Informacje zawarte w tym artykule mogą być dla niektórych osób wyzwalające. Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Jeśli kiedykolwiek miałeś ochotę zrezygnować z życia, nie jesteś sam. Doświadczanie pewnych warunków zdrowotnych, nieoczekiwanych wydarzeń, długotrwałych trudności lub po prostu poczucie, że życie nie potoczyło się tak, jak myślałeś, to tylko niektóre z powodów, dla których dana osoba może mieć to uczucie.
Chociaż nie jest niczym niezwykłym, że czujesz się w ten sposób w szczególnie trudnych chwilach, jest to sytuacja, którą ty i twoi bliscy musicie potraktować bardzo poważnie.
Chęć zrezygnowania z życia może być ulotnym uczuciem, ale może też być zwiastunem samobójstwa. Dlatego ważne jest, aby skontaktować się z infolinią, lekarzem, pracownikiem socjalnym, duchownym, nauczycielem, przyjacielem lub członkiem rodziny, gdy pojawi się to uczucie. Dzięki odpowiedniemu leczeniu i wsparciu Twoja wola życia może powrócić.
Zrozumienie myśli samobójczych
Głównym błędnym przekonaniem na temat myśli samobójczych jest to, że obejmuje wyłącznie aktywne podejmowanie kroków w celu zakończenia życia. Jest to forma myśli samobójczych, znana jako aktywne myśli samobójcze, ale nie jest to jedyny rodzaj.
Jednostka może również doświadczać pasywnych myśli samobójczych, co oznacza, że chce umrzeć lub ma ochotę zrezygnować z życia bez żadnych konkretnych planów śmierci przez samobójstwo. Biernych myśli samobójczych nie należy lekceważyć, ponieważ ludzie, którzy utracili wolę życia, mogą zacząć aktywnie kontemplować samobójstwo i opracować plan odebrania im życia, zamiast mieć nadzieję, że wypadek zabije ich lub po prostu nigdy więcej się nie obudzi.
Objawy myśli samobójczych obejmują szereg zachowań:
- Skupienie się na śmierci lub umieraniu
- Rozdawanie mienia
- Właściwie omawianie samobójstwa lub żalu, że kiedykolwiek się urodziłeś
- Poczucie beznadziejności
- Żegnając się
- Zabezpieczanie broni, pigułek lub innych przedmiotów, aby zakończyć życie
- Wzrost używania substancji i innych form samookaleczenia
- Izolowanie się
- Wahania nastroju i inne zmiany osobowości
- Zmiany w codziennych czynnościach
- Porządkowanie swoich spraw bez wyraźnego powodu
Zaburzenia związane z myślami samobójczymi
Myśli samobójcze często wynikają z zaburzeń nastroju, takich jak zaburzenia lękowe, choroba afektywna dwubiegunowa, duże zaburzenie depresyjne i uporczywe zaburzenie depresyjne (znane również jako dystymia). Jest również związany z zaburzeniami osobowości, w szczególności z zaburzeniem osobowości typu borderline, oraz z zaburzeniami hormonalnymi, w tym z depresją poporodową, perimenopauzą i przedmiesiączkowym zaburzeniem dysforycznym. Ponadto zespół stresu pourazowego (PTSD) jest powiązany z myślami samobójczymi.
Można mieć ochotę zrezygnować z życia bez diagnozy tych zaburzeń lub bez doświadczania zmiany hormonalnej. Okoliczności życiowe mogą spowodować utratę woli życia. Obejmuje to osobę przeżywającą żałobę lub żałobę z powodu utraty bliskiej osoby. Ocaleni mogą nie chcieć żyć w świecie, w którym nie ma już ich drogiego przyjaciela lub członka rodziny.
Przeżycie rozpadu lub rozwodu to kolejny czas, kiedy życie może wydawać się zbyt ponure, by kontynuować. A utrata pracy, zwłaszcza jeśli czyjaś tożsamość była mocno związana z rolą, może spowodować, że niektórzy ludzie stracą wolę życia.
Osoby biernie rozważające samobójstwo po przeżyciu poważnych zmian życiowych mogą mieć depresję sytuacyjną. Depresja sytuacyjna nie jest oficjalnym zaburzeniem, ale świadczeniodawcy opieki psychiatrycznej mogą używać tego terminu do opisywania pacjentów mających trudności z przystosowaniem się do dramatycznych wydarzeń życiowych. Mogą zdiagnozować u tych pacjentów zaburzenie adaptacyjne z objawami depresyjnymi.
Przewlekłe problemy, wypalenie i trauma
Czasami ludzie, którzy chcą zrezygnować z życia, nie przeżyli dramatycznej zmiany życiowej. Zamiast tego mogą zmęczyć się radzeniem z chorobami przewlekłymi, wypaleniem i urazami.
Chroniczne problemy
Osoba z przewlekłym problemem zdrowotnym może nie chcieć dłużej radzić sobie z życiem przez pryzmat tego schorzenia.
Ponadto osoba doświadczająca rozpadu może nie tylko czuć się przygnębiona z powodu rozpadu, ale także z powodu nieudanych związków, które wcześniej się rozpadły. Utrzymywanie trwałego związku z kimś może wydawać się całkowicie poza zasięgiem, przez co osoba czuje się beznadziejna w przyszłości lub jak porażka.
Alternatywnie, ludzie w ślepym związku lub pracy mogą również czuć, że życie nie jest już warte życia. Nie potrafią sobie wyobrazić egzystencji, w której ich życie domowe lub zawodowe rzeczywiście się spełnia. Zgłaszanie się do pracy, w której ktoś jest rutynowo pomijany, dewaluowany, słabo opłacany lub po prostu nie jest kwestionowany, może być przygnębiające.
Przebywanie w złym małżeństwie ze względu na dzieci, religię lub jakąkolwiek inną formę zobowiązania może również spowodować, że życie straci swój blask.
Wypalić się
Wypalenie zawodowe to kolejny stan, który może wywoływać myśli samobójcze. Wielu rodziców może pracować w ciągu dnia, aby wrócić do domu i pracować na „drugiej zmianie”, która obejmuje gotowanie, sprzątanie i opiekę nad dziećmi, podczas gdy ich małżonek lub partner robi niewiele lub nic, aby pomóc. Krótkie przestoje, nie mówiąc już o czasie na autorefleksję, mogą sprawić, że życie będzie wydawać się ciągiem niekończących się zadań do wykonania.
Wypalenie zawodowe doświadczają również osoby wykonujące wymagające zadania, takie jak medycyna. Z długimi godzinami i małą ilością snu, mogą uciekać się do narkotyków lub alkoholu.
Podczas pandemii COVID-19 niektórzy pracownicy służby zdrowia odebrali sobie życie, ponieważ byli przytłoczeni śmiertelnie chorymi pacjentami i brakiem zasobów, aby im pomóc.
Nierozwiązana trauma
Nierozwiązana trauma z dzieciństwa może również spowodować, że ludzie będą chcieli zrezygnować z życia. Osoby, które doświadczyły przemocy w dzieciństwie, a teraz cierpią na złożony zespół stresu pourazowego (C-PTSD), mogą mieć retrospekcje, koszmary senne, problemy z zaufaniem innym i myśli, że świat nie jest bezpiecznym miejscem.
Mogą również stracić wiarę w religię, co sprawi, że poczują się jeszcze bardziej samotni, gdy walczą o wyzdrowienie z ran z dzieciństwa. Osoby z C-PTSD mogą mieć trudności z wyobrażeniem sobie świata, który nie jest zdefiniowany przez nadużycia, traumę i dysfunkcje z dzieciństwa, co powoduje, że zastanawiają się, czy naprawdę warto żyć.
Oczywiście ludzie, którzy doświadczyli traumy w wieku dorosłym, mogą mieć podobne objawy, ale trauma z dzieciństwa jest wyjątkowa, ponieważ wpływa na rozwijający się mózg.
Leczenie myśli samobójczych
Jeśli czujesz, że nie chcesz już żyć, umów się na spotkanie z lekarzem, w szczególności z licencjonowanym specjalistą zdrowia psychicznego, aby porozmawiać o tym, czego doświadczasz.
Dostawcy mogą dać ci diagnozę, leki, terapię rozmową i inne opcje leczenia. Mogą również udzielić wskazówek dotyczących radzenia sobie z emocjami lub okolicznościami, które skłoniły Cię do rezygnacji z życia.
Sposób, w jaki Twój specjalista ds. zdrowia psychicznego postępuje z leczeniem, zależy od Twoich objawów i ich przyczyny. Chęć porzucenia życia z powodu wypalenia zawodowego, zaburzenia osobowości typu borderline lub depresji sytuacyjnej wymagają różnych planów leczenia. Ekspert może pomóc Ci znaleźć protokół, który będzie dla Ciebie najlepszy.
9 najlepszych programów terapii online Wypróbowaliśmy, przetestowaliśmy i napisaliśmy bezstronne recenzje najlepszych programów terapii online, w tym Talkspace, Betterhelp i Regain.