Ślub zazwyczaj oznacza, że masz z kim dzielić wzloty i upadki życia. Ta osoba staje się twoim partnerem w prowadzeniu domu i ewentualnie rodzicielstwa, a ty zapewniasz sobie nawzajem emocjonalne wsparcie.
Jeśli twój partner ma ADHD, twój związek może stać się krzywy, jeśli okaże się, że zajmujesz się obowiązkami partnera, jak również własnymi. Czasami może się wydawać, że współmałżonek jest kimś, kogo trzeba otaczać, organizować i kierować jak dziecko, a nie partner.
W takich sytuacjach małżonkowie bez ADHD mogą czuć się odizolowani, zdystansowani, przytłoczeni, urażeni, rozgniewani, krytyczni i oskarżycielscy, podczas gdy partnerzy z ADHD czują się dręczeni, odrzuceni i zestresowani. Związek może się łatwo rozplątać, jeśli te frustracje nie zostaną zauważone i rozwiązane.
Objawy ADHD u dorosłych
Dr David W. Goodman, adiunkt w dziedzinie psychiatrii i nauk behawioralnych w Szkole Medycznej Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa i dyrektor Centrum Zaburzeń Z Deficytem Uwagi dla Dorosłych w Maryland, mówi: „Wielu dorosłych błędnie zakłada lub błędnie powiedziano, że dana osoba nie może mieć ADHD jako osoba dorosła. To po prostu nieprawda”.
W małżeństwie, w którym jeden z partnerów ma ADHD, często zdarza się, że oboje małżonkowie nie zdają sobie sprawy, że choroba przyczynia się do problemów w związku.
Goodman mówi, że ADHD jest wysoce genetyczne. Niektórzy dorośli są diagnozowani dopiero po ocenie własnych dzieci i zdiagnozowaniu ADHD. Kiedy rodzice zaczynają dowiadywać się więcej o tym stanie, ponieważ ich dziecko zostało zdiagnozowane, mogą rozpoznać w sobie cechy ADHD. To może być ulgą, gdy wreszcie zrozumiesz i nada nazwę temu, czego doświadczyli.
Objawy ADHD u dorosłych są podobne do objawów z dzieciństwa i obejmują nieuwagę, rozkojarzenie, niepokój, dłuższe wykonywanie zadań, problemy z zarządzaniem czasem, rozproszenie, zapominanie i prokrastynację.
Objawy ADHD nie rozwijają się w wieku dorosłym, raczej utrzymują się w wieku dorosłym. Objawy mają tendencję do nasilania się, gdy środowisko danej osoby staje się bardziej stresujące, a wymagania życiowe wzrastają.
Leczenie
„Jeśli małżonek z ADHD jest podatny na diagnozę i leczenie, funkcjonalność zazwyczaj poprawia się dość dramatycznie” – mówi Goodman. Leczenie może otworzyć oczy i pomóc komuś nauczyć się skuteczniej radzić sobie z chorobą, ale nie wszyscy dorośli z ADHD są otwarci na leczenie. Może to być frustrujące dla małżonka, który postrzega leczenie ADHD jako sposób na poprawę relacji.
„Większym wyzwaniem dla małżonka bez ADHD jest sytuacja, gdy ich partner nigdy nie był oceniany ani leczony, jest uprzedzony do psychiatrii lub nie miał kontaktu z psychiatrią i jest niechętny lub boi się etykietki lub boi się przyjmowania leków. ” mówi Goodman.
Jeśli rodzic z ADHD ma dziecko z ADHD, które jest leczone, radykalna poprawa obserwowana u ich dziecka może mieć wpływ na percepcję osoby dorosłej. Kiedy rodzice widzą, że ich dziecko dobrze się rozwija, rodzice mogą się zastanawiać, czy oni również skorzystaliby na nauce radzenia sobie z objawami ADHD.
David W. Goodman, MD
Wielu dorosłych błędnie zakłada lub zostało błędnie poinformowanych, że dana osoba nie może mieć ADHD jako osoba dorosła. To po prostu nieprawda.
- David W. Goodman, MDKiedy Goodman spotyka niechętnych pacjentów, przyjmuje podejście „po prostu usiądźmy i porozmawiajmy”. Jeśli wskazany jest lek, Goodman zachęca pacjentów do wypróbowania go przez miesiąc lub dwa. Jeśli dana osoba nie widzi żadnej poprawy lub nie podoba jej się sposób, w jaki działa na lekach, może przerwać to leczenie.
Takie podejście daje pacjentowi poczucie kontroli. U niektórych osób pojawia się niepokój lub obawa o utratę kontroli. Mogą opierać się leczeniu, aby zachować poczucie, że mają kontrolę.
„Ludzie chcą mieć poczucie kontroli nad swoim leczeniem psychiatrycznym, szczególnie w odniesieniu do tego, jak wpływa to na ich funkcjonowanie psychiczne” – mówi Goodman. Ciężko pracuje, aby dotrzeć do drogi i zaangażować niechętnych pacjentów, i zazwyczaj zaczyna od zapewnienia edukacji i dokładnych informacji na temat ADHD dorosłych.
Leczenie to partnerstwo z lekarzem, ale ostateczną kontrolę sprawuje pacjent. „Większość ludzi rozumie, że kiedy rozpoczynają leczenie, funkcjonują mniej niż” – mówi Goodman.
Ogólnie rzecz biorąc, jeśli ludzie doświadczają poprawy jakości życia po rozpoczęciu leczenia, większość z nich zainwestuje w kontynuację. „Niewiele osób zdecydowało się funkcjonować na niższym poziomie, gdy odczują korzyści”.
Porady dla Partnerów
Goodman twierdzi, że dla współmałżonka bez ADHD pomocne może być zrozumienie, w jaki sposób ADHD może wpływać na codzienne funkcjonowanie partnera.
David W. Goodman, MD
Może się wydawać, że partner z ADHD nie ma motywacji do zmiany lub próbuje irytować, podczas gdy w rzeczywistości osoba z ADHD jest osłabiona i nie jest w stanie działać na wymaganym poziomie.
- David W. Goodman, MD„Małżonek bez ADHD może zakładać, że jego partner z ADHD jest pasywno-agresywny, gdy się spóźnia, zwleka lub zapomina” – mówi Goodman. „Wygląda na to, że partner z ADHD nie ma motywacji do zmiany lub próbuje irytować, podczas gdy w rzeczywistości osoba z ADHD jest osłabiona i nie jest w stanie działać na wymaganym poziomie”.
Problematyczne zachowania partnera z ADHD mogą być raczej funkcją niezdolności i upośledzenia niż braku motywacji. Małżonek bez ADHD jest często mniej sfrustrowany, gdy ma takie zrozumienie.
Słowo od Verywell
Nawet jeśli twój współmałżonek z ADHD nie jest gotowy na leczenie, nadal możesz uzyskać pomoc dla siebie. Wyszkolony specjalista ds. zdrowia psychicznego może pomóc lepiej zrozumieć objawy ADHD współmałżonka i zapewnić narzędzia potrzebne do radzenia sobie w zdrowy sposób.
