Osoby z łagodną depresją niskiego stopnia mogą nawet nie zdawać sobie sprawy, że mają depresję. W rzeczywistości chroniczne uczucie smutku i niskiego nastroju, których doświadczają, mogły istnieć tak długo, że czują się normalnie.
Jednak nie jest normalne, aby przez całe życie czuć się nieszczęśliwym. Każdy doświadcza okazjonalnych napadów obniżonego nastroju w odpowiedzi na smutne lub stresujące wydarzenia życiowe, ale ciągłe uczucie przygnębienia nie musi być historią twojego życia.
Objawy
Przewlekła depresja niskiego stopnia jest objawem uporczywego zaburzenia depresyjnego (PDD), wcześniej znanego jako dystymia lub zaburzenie dystymiczne.
Dystymia była wcześniej wymieniana oddzielnie od przewlekłej ciężkiej depresji w latach Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, ale od tego czasu zaburzenia zostały połączone od piątej edycji, ponieważ nie znaleziono między nimi żadnej znaczącej naukowo różnicy.
Oznaki i objawy PDD są bardzo podobne do poważnych zaburzeń depresyjnych, z wyjątkiem tego, że wydają się być łagodniejsze i mają charakter przewlekły.
Objawy PDD obejmują:
- Apetyt lub zmiany wagi
- Zmęczenie
- Poczucie beznadziejności, bezwartościowości lub winy
- Brak przyjemności lub przyjemności w rzeczach
- Niska energia i obniżona motywacja
- Niepokój
- Smutek, płaczliwość, częsty płacz
- Problemy ze snem
- Myśli o śmierci lub samobójstwie
- Problemy z koncentracją, skupieniem i podejmowaniem decyzji
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Przyczyny
Podobnie jak w przypadku poważnych zaburzeń depresyjnych, uważa się również, że uporczywe zaburzenie depresyjne jest stanem wieloczynnikowym, co oznacza, że są one prawdopodobnie spowodowane kombinacją podatności genetycznej, braku równowagi biochemicznej, stresu życiowego i warunków środowiskowych.
U około trzech czwartych pacjentów z dystymią główna przyczyna zaburzenia nie jest jasna. Ale ludzie z PDD mają zwykle inne komplikujące czynniki, takie jak przewlekła choroba, inne zaburzenie psychiczne lub problemy z używaniem substancji.
W takich przypadkach bardzo trudno jest stwierdzić, czy depresja istniałaby niezależnie od innych schorzeń. Ponadto te współistniejące schorzenia często tworzą błędne koło, w którym każda choroba utrudnia leczenie drugiej
Diagnoza
Podobnie jak w przypadku innych form depresji, tak naprawdę nie ma badania krwi ani skanu mózgu, które można wykorzystać do postawienia diagnozy zaburzenia dystymicznego. Zamiast tego lekarze muszą kierować się znakami, które mogą zaobserwować, a także wszelkimi objawami zgłaszanymi przez pacjentów.
Lekarze i specjaliści od zdrowia psychicznego mogą sprawdzić, czy objawy pacjenta pasują do wzorca określonego przez DSM-5, przewodnik dotyczący diagnozowania zaburzeń psychicznych, takich jak depresja.
W przypadku dystymii lekarze będą musieli ustalić, czy objawy u pacjenta występują przez dłuższy czas (co najmniej dwa lata dla dorosłych i rok dla dzieci). Ponadto rozważą, czy nasilenie objawów jest mniejsze niż to, czego może doświadczyć pacjent z poważnym zaburzeniem depresyjnym.
Lekarze będą również przeprowadzać badania krwi i moczu, aby wykluczyć możliwe schorzenia, takie jak niedoczynność tarczycy, które mogą powodować objawy, takie jak przewlekła łagodna depresja.
Inne czynniki, które lekarz weźmie pod uwagę podczas stawiania diagnozy, obejmują historię medyczną pacjenta, a także to, czy w jego rodzinie występowała depresja.
Leczenie
Uporczywe zaburzenie depresyjne reaguje na wiele takich samych metod leczenia, jakie stosuje się w leczeniu ciężkiej depresji. Leki przeciwdepresyjne są na ogół przepisywane, a selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są popularnym wyborem.
Ponadto psychoterapia, znana również jako terapia rozmowa, często może być bardzo pomocna dla osób z przewlekłą depresją niskiego stopnia. Będziesz musiał współpracować ze swoim lekarzem, aby opracować plan leczenia, który będzie dla Ciebie najbardziej odpowiedni.
Przewodnik do dyskusji na temat depresji
Pobierz nasz przewodnik do druku, który pomoże Ci zadać właściwe pytania podczas następnej wizyty u lekarza.
ściągnij PDF
Korona
Istnieje również kilka metod samoopieki, które mogą pomóc w leczeniu przewlekłej łagodnej depresji. Oto kilka sugestii, o których warto pamiętać:
- Cel na 30 minut średnio intensywnych ćwiczeń większość dni w tygodniu i dodaj energiczne ćwiczenia, jeśli jesteś w stanie to zrobić.
- Unikaj alkoholu i nielegalnych narkotyków.
- Upewnij się, że prawidłowo przyjmujesz leki. Poinformuj swojego lekarza o wszelkich suplementach lub preparatach ziołowych, które przyjmujesz.
- Stosuj zróżnicowaną i pożywną dietę.
- Znajdź rzeczy do zrobienia, które Ci się podobają.
- Dobrze się wyspać i upewnij się, że masz spokojne miejsce do spania.
- Poszukuj ludzi, którzy są pozytywnie nastawieni, wspierać i pokazać, że im na Tobie zależy.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie dystymię, ale objawy depresji nasilają się, koniecznie porozmawiaj ze swoim lekarzem. Przeprowadzą ponowną ocenę objawów i w razie potrzeby dostosują leczenie.