Co to jest agorafobia?
Agorafobia to zaburzenie lękowe, które obejmuje skrajny i irracjonalny lęk przed niemożnością ucieczki od trudnej lub krępującej sytuacji w przypadku wystąpienia objawów podobnych do paniki lub innych obezwładniających. Zaburzenie charakteryzuje się lękiem, który powoduje, że ludzie unikają sytuacji, w których mogą czuć się spanikowani, uwięzieni, bezradni lub zawstydzeni. Może wystąpić samodzielnie lub wraz z innym stanem zdrowia psychicznego, takim jak lęk napadowy.
Ten strach często prowadzi do uporczywych zachowań unikających, w których osoba zaczyna trzymać się z dala od wielu miejsc i sytuacji, w których obawia się paniki. zakupy w centrum handlowym, podróż samolotem lub po prostu przebywanie w zatłoczonym miejscu.
Z powodu tych zachowań unikających życie osoby z agorafobią może stać się bardzo ograniczające i izolujące. Agorafobia może mieć duży wpływ na życie osobiste i zawodowe danej osoby. Na przykład zwiększone lęki i zachowania unikające mogą utrudniać osobie cierpiącej na agorafobię podróżowanie do pracy lub odwiedzanie rodziny i przyjaciół. Nawet małe zadania, takie jak pójście do sklepu, mogą stać się niezwykle trudne do wykonania.
Strach i unikanie mogą stać się tak poważne, że osoba z fobią zostaje odizolowana we własnym domu.
Objawy
Objawy agorafobii mogą obejmować:
- Bojąc się wyjść z domu
- Obawa otwartych przestrzeni, mostów czy centrów handlowych
- Strach przed zamkniętymi przestrzeniami lub budynkami
- Strach przed opuszczeniem domu lub samotnym przebywaniem w sytuacjach społecznych
- Strach przed utratą kontroli w miejscu publicznym
- Strach przed miejscami, z których ucieczka może być trudna
- Strach przed transportem publicznym
Takie sytuacje prawie zawsze wywołują reakcję lękową, która jest nieproporcjonalna do rzeczywistego zagrożenia, jakie stwarza sytuacja.
Ataki paniki często poprzedzają początek agorafobii. Kiedy zmuszona jest znosić przerażającą sytuację, osoba może doświadczyć ataku paniki, który powoduje objawy, w tym:
- Ból w klatce piersiowej
- Dreszcze
- Biegunka
- Zawroty głowy
- Uczucia zadławienia
- Uczucia nierzeczywistości
- Nudności
- Drętwienie
- Szybkie bicie serca
- Duszność
- Wyzysk
- Drżenie
Rodzaje
Chociaż wielu cierpiących na agorafobię będzie miało również zespół lęku napadowego, można zdiagnozować agorafobię bez historii lęku napadowego. trudne lub upokarzające. Jednak na ogół nie boją się pełnych ataków paniki.
Mogą raczej obawiać się innego rodzaju niepokojącego objawu lęku lub innych intensywnych problemów fizycznych, takich jak wymioty lub ciężka migrena. Na przykład dana osoba może obawiać się, że straci kontrolę nad pęcherzem w miejscach publicznych lub zemdleje bez dostępnej pomocy.
Około jedna trzecia do połowy osób, u których zdiagnozowano lęk napadowy, rozwinie również agorafobię. Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (NIMH) informuje, że agorafobia występuje u około 0,9% dorosłych w populacji USA w danym roku. Jednak agorafobia może pojawić się wcześniej w okresie dojrzewania.
Agorafobia a inne fobie
Zachowania unikowe obecne w agorafobii różnią się od kryteriów diagnostycznych fobii specyficznej. Na przykład:
- Osoba cierpiąca na agorafobię może unikać podróży samolotem ze względu na strach przed atakiem paniki w samolocie, a niekoniecznie z powodu aerofobii lub strachu przed lataniem.
- Osoba cierpiąca na agorafobię może unikać tłumów, obawiając się zakłopotania spowodowanego atakiem paniki na oczach wielu osób. Taki strach to nie to samo, co fobia społeczna, która jest odrębnym stanem zdrowia psychicznego, który wiąże się z lękiem przed negatywną oceną przez innych.
Przyczyny
Dokładne przyczyny agorafobii nie są znane, ale istnieje wiele czynników ryzyka, które mogą zwiększać ryzyko rozwoju tej choroby. Obejmują one:
- Inne zaburzenia lękowe, takie jak zespół lęku uogólnionego lub zespół lęku społecznego
- Kolejna fobia
- Rodzinna historia agorafobii
- Historia nadużyć lub traumy
- Chemia mózgu
Wyuczone stowarzyszenia mogą również odgrywać rolę w rozwoju agorafobii. Przeżycie ataku paniki w określonej sytuacji lub otoczeniu może wywołać obawę, że taka reakcja powtórzy się w przyszłości.
Diagnoza
Twój lekarz oceni twoje objawy i sprawdzi, czy nie występują jakiekolwiek podstawowe schorzenia, które mogą powodować twoje objawy. Możesz zostać zapytany o swoją historię medyczną i zostaniesz zapytany o charakter, czas trwania i nasilenie objawów lękowych.
Aby zdiagnozować agorafobię, musisz:
- Wyraźny strach w co najmniej dwóch różnych sytuacjach, takich jak otwarte przestrzenie, zatłoczone obszary lub transport publiczny
- Niech sytuacja z agorafobią prawie zawsze wywołuje reakcję lękową, gdy znajdujesz się w takich sytuacjach?
- Mieć strach, który jest nieproporcjonalny do zagrożenia
- Wykazuj zachowania unikające lub stres, które zakłócają twoje normalne rutyny, pracę, szkołę i relacje
- Doświadczaj tych objawów przez co najmniej sześć miesięcy
Objawy nie mogą być również lepiej wyjaśnione przez inny stan chorobowy lub psychiczny.
Leczenie
Jeśli dana osoba rozwinie agorafobię z lękiem napadowym, objawy zwykle zaczynają się pojawiać w ciągu pierwszego roku, w którym osoba zaczyna mieć nawracające i uporczywe ataki paniki. Agorafobia może się pogorszyć, jeśli nie jest leczona.
Aby uzyskać najlepsze wyniki w radzeniu sobie z objawami agorafobii i paniki, ważne jest, aby rozpocząć leczenie, gdy tylko pojawią się objawy. Opcje leczenia zazwyczaj obejmują połączenie leków i psychoterapii.
Psychoterapia
Proces leczenia może obejmować pewne systematyczne odczulanie, w którym osoba stopniowo konfrontuje unikane sytuacje przy wsparciu i wskazówkach swojego terapeuty. Niektóre badania wykazały, że połączenie terapii ekspozycyjnej z leczeniem psychodynamicznym jest korzystne w przypadku lęku napadowego z agorafobią. Wiele razy osoba lepiej poradzi sobie ze swoimi lękami, jeśli towarzyszy jej zaufany przyjaciel.
Leki
Mogą być również przepisywane leki pomagające w radzeniu sobie z niektórymi objawami agorafobii.
- Leki przeciwdepresyjne, w tym selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), selektywne inhibitory serotoniny i noradrenaliny (SNRI) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
- Leki przeciwlękowe, takie jak Klonopin (klonazepam) i Xanax (alpraxolam)
Korona
Oprócz szukania pomocy u specjalisty zdrowia psychicznego, istnieją również zmiany stylu życia, które mogą pomóc w lepszym radzeniu sobie z objawami agorafobii. Obejmują one:
- Ćwiczenie technik radzenia sobie ze stresem, takich jak głębokie oddychanie, wizualizacja i progresywna relaksacja mięśni w celu zmniejszenia lęku
- Spożywanie zdrowej i pożywnej diety
- Regularne ćwiczenia fizyczne
- Unikanie narkotyków i alkoholu
- Ograniczenie spożycia kofeiny
Dzięki wsparciu rodziny i przyjaciół oraz profesjonalnej pomocy osoba zmagająca się z agorafobią może zacząć radzić sobie ze swoim stanem. Dzięki lekom i psychoterapii osoba cierpiąca na agorafobię może spodziewać się, że w końcu doświadczy mniej ataków paniki, mniej zachowań unikowych i powrotu do bardziej niezależnego i aktywnego życia.
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich zmaga się z agorafobią, skontaktuj się z Krajową Infolinią Administracji ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod adresem 1-800-662-4357 aby uzyskać informacje na temat placówek wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
