Chodzenie do pracy jest częścią codziennego życia większości ludzi na świecie. Praca może zapewnić sens, wagę i możliwość osiągnięcia pożądanego standardu życia. Jednak doświadczanie zespołu lęku uogólnionego (GAD) może bardzo utrudnić produktywną pracę.
Sukces i satysfakcja w swojej karierze to kluczowy powód do radzenia sobie z zaburzeniem, ale decyzja o ujawnieniu diagnozy GAD szefowi lub współpracownikom może być trudna. Oto, co musisz wiedzieć, aby podjąć tę decyzję.
Decydowanie, kiedy ujawnić
Podjęcie decyzji o rozmowie z pracodawcą na temat GAD może być dość stresujące i wywołujące niepokój. Pierwszym krokiem jest ustalenie, dlaczego i kiedy ujawniać.
Realistyczne spojrzenie na to, jak dobrze funkcjonujesz, jak bardzo zaburzenie wpływa na twoją produktywność i wypełnianie obowiązków zawodowych oraz co chciałbyś zyskać, mówiąc komuś, to kluczowe czynniki, które należy wziąć pod uwagę.
Powody, dla których możesz chcieć ujawnić swój stan w pracy, obejmują:
- Uzyskanie udogodnień zapewnianych przez Ustawę o Amerykanach z Niepełnosprawnością (ADA)
- Pomaganie pracodawcy w lepszym zrozumieniu Twoich potrzeb
- Dostosowanie harmonogramu w celu umożliwienia uzyskania leczenia
Chociaż istnieją dobre powody, aby ujawnić swój stan, ważne jest również, aby wziąć pod uwagę potencjalne wady dzielenia się diagnozą z pracodawcą. Napiętnowanie, zmiana leczenia lub oczekiwań oraz utrata prywatności to tylko kilka punktów do rozważenia.
Jeśli ma to wpływ na twoją pracę, możesz zdecydować się ujawnić diagnozę GAD swojemu pracodawcy, prosząc o zakwaterowanie lub pomoc.
Polityka Pracodawcy Badawczego
Następnie zapoznaj się z polityką firmy i warunkami dla pracowników z diagnozą psychiatryczną. Większość miejsc pracy ma pewne zasady dotyczące chorób i innych okoliczności życiowych, które mogą mieć wpływ na pracowników, więc odrobienie pracy domowej w pierwszej kolejności może ułatwić poruszanie się po tym procesie.
Powinieneś także ocenić, jak bardzo ujawnienie wpłynęłoby na Twoją pozycję w firmie. Jeśli wykonujesz pracę, w której czujesz, że po ujawnieniu informacji możesz być traktowany niesprawiedliwie, weź to pod uwagę przy podejmowaniu decyzji.
Nie możesz być zobowiązany do ujawnienia swojego stanu zdrowia psychicznego, chyba że ubiegasz się o zakwaterowanie w pracy. . Ustawa o Amerykanach niepełnosprawnych (ADA) nakłada na pracodawców obowiązek zapewnienia racjonalnych usprawnień pracownikom, którzy ujawniają stany zdrowia fizycznego i psychicznego.
Komu powiedzieć w pracy
Na koniec zdecyduj, z kim chcesz porozmawiać. Ogólnie rzecz biorąc, dwa najlepsze zasoby dla pracowników z jakimkolwiek problemem psychologicznym to oficer ds. Niepełnosprawności lub osoba reprezentująca program pomocy dla pracowników.
Jeśli żadna z tych opcji nie istnieje, rozważ współpracę z lekarzem prowadzącym w celu ustalenia najlepszej osoby, z którą możesz porozmawiać. Najczęstszym biurem, z którym można się kontaktować w pracy w takich sprawach, jest dział kadr lub dział personalny.
Jak rozmawiać z pracodawcą
Zanim skontaktujesz się ze swoim pracodawcą, zastanów się nad niektórymi szczegółami, takimi jak sposób opisania swojego stanu zdrowia, w jaki sposób stan ten wpływa na wydajność pracy i co pracodawca może zrobić, aby pomóc. Powinieneś także zastanowić się, jaką ilością informacji możesz swobodnie podzielić się z pracodawcą.
Następnie umów się na spotkanie z odpowiednią osobą w celu omówienia problemu, którą często będzie osoba w dziale kadr. Po ujawnieniu swojego stanu możesz zostać poproszony o dostarczenie informacji dostarczonych przez lekarza lub terapeutę w celu udokumentowania swojego stanu.
Po ujawnieniu swojego stanu, przedyskutuj, jakie usprawnienia lub korekty byłyby pomocne. Kilka przykładów rzeczy, o które możesz poprosić:
- Zmiany godzin pracy
- Dostosowanie do miejsca pracy
- Możliwość pracy zdalnej w razie potrzeby
- Zaplanuj korekty w celu dostosowania leczenia
- Zmiany w zadaniach pomagające zmniejszyć stres
Aby uzyskać więcej informacji na temat tej decyzji, odwiedź Administrację ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego (SAMHSA).
