Czy słyszałeś kiedyś zdanie: „Wielcy przywódcy rodzą się, a nie tworzą”? Ten cytat podsumowuje podstawową zasadę teorii przywództwa Wielkiego Człowieka, która sugeruje, że zdolność do przywództwa jest wrodzona. Zgodnie z tą teorią jesteś albo urodzonym przywódcą, albo nie. Termin „Wielki Człowiek” został użyty, ponieważ w tamtych czasach przywództwo uważano przede wszystkim za cechę męską, zwłaszcza w kategoriach przywództwa wojskowego.
Historia teorii wielkiego człowieka
Teoria przywództwa wielkiego człowieka stała się popularna w XIX wieku. Mitologia stojąca za niektórymi z najbardziej znanych światowych przywódców, takich jak Abraham Lincoln, Juliusz Cezar, Mahatma Gandhi i Aleksander Wielki, przyczyniła się do powstania poglądu, że wielcy przywódcy rodzą się, a nie tworzą.
W wielu przykładach wydaje się, że odpowiedni człowiek do pracy wydaje się pojawiać niemal magicznie, aby przejąć kontrolę nad sytuacją i poprowadzić grupę ludzi do bezpieczeństwa lub sukcesu. Historyk Thomas Carlyle miał również duży wpływ na tę teorię przywództwa. Stwierdził: „Historia świata to tylko biografia wielkich ludzi”. Według Carlyle’a skuteczni przywódcy to osoby obdarzone boską inspiracją i odpowiednimi cechami
Niektóre z najwcześniejszych badań nad przywództwem dotyczyły osób, które już odniosły sukces jako liderzy. Osoby te często obejmowały arystokratycznych władców, którzy osiągnęli swoją pozycję dzięki pierworodztwu. Ponieważ ludzie o niższym statusie społecznym mieli mniej okazji do praktykowania i pełnienia ról przywódczych, przyczyniło się to do przekonania, że przywództwo jest nieodłączną umiejętnością.
Nawet dzisiaj ludzie często opisują wybitnych przywódców jako posiadających odpowiednie cechy lub osobowość do zajmowanego stanowiska. Oznacza to, że nieodłączne cechy sprawiają, że ci ludzie są skutecznymi przywódcami
Argumenty przeciwko teorii
Socjolog Herbert Spencer zasugerował, że przywódcy są wytworami społeczeństwa, w którym żyli. W „The Study of Sociology”, pisał Spencer, „musisz przyznać, że geneza wielkiego człowieka zależy od długiej serii złożonych wpływów, które wytworzyły rasę, w której się pojawia, oraz stan społeczny, w który ta rasa powoli się rozwija. dorosły… Zanim będzie mógł odmienić swoje społeczeństwo, jego społeczeństwo musi go stworzyć.
Jednym z kluczowych problemów związanych z teorią przywództwa Wielkiego Człowieka jest to, że nie wszyscy ludzie, którzy posiadają tak zwane naturalne cechy przywódcze, faktycznie stają się wielkimi przywódcami. Gdyby przywództwo było po prostu wrodzoną cechą, wszyscy ludzie, którzy posiadają niezbędne cechy, w końcu znaleźliby się w rolach przywódczych.
Badania wykazały, że przywództwo jest zaskakująco złożonym tematem i że wiele czynników wpływa na sukces danego lidera. Cechy grupy, przywódcy u władzy i sytuacja – wszystko to oddziałuje na siebie, aby określić, jaki rodzaj przywództwa jest potrzebny i jaka jest jego skuteczność.