W psychoanalitycznej teorii osobowości Freuda zasada przyjemności jest siłą napędową id, które dąży do natychmiastowego zaspokojenia wszystkich potrzeb, pragnień i pragnień. Innymi słowy, zasada przyjemności dąży do spełnienia naszych najbardziej podstawowych i prymitywnych pragnień, w tym głodu, pragnienia, gniewu i seksu. Brak zaspokojenia tych potrzeb powoduje stan niepokoju lub napięcia.
Czasami określana jako zasada przyjemności-bólu, ta motywująca siła pomaga kierować zachowaniem, ale jednocześnie pragnie natychmiastowej satysfakcji. Jak możesz sobie wyobrazić, niektórych potrzeb po prostu nie da się zaspokoić w chwili, gdy je odczuwamy. Jeśli zaspokoimy każdą naszą zachciankę, gdy poczujemy głód lub pragnienie, możemy zachowywać się w sposób, który nie jest odpowiedni w danej chwili.
Na przykład, jeśli postępowałeś zgodnie z zasadami przyjemności, możesz zdjąć butelkę wody swojego szefa ze stołu i wypić duży łyk w samym środku spotkania biznesowego.
Przyjrzyjmy się więc bliżej, jak działa zasada przyjemności i jak kieruje zachowaniem, ale także siłom, które pomagają utrzymać zasadę przyjemności w zgodzie i pomagają nam zachowywać się w społecznie akceptowalny sposób.
Jak działa zasada przyjemności
Przypomnij sobie, że id jest najbardziej podstawową i zwierzęcą częścią osobowości. Jest to również jedyna część osobowości, która według Freuda była obecna od urodzenia. Id jest jedną z najsilniejszych sił motywujących, ale jest to część osobowości, która również ma tendencję do ukrywania się na najgłębszym, nieświadomym poziomie. Składa się na nie wszystkie nasze najbardziej podstawowe pragnienia i pragnienia.
We wczesnym dzieciństwie id kontroluje większość zachowań. Dzieci kierują się pragnieniem jedzenia, wody i różnych form przyjemności. Zasada przyjemności prowadzi id do zaspokojenia tych podstawowych potrzeb, aby zapewnić przetrwanie.
Zygmunt Freud zauważył, że bardzo małe dzieci często próbują zaspokoić te często biologiczne potrzeby tak szybko, jak to możliwe, nie zastanawiając się nad tym, czy ich zachowanie jest dopuszczalne, czy nie. To działa świetnie, gdy jesteś dzieckiem, ale to, co się dzieje, gdy się starzejemy, a nasze dziecinne zachowania stają się coraz mniej akceptowalne.
Dzięki rozwojowi innej ważnej części osobowości – ego – jesteśmy w stanie utrzymać wymagania id w ryzach.
Zasada rzeczywistości
W miarę dojrzewania dzieci rozwija się ego, które pomaga kontrolować popędy id. Ego zajmuje się rzeczywistością. Ego pomaga zapewnić zaspokojenie potrzeb id, ale w sposób akceptowalny w prawdziwym świecie. Ego działa poprzez to, co Freud nazwał zasadą rzeczywistości. Ta zasada rzeczywistości jest siłą przeciwną instynktownym popędom zasady przyjemności.
Zamiast szukać natychmiastowej gratyfikacji dla impulsów, zasada rzeczywistości kieruje ego do poszukiwania sposobów zaspokojenia tych potrzeb, które są zarówno realistyczne, jak i społecznie właściwe.
Wyobraź sobie, że bardzo małe dziecko jest spragnione. Mogą po prostu wyrwać szklankę wody z rąk innej osoby i zacząć ją pić. Zasada przyjemności dyktuje, że id będzie szukać najszybszego sposobu zaspokojenia tej potrzeby.
Jednak gdy ego się rozwinie, zasada rzeczywistości popchnie je do poszukiwania bardziej realistycznych i akceptowalnych sposobów zaspokojenia tych potrzeb. Zamiast po prostu chwycić czyjąś wodę, dziecko zapyta, czy może też mieć szklankę.
W naszym poprzednim przykładzie, zamiast łapać butelkę wody szefa, gdy czujesz się spragniony w środku spotkania, zasada rzeczywistości nakazuje, abyś poczekał na bardziej akceptowalny moment, aby zaspokoić swoje pragnienie. Zamiast tego czekasz, aż spotkanie się skończy i wyjmiesz własną butelkę wody z biura.
Podczas gdy zasada przyjemności odgrywa kluczową rolę w motywowaniu działań, zasady rzeczywistości pomagają zapewnić, że nasze potrzeby są zaspokajane w sposób bezpieczny i społecznie akceptowalny.