Pytanie: Mój syn ma 13 i pół roku. Zawsze miał dużą nadwagę i przez większość życia jadł głównie fast foody, takie jak McDonald's lub pizza. Kiedy zaczął przechodzić przez okres dojrzewania, urósł 4 cale i stracił 25 funtów. Problem polega na tym, że ma obsesję na punkcie swojej wagi i nadal traci na wadze. Jego najwyższa waga wynosiła 169, a teraz spadł do 117 funtów. Zmienił też całkowicie swoją dietę. Stał się świrem zdrowia i cały czas ćwiczy. Nie mam z tym problemu.
Bardzo się martwię, ponieważ ma całą skórę i kości i wydaje się być bardzo zadowolony z utraty wagi. Mówi, że nie może być wystarczająco chudy. Co mogę zrobić? Wszyscy jego krewni powtarzają mu, że jest teraz „zbyt chudy”, łącznie z pediatrą. Je tylko zdrową żywność, ale może za mało. Jak mogę zmusić go, żeby przybrał na wadze? Czy 117 funtów nie jest za chudy? Meryl, Brooklyn, Nowy Jork
Odpowiedź: W jego wieku 117 funtów jest w rzeczywistości nieco powyżej średniej. Nie oznacza to jednak, że jest to dla niego zdrowa waga. Zamiast patrzeć tylko na wagę dziecka, ważniejsza jest wiedza o jego wskaźniku masy ciała.
Zaburzenia odżywiania są jednak powszechne i wiele osób uważa, że osiągnęły one poziom epidemii. Według niektórych szacunków około 5% kobiet i 1% mężczyzn cierpi na zaburzenia odżywiania, takie jak jadłowstręt psychiczny lub bulimia. A ponieważ większość tych zaburzeń odżywiania rozpoczęła się w wieku nastoletnim (76% w wieku 11-20 lat i 10% u dzieci poniżej 10 roku życia), rodzice i pediatrzy powinni nauczyć się rozpoznawać, zapobiegać i leczyć dzieci z zaburzeniami odżywiania .
Zaburzenia odżywiania mogą powodować poważne i zagrażające życiu problemy medyczne (niedożywienie, odwodnienie, uszkodzenie nerek, serca i wątroby) i psychologiczne (depresja, niska samoocena, lęk), dlatego ważna jest wczesna identyfikacja.
Czy Twoje dziecko może mieć zaburzenia odżywiania?
Czy Twoje dziecko ma niedowagę?
Dzieci z BMI poniżej 5 centyla w ich wieku są zwykle uważane za niedowagę.
Jak na swoją wagę, musiałby już mieć ponad 6 stóp wzrostu, aby mieć BMI poniżej 5 centyla, więc jego waga może być w porządku.
Czy on jest taki wysoki? Ponieważ opisujesz go jako tak chudego, równie dobrze może być…
Ważniejsze jest, aby wiedzieć o jego BMI, który bierze pod uwagę jego wzrost i wagę, a nie tylko wagę.
Oznaki zaburzeń odżywiania
Wspomniałeś o wielu typowych oznakach i objawach, które mogą budzić obawy, że Twój syn ma lub rozwija się w zaburzenia odżywiania, w tym, że:
- Nadal chudnie, mimo że jest teraz „zbyt chudy”
- Ma obsesję na punkcie swojej wagi
- Ćwiczenia cały czas
- Być może nie spożywasz wystarczającej ilości jedzenia i nie otrzymujesz wystarczającej ilości kalorii
Chociaż niektóre z tego, o czym wspominasz, mogą być normalne, zwłaszcza, że chce ćwiczyć, jeść zdrową żywność i być „zdrowym orzechem”, to fakt, że czuje, że „nie może być wystarczająco chudy” powinien być uważany za duży znak ostrzegawczy.
Ogólnie rzecz biorąc, możesz podejrzewać, że dziecko ma zaburzenia odżywiania, jeśli ma którykolwiek z następujących klasycznych objawów, takich jak:
- Niedowaga, utrata wagi lub brak normalnego przybierania na wadze. Pamiętaj, że nawet dzieci, które wydają się mieć zdrową wagę, mogą mieć zaburzenia odżywiania w zależności od tego, co robią, aby utrzymać wagę. Dzieci mogą nawet mieć nadwagę i zaburzenia odżywiania.
- Intensywny strach przed przybraniem na wadze lub otyłością, zwłaszcza jeśli Twoje dziecko ma niedowagę
- Posiadanie zaburzonego obrazu ciała, co oznacza, że Twoje dziecko myśli, że ma nadwagę, mimo że naprawdę ma niedowagę lub zdrową wagę.
- Epizody objadania się
- Próba zapobiegania przybieraniu na wadze poprzez wywołanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, moczopędnych, lewatywy lub innych leków, post lub nadmierne ćwiczenia.
- Odmowa jedzenia i ciągłe odchudzanie
Dzieci z bardziej subtelnymi objawami mogą być trudniejsze do zdiagnozowania lub odkrycia. Te mniej oczywiste oznaki zaburzeń odżywiania mogą obejmować:
- Pęknięte naczynia krwionośne w oczach
- Rozwój rytuałów żywieniowych
- Znikanie po posiłkach (być może z powodu wymiotów)
- Dramatyczne wahania wagi
- Ćwiczenia kompulsywne
- Nadmierne owłosienie twarzy
- Wypadanie włosów
- Wahania nastroju
- Nie chcę jeść w towarzystwie innych ludzi
- Osobowość typu perfekcjonisty, a jeśli nastolatek, osiąga wysokie wyniki w szkole
- Odmawianie jedzenia niektórych pokarmów
- Wrażliwość na zimno
- Pomijanie posiłków
- Obrzęk ślinianek
- Przyjmowanie OTC lub naturalnych leków odchudzających
- Próchnica
- Noszenie luźnych ubrań, aby ukryć utratę wagi
- Wycofane zachowanie
Badanie przesiewowe na zaburzenia odżywiania
Jeśli zauważysz u dziecka niektóre z wczesnych objawów zaburzeń odżywiania, możesz zadać kilka pytań przesiewowych, aby uzyskać więcej informacji. Według Narodowego Programu Badania Zaburzeń Odżywiania obejmują one:
- Czy boisz się nadwagi?
- Czy zdarzyło Ci się jeść napady, podczas których czujesz, że nie jesteś w stanie przestać?
- Czy po jedzeniu czujesz się wyjątkowo winny?
- Wymiotujesz lub masz ochotę wymiotować po posiłkach?
- Czy czujesz, że jedzenie kontroluje twoje życie?
Amerykańska Akademia Pediatrii sugeruje również, aby zapytać dziecko:
- Jak myślisz, co powinieneś ważyć?
- Ile najwięcej ważyłeś? Ile miałeś wtedy wzrostu? Kiedy to było?
- Ile najmniej ważyłeś w ciągu ostatniego roku? Ile miałeś wtedy wzrostu? Kiedy to było?
- Ćwiczenie: ile, jak często, poziom intensywności? Jak bardzo jesteś zestresowany, jeśli przegapisz trening?
Odpowiedzi Twojego dziecka na te pytania mogą pomóc Ci odkryć, czy ma któryś z bardziej klasycznych objawów anoreksji lub bulimii. Możesz również zapytać, czy któryś z przyjaciół Twoich dzieci ma zaburzenia odżywiania. I nie ignoruj znaków ostrzegawczych u młodszych dzieci.
Pamiętaj, że 10% osób z zaburzeniami odżywiania zaczyna się przed 10 rokiem życia, więc nawet jeśli Twój 8 lub 9-latek obawia się przytyć lub mówi o diecie, poszukaj innych sygnałów ostrzegawczych, że może jeść nieład.
W tym momencie Twoje dziecko prawdopodobnie potrzebuje dalszej oceny od pracownika służby zdrowia, który ma doświadczenie w leczeniu nastolatków z zaburzeniami odżywiania. Zarejestrowany dietetyk może być dobrym początkiem. Jeśli naprawdę chce być zdrowy, a nie tylko szczupły, mogą pomóc mu zaplanować zdrową dietę i upewnić się, że otrzymuje wystarczającą ilość kalorii, witamin i innych składników odżywczych, aby był zdrowy i nadal normalnie się rozwijał.
Pomocny może być również doradca, psycholog lub psychiatra, podobnie jak pediatra, zwłaszcza jeśli nawiązali ze sobą dobre relacje.
Jeśli nie jesteś pewien, dokąd zabrać swoje dziecko, National Eating Disorder Association oferuje skierowanie i może dostarczyć Ci „listę lekarzy, dietetyków, doradców oraz placówek szpitalnych i/lub ambulatoryjnych w Twojej okolicy”.
Informacje na temat anoreksji i bulimii
Co zaskakujące dla większości lekarzy i rodziców, istnieje wiele organizacji i stron internetowych, które faktycznie popierają lub zachęcają nastolatki do zaburzeń odżywiania i anoreksji. Należą do nich strony internetowe pro-anoreksja (pro-ana) i pro bulimia (pro-mia), które zawierają galerie zdjęć modelek i celebrytek, które wyglądają na bardzo szczupłe (Super Thin Celebs), porady dotyczące odchudzania i ukrywania zaburzeń odżywiania, listy „bezpieczna żywność”, która nie ma wielu kalorii i produkty, które zwiększają metabolizm (takie jak seler i zielona herbata), fora i czaty, na których można porozmawiać z innymi „prorexami”.
Wspierają również komunikaty, takie jak „Nic nie smakuje tak dobrze, jak szczupłość”, „Nic nie jest tak złe, że utrata wagi nie wyleczy”, mają artykuły o „Radości anoreksji”, „Pięknie bulimii”, jak „nauczcie się nawzajem, jak grać w niebezpieczną grę” i jak obliczyć minimalną liczbę kalorii potrzebnych każdego dnia do przeżycia. Mają też własną piramidę żywieniową ana, która składa się głównie z wody, pigułek odchudzających, napojów dietetycznych, kawy i papierosów i zaleca „oszczędne” spożywanie jedzenia.
I mają zasady, takie jak „CIENKKIE-przykazania” i „Thinspirations”.
- Czy twoja nastolatka wie, co to jest pro-ana lub mia?
- Czy wie, kim są „ważki” (duża społeczność pro-anas)?
- Czy próbuje być aną czy mią?
- Czy odwiedził jakieś strony internetowe poświęcone zaburzeniom odżywiania (pro ed)?
- Czy ma dziennik lub pamiętnik?
- Czy zaczął nosić czerwoną bransoletkę jako „rodzaj „solidarności” z innymi anami?
- Czy Twoje dziecko rozumie, że anoreksja nie jest wyborem, a uzależnieniem?
Jeśli uważasz, że Twoje dziecko próbuje stać się ana lub mia lub ma inne objawy zaburzeń odżywiania, ważna jest dalsza ocena.
Zaburzenia odżywiania u mężczyzn
Chociaż zaburzenia odżywiania występują częściej u nastoletnich dziewcząt i młodych kobiet, mężczyźni mogą również rozwinąć zaburzenia odżywiania. Wydaje się, że rośnie również częstość występowania zaburzeń odżywiania u mężczyzn, dlatego ważne jest, aby pomyśleć także o zaburzeniach odżywiania u nastoletnich chłopców i młodych mężczyzn.
Słowo od Verywell
Próba ustalenia, czy Twoje dziecko/nastolatek ma zaburzenia odżywiania, może być bardzo stresujące, ale dostępne są zasoby, które pomogą Ci wesprzeć Cię i poszukać leczenia w ich imieniu. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko ma zaburzenia odżywiania, ważne jest, aby działać szybko. Zacznij od umówienia się na wizytę u pediatry Twojego dziecka, który może pomóc wykryć wczesne objawy zaburzeń odżywiania i zapobiec ich postępom.
Wielu rodziców korzysta ze wsparcia innych rodziców dzieci z zaburzeniami odżywiania. Dobre źródła wsparcia dla rodziców obejmują NEDA Parent, Family & Friends Network (PFN) oraz F.E.A.S.T.'s Around the Dinner Table Forum. Istnieje również kilka grup na Facebooku, w tym International Eating Disorder Family Support.
Jeśli Twoje dziecko ma zaburzenia odżywiania, skontaktuj się z infolinią National Eating Disorders Association (NEDA) w celu uzyskania pomocy pod numerem 1-800-931-2237.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
