Adaptacja w psychologii: teoria rozwoju poznawczego Piageta

Adaptacja to umiejętność dostosowania się do nowych informacji i doświadczeń. Nauka polega zasadniczo na dostosowywaniu się do naszego stale zmieniającego się środowiska. Dzięki adaptacji jesteśmy w stanie przyjąć nowe zachowania, które pozwalają nam radzić sobie ze zmianą.

Dwudziestowieczny szwajcarski psycholog i epistemolog genetyczny Jean Piaget opracował teorię rozwoju poznawczego na czterech etapach, przez które przechodzą dzieci. Etapy te obejmują sensomotoryczny (od 0 do 2 lat), przedoperacyjny (od 2 do 7 lat), konkretny operacyjny (od 7 do 12 lat) i formalny operacyjny (od 12 lat wzwyż) – jednak wiek każdego rozpoczętego etapu może różnią się.

Według teorii Piageta adaptacja była jednym z ważnych procesów kierujących rozwojem poznawczym. Sam proces adaptacji może przebiegać dwojako: poprzez asymilację i akomodację.

Schematy i nauka Piageta

Schematy to struktury poznawcze lub umysłowe, które powstają na podstawie przeszłych doświadczeń. Koncepcja została ukuta w 1932 roku przez Frederica Bartletta, a Piaget włączył ten termin do swojej teorii rozwoju poznawczego.

Ludzie używają tych mentalnych kategorii, aby uzyskać informacje, które pomogą zrozumieć otaczający ich świat. Schematy mają wpływ na kształtowanie sposobu, w jaki ktoś przyjmuje nowe informacje i ułatwiają ich organizowanie. Tak więc schematy mogą odgrywać ważną rolę w uczeniu się.

Przykładem działania schematu w prawdziwym życiu może być oglądanie przez dziecko psa i uczenie się, czym on jest. Następnym razem, gdy dziecko zobaczy psa, może użyć istniejącego schematu, aby go zidentyfikować.

Adaptacja to jeden schemat opisujący, w jaki sposób ludzie uczą się i rozumieją nowe informacje. Tutaj omówimy dwa sposoby, w jakie może się to wydarzyć, zgodnie z teorią Piageta, oraz ich bezpośredni związek ze schematem bardziej szczegółowo.

Adaptacja poprzez asymilację

Podczas asymilacji ludzie przyjmują informacje ze świata zewnętrznego i przekształcają je tak, aby pasowały do ​​ich istniejących pomysłów i koncepcji. Kiedy napotykamy nowe informacje, czasami można je łatwo zasymilować w istniejącym schemacie.

Pomyśl o tym jak o mentalnej bazie danych. Gdy informacje mieszczą się w istniejącej kategorii, można je szybko i łatwo przyswoić do bazy danych.

Jednak ten proces nie zawsze działa idealnie, zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie. Oto jeden klasyczny przykład: Wyobraź sobie, że bardzo małe dziecko po raz pierwszy widzi psa. Jeśli dziecko już wie, co to jest kot, ale nie pies, może założyć, że to kot. W końcu pasuje to do ich istniejącego schematu dla kotów, ponieważ oba są małe, futrzane i mają cztery nogi.

Naprawienie tego błędu odbywa się poprzez kolejny proces adaptacyjny zwany akomodacją.

Adaptacja poprzez zakwaterowanie

W akomodacji ludzie przetwarzają nowe informacje, zmieniając swoje mentalne reprezentacje, aby pasowały do ​​tych nowych informacji. Kiedy ludzie napotykają informacje, które są zupełnie nowe lub kwestionują ich dotychczasowe idee, często muszą tworzyć nowy schemat, aby pomieścić informacje lub zmienić istniejące kategorie mentalne.

Przypomina to próbę dodania informacji do komputerowej bazy danych tylko po to, by stwierdzić, że nie istnieje żadna wcześniejsza kategoria, która pasowałaby do danych. Aby włączyć go do bazy danych, będziesz musiał utworzyć zupełnie nowe pole lub zmienić istniejące.

Nic dziwnego, że proces akomodacji bywa znacznie trudniejszy niż proces asymilacji. Ludzie często są oporni na zmianę swoich schematów, zwłaszcza jeśli wiąże się to ze zmianą głęboko zakorzenionych przekonań.

Dziecko z poprzedniego przykładu, które początkowo myślało, że pies jest kotem, może zacząć dostrzegać kluczowe różnice między tymi dwoma zwierzętami. Jeden szczeka, a drugi miauczy. Jeden lubi się bawić, a drugi chce spać cały dzień. Po pewnym czasie dziecko przystosuje się do nowych informacji, tworząc nowy schemat dla psów, jednocześnie zmieniając istniejący schemat dla kotów.

Adaptacja w rozwoju poznawczym

Proces adaptacji jest krytyczną częścią rozwoju poznawczego. Zgodnie z teorią Piageta proces ten ułatwia wzrost na każdym z czterech etapów rozwojowych.

Schematy zmieniają się z czasem, gdy ludzie doświadczają nowych rzeczy. Dzięki adaptacyjnym procesom asymilacji i przystosowania ludzie są w stanie przyswajać nowe informacje, tworzyć nowe pomysły lub zmieniać już istniejące oraz przyjmować nowe zachowania, dzięki którym są lepiej przygotowani do radzenia sobie z otaczającym ich światem.

Życie Jeana Piageta i jego wkład w psychologię

Będziesz pomóc w rozwoju serwisu, dzieląc stronę ze swoimi znajomymi

wave wave wave wave wave