Społeczność niesłyszących codziennie zmaga się z piętnem, uprzedzeniami i komunikacją, ale to nie wszystko: badania medyczne wykazały, że osoby niesłyszące cierpią na problemy ze zdrowiem psychicznym mniej więcej dwukrotnie częściej niż w populacji ogólnej, a także mają realne problemy z dostępem do potrzebnych usług w zakresie zdrowia psychicznego .
Problemy ze zdrowiem psychicznym powszechne w społeczności osób niesłyszących obejmują depresję, lęk i ciężkie choroby, takie jak choroba afektywna dwubiegunowa i schizofrenia.
Choroby psychiczne w społeczności niesłyszących są potęgowane przez trudności w komunikacji z opiekunami – naukowcy odkryli, że czytanie z ruchu warg nie jest odpowiednie, tłumacze znający język migowy są rzadkością, a wiele narzędzi diagnostycznych opiera się na wiedzy, która nie jest powszechna wśród osób niesłyszących .
Zdrowie psychiczne w społeczności osób niesłyszących
Według jednego badania, wiele osób ma ubytek słuchu – od 15% do 26% populacji. Ale głęboka głuchota to zupełnie inna kwestia, zwłaszcza jeśli stałaś się głucha, zanim miałaś szansę nauczyć się języka mówionego. Około siedmiu na 10 000 osób należy do tej kategorii, a większość uważa się za mniejszość kulturową, która używa języka migowego zamiast języka mówionego.
Problemy z funkcjonowaniem w świecie słyszącym mogą prowadzić do problemów ze zdrowiem psychicznym. W jednym z badań z udziałem osób z uszkodzonym słuchem około 41% stwierdziło, że uważa, że problemy z komunikacją w połączeniu ze stresem rodzinnym i ogólnymi uprzedzeniami mogą w niektórych przypadkach powodować lub przyczyniać się do depresji samobójczej, nadużywania substancji lub agresywnego zachowania.
Jeśli twoja ukochana osoba jest głucha i ma myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Inne badania wykazały, że około jedna czwarta uczniów niesłyszących ma trudności w nauce, opóźnienie rozwoju, zaburzenia widzenia lub autyzm. Głuche dzieci, które mają problemy z porozumiewaniem się z rodziną, są czterokrotnie bardziej narażone na zaburzenia zdrowia psychicznego niż dzieci głuche, które mają niewiele lub nie mają żadnych problemów z porozumiewaniem się z członkami rodziny.
Znęcanie się nad głuchymi dziećmi może być również powszechne w szkole, a głusi chłopcy i dziewczęta znacznie częściej padają ofiarą napaści na tle seksualnym.
Komunikacja potrzebna, ale słaba
Osoby niesłyszące mają utrudniony dostęp do usług zdrowia psychicznego. Jedno małe badanie z udziałem 54 osób wykazało, że ponad połowa nie była w stanie znaleźć usług zdrowia psychicznego, z których mogliby skorzystać, jako osoby niesłyszące.
Ponadto schorzenia psychiatryczne, takie jak zaburzenia nastroju, są często niedostatecznie diagnozowane w społeczności osób niesłyszących, w dużej mierze z powodu trudności komunikacyjnych, które obejmują:
- kilku doświadczonych tłumaczy ustnych z języka angielskiego na język migowy
- problemy w tłumaczeniu między językiem mówionym a migowym
- różnice w sposobie okazywania uczuć i postrzegania zdrowia psychicznego przez osoby niesłyszące
Czytanie i pisanie nie są w tym kontekście wystarczającym substytutem języka mówionego. Ubytek słuchu bardzo zaburza słownictwo, dlatego wielu niesłyszących absolwentów szkół średnich czyta i pisze na poziomie szkoły podstawowej.
Ponadto, czytanie z ruchu warg jest dalekie od 100% dokładności – przeciętny głuchy dorosły może czytać z ruchu warg jedynie od 26% do 40% mowy.
Jak uzyskać dostęp do usług zdrowia psychicznego?
Z powodu tych problemów z komunikacją, większość uczestników jednego z badań z udziałem osób niesłyszących stwierdziła, że osoby niesłyszące wolą głuchych specjalistów, aby zapewnić im usługi w zakresie zdrowia psychicznego. Ponadto doświadczeni tłumacze są bardzo ważni… ale są tylko pierwszymi krok w pomaganiu niesłyszącym w dostępie do odpowiednich usług w zakresie zdrowia psychicznego.
Problemy z czasem są ważne w diagnozowaniu zaburzeń psychicznych - pytania typu "Czy miałeś trudności ze snem przez jeden miesiąc lub dłużej w ciągu ostatniego roku?" lub „przez sześć miesięcy lub dłużej?” są pospolite. Jednak te pojęcia są trudne do opisania w języku migowym, podobnie jak wyrażenia takie jak „uczucie na krawędzi”.
Wreszcie, pytania w wywiadach diagnostycznych, które opierają się na wiedzy o tym, jak to jest słyszeć, stwarzają prawdziwe trudności: jak zapytać kogoś, kto był głuchy przez całe życie, czy „słyszył głosy”?
Różnice ważne do rozpoznania
Świadczeniodawcy zajmujący się zdrowiem psychicznym muszą również nauczyć się rozpoznawać i rozwiązywać różnice w sposobie, w jaki osoba niesłysząca wyraża uczucia i ekspresję osób słyszących.
Na przykład ktoś, kto jest głuchy, może uderzać w podłogę, aby zwrócić na siebie uwagę. Chociaż jest to uważane za agresywne przez tych, którzy słyszą, w rzeczywistości jest to całkiem akceptowane i normalne w społeczności niesłyszących.
Ponadto, podczas gdy w społeczności słyszących nie podobają się silne przejawy emocji, członkowie społeczności niesłyszących liczą na żywe wyrażanie emocji w przekazywaniu znaczenia. W rzeczywistości, jedno z badań wykazało, że klinicyści często określali szybkie migotanie jako objaw zachowania psychotycznego, a nie faktycznie wskazaną zmianę nastroju. nastrój.
Co można zrobić, aby pomóc społeczności niesłyszących?
Badanie naukowe nad kulturowymi i językowymi barierami dla zdrowia psychicznego wykazało, że wiele osób niesłyszących obawia się niewłaściwego zaangażowania, ponieważ nie są w stanie komunikować się z personelem. Cytuje się, że jeden z uczestników powiedział: „Nawet gdybym tylko pytał o drogę w punkcie informacyjnym (szpitala psychiatrycznego), nieporozumienie mogłoby doprowadzić do popełnienia przeze mnie pomyłki… Nie chcę tam chodzić, nawet na wizytę! "
Badanie to wykazało ponadto, że uczestnicy uważali, że profesjonaliści błędnie uważają nominalny poziom komunikacji za odpowiedni. Jeden z lekarzy przyjrzał się chorobie afektywnej dwubiegunowej u pacjentów, którzy stali się głusi, zanim nauczyli się mówić, i stwierdził, że osoby stawiające diagnozę często przedkładają wygląd nad udokumentowane objawy i inne informacje.
Chociaż trudno będzie rozwiązać te problemy, niektóre rozwiązania są możliwe. Osoby niedosłyszące należy zachęcać do rozważenia kariery w dziedzinie zdrowia psychicznego, a specjaliści ds. zdrowia psychicznego powinni zapewnić większą liczbę tłumaczy do pracy z osobami chorymi psychicznie.
National Association of the Deaf zauważa, że osoby niesłyszące mają prawo domagać się skierowań do specjalistów zdrowia psychicznego, którzy mają doświadczenie w pracy z osobami niesłyszącymi lub niedosłyszącymi. Organizacja twierdzi również, że osoby niesłyszące mają prawo do komunikowania się „w języku i sposobie komunikacji, który jest dla Ciebie skuteczny” oraz do jasnego zrozumienia diagnozy i zaleceń dotyczących ich leczenia.
Lekarze, którzy mają niewielkie lub żadne doświadczenie w pracy z osobami z wadami słuchu, powinni zachować szczególną ostrożność i zasięgnąć drugiej opinii podczas diagnozowania osób niesłyszących. Ponadto potrzebne są badania i wysiłki, aby pokonać bariery językowe, które obecnie tak utrudniają komunikację.