Fetzima (levomilnacipran) to lek przeciwdepresyjny stosowany w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych (MDD) u dorosłych. Występuje w postaci kapsułek (o przedłużonym uwalnianiu) i zawiera substancję czynną lewomilnacipran, która jest rodzajem selektywnego inhibitora wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). SNRI działają poprzez blokowanie wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, neuroprzekaźników, które odgrywają istotną rolę w nastroju.
Zastosowania
Fetzima została zatwierdzona przez FDA do leczenia MDD u dorosłych. Nie jest dopuszczony do stosowania u dzieci.
Przed podjęciem
Przed przepisaniem leku Fetzima lekarz prawdopodobnie weźmie pod uwagę następujące czynniki:
- Objawy MDD, z którymi borykasz się najbardziej
- Jeśli masz myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu
- Co działało na ciebie w przeszłości (chyba że jest to twój pierwszy poważny epizod depresyjny)
- Co sprawdziło się u innych członków rodziny z MDD (genetyka może odgrywać rolę w tym, jak reagujesz na antydepresant)
- Inne leki, które obecnie przyjmujesz
- Inne rodzaje leczenia niemedycznego, które otrzymujesz, takie jak terapia rozmowa
- Inne problemy medyczne lub współwystępujące schorzenia psychiczne, w tym choroba afektywna dwubiegunowa w wywiadzie
- Jeśli jesteś w ciąży, karmisz piersią lub planujesz zajść w ciążę
- Bieżące zażywanie narkotyków lub alkoholu
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Obecnie nie ma dostępnej ogólnej formy Fetzima.
Środki ostrożności i przeciwwskazania
Jeśli pacjent ma uczulenie na lewomilnacipran lub milnacipran, nie powinien stosować leku Fetzima. Nie jest również wskazane, jeśli masz jaskrę z wąskim kątem przesączania.
Ważne jest, aby przed przyjęciem leku Fetzima poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym o lekach na receptę, lekach dostępnych bez recepty, witaminach i suplementach, ponieważ lek ten może zmieniać poziom niektórych leków we krwi lub w inny sposób oddziaływać z innymi .
Jeśli Fetzima zostanie zmieszana z inhibitorem monoaminooksydazy (MAOI), może wywołać potencjalnie zagrażającą życiu reakcję. Nie należy przyjmować leku Fetzima w ciągu siedmiu dni przed lub 14 dni po przyjęciu IMAO, w tym antybiotyku linezolid lub dożylnego błękitu metylenowego.
Stwierdzono również, że lewomilnacipran nasila działanie leków, o których wiadomo, że zwiększają krwawienie (takich jak ibuprofen, warfaryna i aspiryna) oraz zwiększa poziom i działanie następujących leków:
- Antybiotyki, w tym Biaxin (klarytromycyna) i Zithromax (azytromycyna)
- Środki przeciwgrzybicze, takie jak Diflucan (flukonazol), Nizoral (ketokonazol), Sporanox (itrakonazol)
- Leki na HIV, w tym Norvir (rytonawir) i Crixivan (indynawir)
- Leki na nastrój, lęk, zaburzenia psychotyczne lub myślowe, w tym trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, lit, fentanyl, tryptofan, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (SNRI), buspiron, amfetaminy lub leki przeciwpsychotyczne
- Tryptany stosowane w leczeniu migrenowych bólów głowy
- Tramadol na umiarkowany do silnego bólu
- Diuretyki (pigułki na wodę)
- Suplementy dostępne bez recepty, takie jak tryptofan lub ziele dziurawca
Według producenta, powinieneś również porozmawiać z lekarzem, jeśli jesteś w ciąży, karmisz piersią lub planujesz zajść w ciążę lub karmić piersią, lub masz którykolwiek z następujących schorzeń:
- Wysokie ciśnienie krwi
- Problemy sercowe
- Problemy z nerkami (Fetzima może powodować zaburzenia czynności nerek w stosunkowo małych dawkach)
- Problemy z krwawieniem (lek może zwiększać ryzyko krwawienia i siniaków)
- Problemy z oddawaniem moczu
- Zaburzenia używania alkoholu
- Niski poziom sodu we krwi
- Mania lub choroba afektywna dwubiegunowa
- Drgawki lub konwulsje
Jeśli Fetzima nie działa z twoją historią zdrowia i aktualnymi lekami, rozważ zapytanie lekarza, czy inny SNRI lub inny rodzaj inhibitora wychwytu zwrotnego będzie dla ciebie odpowiedni. Niektóre możliwe opcje mogą obejmować:
- Inne SNRI, takie jak Cymbalta (duloksetyna) lub Pristiq (deswenlafaksyna)
- Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (NRI)
Dawkowanie
Fetzima jest często przepisywana w małej dawce (20 miligramów), którą stopniowo zwiększa się w ciągu dwóch dni do 40 mg dziennie. Według producenta zalecana dawka waha się od 40 mg do 120 mg, jednak to lekarz dobierze odpowiednią dawkę dla Ciebie.
Zawsze sprawdzaj swoją receptę i pytaj lekarza lub farmaceutę, jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące dawkowania.
Jak wziąć i przechowywać
Przyjmuj receptę zgodnie z harmonogramem i przestrzegaj dokładnej dawki przepisanej przez lekarza.
Producent zaleca przyjmowanie leku Fetzima codziennie, o tej samej porze każdego dnia, z jedzeniem lub bez. Połknąć kapsułkę w całości; nie otwierać i nie posypywać żywności, nie rozgniatać ani nie żuć. Najlepiej przechowywać Fetzima w temperaturze pokojowej (77°F) i przechowywać poza zasięgiem dzieci.
W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć pominiętą dawkę, gdy tylko sobie o tym przypomnisz. Jeśli zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, pomiń pominiętą dawkę i weź kolejną dawkę o zwykłej porze. Nie należy przyjmować dwóch dawek leku Fetzima w tym samym czasie.
Jeśli zażyjesz za dużo (więcej niż 120 mg) lub podejrzewasz przedawkowanie, zadzwoń pod numer 911 lub Centrum Kontroli Zatruć pod numer 1-800-222-1222.
Skutki uboczne
Podobnie jak w przypadku każdego leku na receptę, podczas stosowania leku Fetzima mogą wystąpić pewne skutki uboczne.
Wspólny
Do najczęstszych działań niepożądanych zgłaszanych przez osoby przyjmujące lek Fetzima należą:
- Nudności
- Wymioty
- Zaparcie
- Nadmierna potliwość (nadpotliwość)
- Przyspieszone lub nieregularne tętno (tachykardia)
- Zaburzenie erekcji
- Palpitacje serca
To tylko częściowa lista możliwych skutków ubocznych tego leku. Jeśli potrzebujesz dodatkowych informacji, zapytaj swojego lekarza lub farmaceutę.
Ciężki: Silny
Niektóre skutki uboczne, chociaż są dość rzadkie, wymagają poważniejszego rozważenia, jeśli wystąpią. Powinieneś szukać natychmiastowej pomocy medycznej, jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych:
- Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie)
- Przyspieszone tętno
- Nieprawidłowe krwawienie lub siniaki
- Problemy ze wzrokiem
- Trudności z oddawaniem moczu
- Mania lub hipomania: Objawy obejmują zwiększoną energię, problemy ze snem, gonitwę myśli, impulsywne zachowania, wspaniałe myśli, podwyższony nastrój, drażliwość i gwałtowne, nadmierne mówienie.
- Drgawki lub konwulsje
- Niski poziom sodu we krwi: Objawy obejmują ból głowy, osłabienie, splątanie i problemy z myśleniem, koncentracją lub pamięcią.
- Myśli lub działania samobójcze lub nasilenie depresji
- Zespół serotoninowy: Objawy obejmują pobudzenie, halucynacje, zmiany świadomości, problemy z koordynacją, drżenie mięśni, szybkie bicie serca, wysokie lub niskie ciśnienie krwi, pocenie się lub gorączkę, nudności, wymioty, biegunkę lub sztywność mięśni.
- Ciężka reakcja alergiczna: objawy obejmują trudności w oddychaniu, obrzęk twarzy, wysypkę, pokrzywkę lub pęcherze.
Jeśli wystąpi którykolwiek z poważniejszych skutków ubocznych wymienionych powyżej, natychmiast zwróć się o pomoc medyczną, aby uniknąć uszczerbku na zdrowiu lub potencjalnie śmiertelnych skutków.
Ostrzeżenia i interakcje
Fetzima nie jest zalecana, jeśli jesteś w ciąży lub karmisz piersią (nie wiadomo, czy lek przenika przez mleko matki), dlatego należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli zajdziesz w ciążę podczas przyjmowania leku.
Fetzima może powodować senność lub wpływać na zdolność podejmowania decyzji, jasnego myślenia lub szybkiego reagowania. Nie prowadź ani nie obsługuj ciężkich maszyn, dopóki nie dowiesz się, jak lek wpływa na ciebie.
Podobnie jak wszystkie leki przeciwdepresyjne, Fetzima zawiera ostrzeżenie przed czarną skrzynką o zwiększonym ryzyku myśli lub działań samobójczych u niektórych dzieci, nastolatków lub młodych dorosłych w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia.
Zwróć szczególną uwagę na wszelkie nagłe zmiany nastroju, zachowania, myśli lub uczuć, zwłaszcza na początku leczenia. Jeśli wystąpią te nagłe zmiany, natychmiast zgłoś je swojemu lekarzowi.
Ważne jest również, aby dotrzymywać harmonogramu wizyt u lekarza w celu omówienia wszelkich trwających objawów lub skutków ubocznych. Nie próbuj samodzielnie przerywać leczenia. Chociaż pierwszym impulsem, gdy doświadczasz niemożliwych do zniesienia skutków ubocznych, może być zaprzestanie przyjmowania leków, nigdy nie jest dobrym pomysłem odstawienie leku przeciwdepresyjnego bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.
Twoja depresja może powrócić lub nawet się pogorszyć, jeśli nagle przestaniesz przyjmować lek przeciwdepresyjny. Ponadto istnieje ryzyko wystąpienia tak zwanego zespołu odstawienia, który obejmuje zestaw nieprzyjemnych objawów, takich jak nudności, zmęczenie, bóle głowy, dziwne odczucia neurologiczne i bóle mięśni.
Twój lekarz będzie w stanie najlepiej doradzić Ci, jak lepiej radzić sobie z efektami ubocznymi lub je wyeliminować oraz czy dobrym pomysłem jest przestawienie się na inny lek przeciwdepresyjny, który sprawi Ci mniej problemów.
