większość psychologów po prostu odnosi się do każdej skali według numeru.
Oto krótki przegląd skal klinicznych MMPI-2 i MMPI-A.
Skala 1-Hipochondria
Skala ta została zaprojektowana w celu oceny nerwicowej troski o funkcjonowanie organizmu. Pozycje na tej skali dotyczą objawów fizycznych i samopoczucia. Został pierwotnie opracowany w celu identyfikacji osób wykazujących objawy hipochondrii lub skłonność do wiary w niezdiagnozowaną chorobę.
Skala 2-Depresja
Skala ta została pierwotnie zaprojektowana do identyfikacji depresji, charakteryzującej się niskim morale, brakiem nadziei na przyszłość i ogólnym niezadowoleniem z własnej sytuacji życiowej. Bardzo wysokie wyniki mogą wskazywać na depresję, podczas gdy umiarkowane wyniki wskazują na ogólne niezadowolenie z życia.
Skala 3-Histeria
Trzecia skala została pierwotnie zaprojektowana w celu identyfikacji osób, które wykazują histerię lub fizyczne dolegliwości w sytuacjach stresowych. Osoby dobrze wykształcone i należące do wysokiej klasy społecznej uzyskują wyższe wyniki w tej skali. Kobiety również uzyskują w tej skali wyższe wyniki niż mężczyźni.
Skala 4-Psychopatyczne Odchylenie
Skala ta, pierwotnie opracowana w celu identyfikacji osób psychopatycznych, mierzy dewiację społeczną, brak akceptacji autorytetu i amoralność (lekceważenie moralności). Skala ta może być traktowana jako miara nieposłuszeństwa i zachowań antyspołecznych.
Osoby o wysokich wynikach są bardziej buntownicze, podczas gdy osoby o niskich wynikach bardziej akceptują autorytet. Pomimo nazwy tej skali, u osób o wysokich wynikach zwykle diagnozuje się zaburzenie osobowości, a nie zaburzenie psychotyczne.
Skala 5-Męskość-Kobiecość
Skala ta została zaprojektowana przez oryginalnych autorów w celu identyfikacji tego, co określali jako tendencje homoseksualne, w przypadku których była w dużej mierze nieskuteczna. Dziś służy do oceny, jak bardzo lub jak mało osoba identyfikuje, jak sztywno identyfikuje się ze stereotypowymi rolami płci męskiej i żeńskiej.
Skala 6-paranoi
Skala ta została pierwotnie opracowana w celu identyfikacji osób z objawami paranoidalnymi, takimi jak podejrzliwość, poczucie prześladowania, pompatyczna samoocena, nadmierna wrażliwość i sztywne postawy. Osoby, które uzyskały wysokie wyniki w tej skali, mają zwykle objawy paranoidalne lub psychotyczne.
Skala 7-psychastenia
Ta etykieta diagnostyczna nie jest już używana dzisiaj, a objawy opisane na tej skali bardziej odzwierciedlają lęk, depresję i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Skala ta była pierwotnie używana do pomiaru nadmiernych wątpliwości, kompulsji, obsesji i nieuzasadnionych lęków.
Skala 8-Schizofrenia
Skala ta została pierwotnie opracowana w celu identyfikacji osób ze schizofrenią. Odzwierciedla wiele różnych obszarów, w tym dziwaczne procesy myślowe i osobliwe postrzeganie, wyobcowanie społeczne, słabe relacje rodzinne, trudności w koncentracji i kontroli impulsów, brak głębokich zainteresowań, niepokojące kwestie poczucia własnej wartości i tożsamości oraz trudności seksualne.
Skala może również pokazać potencjalne nadużywanie substancji, alienację emocjonalną lub społeczną, dziwactwa i ograniczone zainteresowanie innymi ludźmi.
Skala 9-Hipomania
Skala ta została opracowana w celu identyfikacji cech hipomanii, takich jak podwyższony nastrój, halucynacje, urojenia wielkości, przyspieszona mowa i aktywność ruchowa, drażliwość, ucieczka pomysłów i krótkie okresy depresji.
Skala 0-Introwersja społeczna
Skala ta została opracowana później niż pozostałe dziewięć skal. Jest przeznaczony do oceny nieśmiałości i skłonności do wycofywania się z kontaktów towarzyskich i obowiązków.
Skale ważności
Wszystkie testy MMPI wykorzystują różnego rodzaju skale trafności, aby pomóc ocenić dokładność odpowiedzi każdej osoby. Ponieważ testy te mogą być stosowane w sytuacjach takich jak badania przesiewowe w zakresie zatrudnienia i przesłuchania w sprawie opieki nad dziećmi, osoby przystępujące do testu mogą nie być całkowicie szczere w swoich odpowiedziach.
Skale trafności mogą pokazać, jak dokładny jest test, a także w jakim stopniu odpowiedzi mogły zostać zniekształcone. MMPI-2 wykorzystuje następujące skale.
Skala L
Nazywana również skalą kłamstwa, ta skala trafności „niezwykłych cnót” została opracowana w celu wykrywania prób przedstawiania się przez jednostki w korzystnym świetle.
Osoby, które uzyskały wysokie wyniki w tej skali, celowo starają się prezentować w jak najbardziej pozytywny sposób, odrzucając niedociągnięcia lub niekorzystne cechy.
Skala F
Skala ta służy do wykrywania prób przeszacowania. Zasadniczo ludzie, którzy uzyskują wysokie wyniki na tej skali, próbują wyglądać na gorszych niż są w rzeczywistości, mogą być w poważnym stresie psychicznym lub mogą po prostu losowo odpowiadać na pytania, nie zwracając uwagi na to, co mówią pytania.
Ta skala zadaje pytania mające na celu ustalenie, czy osoby przystępujące do testu zaprzeczają sobie w swoich odpowiedziach.
Skala K
Czasami określana jako „skala obronności”, ta skala jest skuteczniejszym i mniej oczywistym sposobem wykrywania prób zaprezentowania się w najlepszy możliwy sposób poprzez zaniżanie raportów.
Ludzie mogą zaniżać raporty, ponieważ obawiają się osądzenia lub mogą minimalizować swoje problemy lub zaprzeczać, że w ogóle mają jakiekolwiek problemy.
? Skala
Ta skala trafności, znana również jako skala „nie mogę powiedzieć”, ocenia liczbę pozycji pozostawionych bez odpowiedzi. Podręcznik MMPI zaleca, aby każdy test z 30 lub więcej pytaniami bez odpowiedzi został uznany za nieważny.
Skala TRIN
Skala Niespójności Prawdziwych Odpowiedzi (ang. True Response Inconsistency Scale, TRIN) została opracowana w celu wykrywania osób, które stosują stałe odpowiedzi, metodę rozwiązywania testu bez względu na pytanie, na przykład oznaczanie dziesięciu pytań jako „prawdziwych”, kolejnych dziesięciu jako „fałszywych” i tak dalej. .
Stałe odpowiadanie może być stosowane z powodu niemożności dobrego odczytania lub zrozumienia materiału testowego lub niechęci do podchodzenia do testu. Ta sekcja składa się z 20 sparowanych pytań, które są sobie przeciwne.
Skala VRIN
Skala Zmiennej Odpowiedzi Niespójności (VRIN) to kolejna metoda opracowana do wykrywania niespójnych, losowych odpowiedzi. Podobnie jak w przypadku stałych odpowiedzi, może to być celowe lub może wynikać z niezrozumienia materiału lub niemożności jego przeczytania.
Skala Fb
Skala ta ma na celu pokazanie zmian w sposobie, w jaki dana osoba odpowiedziała w pierwszej połowie testu w porównaniu z tym, jak odpowiedziała w drugiej połowie za pomocą pytań, których większość normalnych respondentów nie poparła.
Wysokie wyniki na tej skali czasami wskazują, że respondent przestał zwracać uwagę i zaczął odpowiadać na pytania w sposób losowy. Może to być również spowodowane nadmiernym lub niedostatecznym raportowaniem, nieustannym reagowaniem, zmęczeniem lub silnym stresem.
Skala Fp
Ta skala pomaga wykrywać celowe nadmierne raportowanie u osób z pewnego rodzaju zaburzeniami zdrowia psychicznego lub stosujących odpowiedzi losowe lub ustalone.
Skala FBS
Skala „ważności objawów” jest stosowana w przypadku osób, które przystępują do testu, ponieważ twierdzą, że doznały uszczerbku na zdrowiu lub niepełnosprawności. Skala ta może pomóc w ustaleniu wiarygodności osoby badanej.
Skala S
Skala „superlatywnej autoprezentacji” została opracowana w 1995 roku w celu poszukiwania dodatkowych niedoinformowań. Posiada również podskale, które oceniają wiarę osoby badanej w ludzką dobroć, spokój, zadowolenie z życia, cierpliwość/wypieranie się drażliwości i zaprzeczanie wadom moralnym.
Słowo od Verywell
Jeśli zostałeś poproszony o przyjęcie MMPI, nie musisz nic przygotowywać. Zamiast tego bądź gotów odpowiedzieć na pytania tak szczerze, jak to tylko możliwe. Jeśli masz pytania, administrator testu powinien dać ci możliwość zadawania ich wcześniej.