Alfred Binet był francuskim psychologiem najlepiej zapamiętanym za opracowanie pierwszego szeroko stosowanego testu na inteligencję. Test powstał po tym, jak francuski rząd zlecił Binetowi opracowanie instrumentu, który mógłby zidentyfikować dzieci w wieku szkolnym, które wymagały badań naprawczych. Wraz ze swoim współpracownikiem Theodorem Simonem stworzyli Skalę Inteligencji Bineta-Simona.
Lewis Terman później zrewidował skalę i ustandaryzował test z osobnikami pobranymi z amerykańskiej próbki, a test stał się znany jako Skala Inteligencji Stanforda-Bineta. Test jest nadal w użyciu i pozostaje jednym z najczęściej używanych testów inteligencji.
Najbardziej znany z
- Skala inteligencji Bineta-Simona
- Test IQ Stanforda-Bineta
Wczesne życie
urodził się Alfred Binet Alfredo Binetti 8 lipca 1857 w Nicei we Francji. Jego ojciec, lekarz, i matka, artystka, rozwiedli się, gdy był młody, a Binet przeniósł się z matką do Paryża.
Po ukończeniu szkoły prawniczej w 1878 r. Binet początkowo planował pójść w ślady ojca i zapisać się na studia medyczne. Zaczął studiować nauki ścisłe na Sorbonie, ale wkrótce zaczął kształcić się w psychologii, czytając prace takich osób, jak Karol Darwin i John Stuart Mill.
Kariera
Binet rozpoczął pracę w szpitalu Salpêtrière w Paryżu pod kierunkiem Jean-Martina Charcota. Następnie przeniósł się na stanowisko w Laboratorium Psychologii Eksperymentalnej, gdzie był zastępcą dyrektora i badaczem. W 1894 roku Binet został dyrektorem laboratorium i pozostał na tym stanowisku aż do śmierci w 1911 roku.
Wczesne poparcie przez Bineta badań Charcota nad hipnozą spowodowało profesjonalne zakłopotanie, gdy idee Charcota załamały się pod bliższą oceną naukową. Wkrótce zainteresował się badaniem rozwoju i inteligencji, często opierając swoje badania na obserwacjach swoich dwóch córek.
Chociaż zainteresowania Alfreda Bineta były szerokie i dość zróżnicowane, najbardziej znany jest on ze swojej pracy na temat inteligencji. Binet został poproszony przez rząd francuski o opracowanie testu identyfikującego uczniów z trudnościami w uczeniu się lub wymagających specjalnej pomocy w szkole.
Test inteligencji Bineta
Binet i współpracownik Theodore Simon opracowali serię testów mających na celu ocenę zdolności umysłowych. Zamiast skupiać się na wyuczonych informacjach, takich jak matematyka i czytanie, Binet skoncentrował się na innych zdolnościach umysłowych, takich jak uwaga i pamięć. Skala, którą opracowali, stała się znana jako Skala Inteligencji Bineta-Simona.
Test został później zrewidowany przez psychologa Lewisa Termana i stał się znany jako Stanford-Binet. Podczas gdy pierwotnym zamiarem Bineta było wykorzystanie testu do identyfikacji dzieci, które potrzebowały dodatkowej pomocy akademickiej, test wkrótce stał się środkiem do identyfikacji tych, których ruch eugeniczny uważał za „osłabionych umysłowo”.
Eugenika była obecnie obalonym przekonaniem, że ludzka populacja może być genetycznie ulepszona poprzez kontrolowanie, kto może mieć dzieci. W ten sposób eugenicy wierzyli, że mogą wytworzyć bardziej pożądane cechy dziedziczne.
Ta zmiana w sposobie użycia testu jest godna uwagi, ponieważ sam Binet uważał, że zaprojektowany przez niego test na inteligencję ma ograniczenia. Uważał, że inteligencja jest złożona i nie można jej w pełni uchwycić za pomocą jednej miary ilościowej. Uważał również, że inteligencja nie została ustalona.
Co być może najważniejsze, Binet uważał również, że takie miary inteligencji nie zawsze dają się uogólnić i mogą dotyczyć tylko dzieci o podobnym pochodzeniu i doświadczeniu.
Wkład Alfreda Bineta w psychologię
Dziś Alfred Binet jest często cytowany jako jeden z najbardziej wpływowych psychologów w historii. Chociaż jego skala inteligencji służy jako podstawa nowoczesnych testów inteligencji, sam Binet nie wierzył, że jego test mierzy stały lub wrodzony stopień inteligencji. Według Bineta, indywidualny wynik może się różnić. Zasugerował również, że czynniki takie jak motywacja i inne zmienne mogą odgrywać rolę w wynikach testów.
Wybrane publikacje
Binet, A. (1916). Nowe metody diagnozy intelektualnego poziomu subnormalnych. W E. S. Kite (tłum.), Rozwój inteligencji u dzieci. Vineland, NJ: Publikacje Szkoły Szkoleniowej w Vineland. (Pierwotnie wydany w 1905 r. w L'Année Psychologique, 12, 191-244.)
Bineta. A. i Simon T. (1916). Rozwój inteligencji u dzieci. Baltimore, Williams i Wilkins. (Przedruk 1973, Nowy Jork: Arno Press; 1983, Salem, NH: Ayer Company).
W jego własnych słowach
„Wydaje się, że niektórzy niedawni filozofowie wyrazili moralną aprobatę dla tych godnych ubolewania wyroków, które potwierdzają, że inteligencja jednostki jest wielkością stałą, wielkością, której nie można zwiększyć. Musimy protestować i reagować przeciwko temu brutalnemu pesymizmowi; postaramy się wykazać że opiera się na niczym”. - Alfreda Bineta, Les idees modernes sur les enfants, 1909
