Asymilacja to poznawczy proces dostosowywania nowych informacji do istniejącego rozumienia świata. Zasadniczo, gdy napotykasz coś nowego, przetwarzasz to i nadajesz mu sens, odnosząc to do rzeczy, które już znasz.
Asymilacja odnosi się do części procesu adaptacji pierwotnie zaproponowanego przez Jeana Piageta. Poprzez asymilację, przyjmujemy nowe informacje lub doświadczenia i włączamy je do naszych istniejących pomysłów. Proces jest nieco subiektywny, ponieważ mamy tendencję do modyfikowania doświadczenia lub informacji, aby pasowały do naszych wcześniej istniejących przekonań.
Asymilacja odgrywa ważną rolę w poznawaniu otaczającego nas świata. We wczesnym dzieciństwie dzieci nieustannie przyswajają nowe informacje i doświadczenia do posiadanej wiedzy o świecie. Jednak ten proces nie kończy się na dzieciństwie. Gdy ludzie napotykają nowe rzeczy i interpretują te doświadczenia, dokonują zarówno małych, jak i dużych zmian w swoich dotychczasowych wyobrażeniach na temat otaczającego ich świata.
Asymilacja a zakwaterowanie
Piaget wierzył, że istnieją dwa podstawowe sposoby, dzięki którym możemy dostosować się do nowych doświadczeń i informacji: asymilacja i akomodacja. Asymilacja jest najłatwiejszą metodą, ponieważ nie wymaga dużego dostosowania. Dzięki temu procesowi dodajemy nowe informacje do naszej istniejącej bazy wiedzy, czasami reinterpretując te nowe doświadczenia, tak aby pasowały do wcześniej istniejących informacji.
W asymilacji dzieci rozumieją świat, stosując to, co już wiedzą. Polega na dopasowaniu rzeczywistości i tego, czego doświadczają, do ich obecnej struktury poznawczej. Zrozumienie przez dziecko tego, jak działa świat, filtruje i wpływa na to, jak interpretuje rzeczywistość.
Na przykład wyobraź sobie, że twoi sąsiedzi mają córkę, o której zawsze wiedziałeś, że jest słodka, uprzejma i miła. Pewnego dnia wyglądasz przez okno i widzisz dziewczynę rzucającą śnieżkę w Twój samochód. Wydaje się niestosowny i raczej niegrzeczny.
Jak interpretujesz te nowe informacje? Jeśli użyjesz procesu asymilacji, możesz odrzucić zachowanie dziewczyny, wierząc, że jest to coś, co robiła koleżanka z klasy i że nie chce być niegrzeczna. Nie zmieniasz swojej opinii o dziewczynie; po prostu dodajesz nowe informacje do posiadanej wiedzy. Nadal jest miła, ale teraz wiesz, że ma też złośliwą stronę swojej osobowości.
Gdybyś skorzystał z drugiej metody adaptacji opisanej przez Piageta, zachowanie młodej dziewczyny mogłoby skłonić cię do przewartościowania swojej opinii o niej. Ten proces jest tym, co Piaget określił jako zakwaterowanie, w którym stare idee są zmieniane lub nawet zastępowane w oparciu o nowe informacje.
Asymilacja i przystosowanie działają jednocześnie jako część procesu uczenia się. Niektóre informacje są włączane do naszych istniejących schematów poprzez proces asymilacji, podczas gdy inne informacje prowadzą do rozwoju nowych schematów lub całkowitej transformacji istniejących pomysłów poprzez proces nocleg.
Przykłady asymilacji
Piaget nie wierzył, że dzieci po prostu biernie przyswajają informacje. Twierdził, że aktywnie starają się zrozumieć świat, nieustannie tworząc nowe idee i eksperymentując z tymi pomysłami. Przykłady asymilacji obejmują:
- Dziecko widzi nowy typ psa, którego nigdy wcześniej nie widziało i natychmiast wskazuje na zwierzę i mówi: „Pies!”
- Szef kuchni uczy się nowej techniki gotowania
- Programista komputerowy uczy się nowego języka programowania
Innym powszechnym przykładem może być to, jak dzieci uczą się o różnych typach zwierząt. Dziecko może zacząć od schematu psa, który w jego umyśle jest małym, czworonożnym zwierzęciem. Gdy dziecko napotyka nowe informacje na świecie, nowe informacje mogą być następnie zasymilowane lub uwzględnione w istniejącym schemacie.
Kiedy dziecko spotyka konia, może przyswoić sobie te informacje i od razu nazwać zwierzę psem. Proces akomodacji następnie pozwala dziecku na adaptację istniejącego schematu tak, aby zawierał w sobie wiedzę, że niektóre czworonożne zwierzęta to konie.
W każdym z tych przykładów osoba dodaje informacje do istniejącego schematu. Pamiętaj, że jeśli nowe doświadczenia powodują, że dana osoba zmienia lub całkowicie zmienia swoje dotychczasowe przekonania, jest to znane jako przystosowanie.
Równoważenie
Piaget uważał również, że ucząc się dzieci, zachowują równowagę między asymilacją a akomodacją. Proces ten, znany jako równoważenie, pozwala dzieciom znaleźć równowagę między zastosowaniem posiadanej wiedzy a dostosowywaniem swojego zachowania do nowych informacji.
Według Piageta proces uczenia się obejmuje próby interpretacji nowych informacji w ramach istniejącej wiedzy (asymilacja), dokonywanie niewielkich zmian w tej wiedzy, aby poradzić sobie z rzeczami, które nie pasują do tych istniejących ram (zakwaterowanie) i ostatecznie dostosowywanie istniejące schematy lub tworzenie nowych w celu dostosowania się do nowego zrozumienia (równowagi).
Słowo od Verywell
Asymilacja i przystosowanie to uzupełniające się procesy uczenia się, które odgrywają rolę na każdym etapie rozwoju poznawczego. Na przykład na etapie sensomotorycznym pewne informacje są przyswajane, podczas gdy niektóre doświadczenia muszą być akomodowane. To dzięki tym procesom niemowlęta, dzieci i młodzież zdobywają nową wiedzę i przechodzą przez kolejne etapy rozwoju.
