Informacje przedstawione w tym artykule mogą być dla niektórych osób wyzwalające. Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Diagnoza zespołu stresu pourazowego (PTSD) i depresji często współwystępują. PTSD charakteryzuje się objawami lęku, retrospekcji i przeżywania traumatycznych doświadczeń. Stan rozwija się po tym, jak dana osoba doświadcza jakiegoś traumatycznego wydarzenia, takiego jak klęska żywiołowa, wypadek samochodowy, atak, znęcanie się lub walka. Z drugiej strony depresja charakteryzuje się obniżonym nastrojem, utratą zainteresowania i przyjemności oraz zmianami poziomu energii.
Depresja może być również powszechną reakcją po traumatycznym lub stresującym wydarzeniu, więc być może nie jest zaskakujące, że te dwa stany mogą wystąpić jednocześnie.
Badania sugerują, że około 6,8% wszystkich ludzi rozwinie PTSD w pewnym momencie swojego życia. Szacuje się, że 7,1% dorosłych w USA doświadcza poważnych zaburzeń depresyjnych w danym roku.
Badania wykazały, że połowa wszystkich osób z PTSD ma również współwystępujące poważne zaburzenie depresyjne.
Jeśli otrzymałeś podwójną diagnozę, oto dlaczego stany mogą być ze sobą powiązane.
Objawy
Każdy od czasu do czasu czuje się smutny, ale depresja różni się od poczucia nieszczęścia lub smutku. Depresja jest bardziej intensywna, trwa dłużej i ma duży negatywny wpływ na Twoje życie.
Te objawy depresji i PTSD są opisane w Podręczniku Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych (DSM-5).
Depresja-
Depresyjny nastrój
-
Utrata zainteresowania lub przyjemności
-
Utrata masy ciała lub przyrost masy ciała
-
Trudności ze snem
-
Zmęczenie lub niepokój
-
Poczucie bezwartościowości i/lub winy
-
Trudności z koncentracją
-
Myśli o śmierci lub samobójstwie
-
Niechciane wspomnienia
-
Retrospekcje
-
Unikanie przypomnień o traumie
-
Poczucie izolacji
-
Negatywne myśli i emocje
-
Drażliwość
-
Nadmierna czujność
-
Przesadna reakcja na zaskoczenie
Diagnoza
Zgodnie z DSM-5, aby zdiagnozować duży epizod depresyjny, musisz doświadczyć pięciu z tych objawów w tym samym okresie dwóch tygodni (lub dłużej) i muszą one oznaczać zmianę w stosunku do normalnego funkcjonowania.
Aby zdiagnozować PTSD, kryteria diagnostyczne DSM-5 określają, że dana osoba musiała doświadczyć traumatycznego wydarzenia, musi doświadczyć objawów, które obejmują natrętne myśli, unikanie, negatywne zmiany w poznawaniu i nastroju oraz zmiany w pobudzeniu i reaktywności. Objawy te muszą być obecne przez co najmniej jeden miesiąc i muszą powodować znaczne cierpienie lub upośledzenie normalnego funkcjonowania.
Jak często zbiegają się objawy PTSD i depresji
Depresja jest jedną z najczęściej współwystępujących diagnoz u osób z zespołem stresu pourazowego. W rzeczywistości naukowcy odkryli, że wśród osób, które mają (lub miały) diagnozę PTSD, około 48% do 55% doświadczyło również obecnej lub poprzedniej depresji.
Osoby, które miały PTSD w pewnym momencie swojego życia, są trzy do pięciu razy bardziej narażone na depresję niż osoby bez PTSD.
Jak są połączone
PTSD i depresja mogą być powiązane na wiele sposobów.
Zwiększona trauma
Po pierwsze, osoby z depresją częściej doświadczają traumatycznych doświadczeń niż osoby bez depresji, co z kolei może zwiększać prawdopodobieństwo rozwoju PTSD. Historia traumy i nadużyć jest również czynnikiem ryzyka depresji, a te same traumatyczne doświadczenia mogą również odgrywać rolę w wystąpieniu PTSD.
PTSD może przyczynić się do depresji
Drugą możliwością jest to, że objawy PTSD mogą być tak niepokojące i wyniszczające, że w rzeczywistości powodują rozwój depresji.
Niektóre osoby z zespołem stresu pourazowego mogą czuć się oderwane lub odłączone od przyjaciół i rodziny. Mogą też nie czerpać przyjemności z zajęć, które kiedyś lubiły.
Wreszcie mogą nawet mieć trudności z doświadczaniem pozytywnych emocji, takich jak radość i szczęście. Łatwo zauważyć, jak doświadczanie tych objawów zespołu stresu pourazowego może sprawić, że ktoś poczuje się bardzo smutny, samotny i przygnębiony.
Genetyka może odgrywać rolę
Inną możliwością jest to, że istnieje jakiś czynnik genetyczny zaangażowany w rozwój zarówno PTSD, jak i depresji. Wiadomo, że historia rodzinna jest głównym czynnikiem ryzyka rozwoju depresji. Badania sugerują również, że może istnieć genetyczna predyspozycja do PTSD. Dlatego ma sens, że genetyka może również odgrywać rolę we współwystępowaniu tych dwóch stanów.
Uzyskiwanie leczenia
Jeśli masz PTSD, ważne jest, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie. Im szybciej zajmiesz się objawami PTSD, tym mniej prawdopodobne będzie, że się pogorszą i zwiększą ryzyko rozwoju depresji.
Jeśli obecnie cierpisz na PTSD i depresję, ważne jest również, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie. Każde zaburzenie może pogorszyć drugie. Ponieważ PTSD i depresja są często współwystępującymi zaburzeniami psychicznymi, specjaliści od zdrowia psychicznego przeszkoleni w leczeniu PTSD są zwykle dobrze wyszkoleni w leczeniu depresji. Ponadto niektóre terapie, takie jak aktywacja behawioralna, mogą być równie pomocne w leczeniu PTSD i depresji.
Obecność obu schorzeń może skomplikować proces leczenia. Jednak istnieją opcje leczenia, które mogą być dobrym wyborem do jednoczesnego leczenia obu schorzeń.
W szczególności terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest empirycznie wspieraną metodą leczenia zarówno depresji, jak i PTSD. Podejście to obejmuje identyfikację negatywnych przekonań, które przyczyniają się do objawów, a następnie nauczenie się zastępowania tych myśli bardziej pomocnymi reakcjami.
Twój lekarz lub psychiatra zaleci opcje leczenia, które najlepiej pasują do Twojej wyjątkowej sytuacji. Może to obejmować stosowanie psychoterapii, takiej jak CBT, a także leków przeciwlękowych lub przeciwdepresyjnych. Opcje samopomocy, takie jak zmiana stylu życia lub terapia online, mogą być również wykorzystywane jako uzupełnienie profesjonalnego leczenia.
