Co to jest załamanie nerwowe?

Co to jest załamanie nerwowe?

Załamanie nerwowe to termin używany czasami do opisania objawów intensywnego stresu psychicznego i emocjonalnego. Te uczucia utrudniają lub wręcz uniemożliwiają normalne funkcjonowanie i wykonywanie codziennych zadań.

Wiele nieporozumień otacza termin „załamanie nerwowe”. Chociaż często używa się go do opisania okresów, w których normalne funkcjonowanie jest zakłócone przez skrajny stres, termin ten nie jest uważany za faktyczny stan psychiczny ani diagnozę medyczną.

Zamiast tego termin załamanie nerwowe jest potocznym hasłem mającym na celu opisanie objawów, które mogą reprezentować wiele różnych stanów psychicznych. Kluczową cechą „załamania nerwowego” jest to, że objawy są intensywne i bardzo utrudniają normalne funkcjonowanie.

Objawy

Chociaż termin załamanie nerwowe nie ma znaczenia klinicznego, istnieje szereg objawów fizycznych i psychicznych, które najczęściej są związane z takimi okresami intensywnego stresu. Należą do nich między innymi:

• Napady lęku lub paniki
• Depresja
• Trudności ze snem
• Odrętwienie emocjonalne
• Uczucia choroby fizycznej
• Brak zainteresowania zajęciami
• Niska motywacja
• Wahania nastroju
• Wycofanie społeczne
• Ból brzucha
• Problemy z koncentracją

Ponieważ załamanie nerwowe jest tak mglistym terminem, może wskazywać na objawy wszystkiego, od depresji, przez lęk, po schizofrenię. Użycie tego terminu często sugeruje, że dana osoba ma duże problemy z radzeniem sobie i „wycofała się” ze swojej normalnej rutyny. Mogli przestać się spotykać lub mogą nie być w stanie poradzić sobie z codziennymi czynnościami związanymi z samoopieką, w tym jedzeniem, wstawaniem z łóżka lub braniem prysznica.

Objawy, jakich doświadczają ludzie podczas „załamania”, mogą wahać się od łagodnych do znacznie cięższych. Niektórzy ludzie mogą doświadczać myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu w okresie załamania.

Przyczyny

Istnieje wiele czynników, które mogą przyczynić się do załamania nerwowego. Zasadnicze schorzenia psychiczne są często czynnikiem przyczyniającym się do tego, ale stresy życiowe często również odgrywają pewną rolę.

Czasami ten stres jest chroniczny i wydaje się narastać z czasem, aż dana osoba po prostu nie może już sobie poradzić. W innych przypadkach sytuacje kryzysowe mogą wywołać ostry okres intensywnego stresu, który prowadzi do objawów załamania.

Niektóre czynniki, które mogą przyczynić się do awarii, obejmują:

• Nadużycie
• Problemy lub naciski akademickie
• Śmierć bliskiej osoby
• Rozwód
• Problemy finansowe
• Utrata pracy
• W ruchu
• Uraz
• Stres związany z pracą

Podczas gdy niektórzy ludzie są w stanie poradzić sobie z takimi walkami, inni mogą być mniej odporni w obliczu ekstremalnego stresu. Słabe umiejętności radzenia sobie, brak samoopieki, niskie wsparcie społeczne, słabe relacje interpersonalne, niezdrowe mechanizmy radzenia sobie i nieleczona choroba psychiczna mogą przyczynić się do wystąpienia tego, co ludzie nazywają załamaniem nerwowym.

Początki

Według dr Nwayieze Chisary Ndukwe, psychiatry z Mount Sinai Beth Israel, termin „załamanie nerwowe” zyskał popularność na początku XX wieku. „Potocznie używano go zwykle do opisywania poważnego osobistego kryzysu niemal każdego rodzaju” – mówi.

Następnie wyjaśnia, że ​​„po pierwszej i drugiej wojnie światowej, kiedy lekarze musieli leczyć ogromne straty psychologiczne, jakie znosili walczący, skupiono się z instytucji psychiatrycznych na bardziej kliniczną perspektywę. Ponadto opracowano model choroby, który zaproponował wyjaśnienie „załamania nerwowe”, które później nazwano „niepokojami psychicznymi”, z jakimi spotykają się żołnierze”.

Mówi, że później doprowadziłoby to do Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM), którego używają psychiatrzy manualni, aby pomóc w diagnozowaniu stanów zdrowia psychicznego. „DSM nadało następnie konkretne nazwy konkretnym zaburzeniom, które w przeszłości zostałyby wrzucone w„ załamanie nerwowe ”. W miarę jak zdrowie psychiczne stało się lepiej rozumiane i mniej napiętnowane, ekspozycja i przyjmowanie tych bardziej szczegółowych terminów w populacji ogólnej (depresja, lęk, napad paniki itp.) stało się bardziej powszechne”.

Na koniec zauważa, że ​​„teraz wiemy, że istnieje kilka sytuacji, czynników genetycznych i doświadczeń, które są częściej związane z pogorszeniem funkcjonowania i prowadzą do„ załamania nerwowego ”, ale istnieje również kilka nieznanych czynników”.

Dzisiaj termin „załamanie nerwowe” nie ma znaczenia ani wartości klinicznej. Jest często używany jako termin dla laika do opisania okresów, w których ludzie doświadczają objawów poważnego stresu. Niestety, to użycie często lekceważy emocjonalne zamieszanie ludzi w sposób pejoratywny, a nawet stygmatyzujący.

„Zazwyczaj jest on używany w prasie do oznaczania ostrych epizodów objawów psychicznych”, mówi dr Sean Luo, adiunkt psychiatrii klinicznej w Columbia University Medical Center, „jednak nie jest to termin medyczny i… z pewnością nie jest. klinicznie precyzyjny."

Użycie terminu załamanie nerwowe spadło po latach sześćdziesiątych. Chociaż jest przestarzały, nadal jest często używany jako hasło w odniesieniu do stresu emocjonalnego lub psychicznego – zwykle przez osoby nie zaznajomione ze zdrowiem psychicznym.

Terminy pokrewne

Istnieje kilka innych terminów i zwrotów związanych z terminem załamanie nerwowe, które są często używane jako synonimy.

„Choroby nerwowe”

Rosyjski fizjolog Iwan Pawłow uważany jest za jednego z pierwszych naukowców, którzy zademonstrowali wymierność zjawisk psychicznych. Według New York Academy of Sciences, dał „ogromny impuls do badania zjawisk, które wcześniej były określane jako psychiczne i nienadające się do eksploracji metodologią naukową”.

Pod koniec XIX wieku, dzięki swoim słynnym eksperymentom z wydzielaniem śliny u psów w odpowiedzi na dzwonienie dzwonka, był w stanie powiązać fizjologiczny, środowiskowy i intrapsychiczny wpływ na nasz układ nerwowy (na przykład szybkie bicie serca jako objaw w zaburzeniach lękowych lub fobiach specyficznych).

Mniej więcej w tym samym czasie terminy takie jak „choroba nerwowa”, „wyczerpanie nerwowe” i „załamanie nerwowe” ostatecznie przeniknęły do ​​naszego codziennego języka.

'Awaria'

Termin „załamanie” został po raz pierwszy zarejestrowany w 1825 r. jako forma rzeczownikowa frazy czasownikowej awaria. Obecnie często używa się go do opisania załamania psychicznego, w którym normalne funkcjonowanie osoby jest poważnie upośledzone.

Znaczenie prawidłowej terminologii

Zasadniczo wyparte przez współczesną medycynę i zastąpione przez DSM i psychofarmakologię, użycie terminu „załamanie nerwowe” jest potoczną pozostałością po czasach, kiedy niewiele rozumiano na temat chorób psychicznych i służy jako niefortunne przypomnienie ignorancji, która wciąż panuje. społeczeństwo.

„W miarę rozwoju dziedzin zdrowia psychicznego opracowaliśmy naukowe, ważne i znaczące deskryptory problemów i zaburzeń zdrowia psychicznego” – mówi dr Katie Davis. „Teraz, kiedy mówimy o depresji, możemy nazwać to zaburzenie i możemy opisać konkretne objawy, takie jak bezsenność, myśli samobójcze, utrata energii i problemy ze snem”.

Davis podkreśla znaczenie używania właściwej i konkretnej terminologii, aby zmniejszyć piętno problemów ze zdrowiem psychicznym i nabrać nawyku mówienia o tych zaburzeniach otwarcie, szczerze i obiektywnie. „Język, którego używamy do opisywania zaburzeń zdrowia psychicznego, może utrzymać lub zmniejszyć piętno związane z zaburzeniami zdrowia psychicznego” – mówi Davis. „Musimy precyzyjnie dobierać słowa”.

Leczenie

Kiedy ludzie szukają leczenia z powodu „załamania nerwowego”, często dzieje się tak dlatego, że doświadczają poważnych objawów, które wymagają natychmiastowej interwencji. W ciężkich przypadkach może być konieczna hospitalizacja w celu natychmiastowej, krótkotrwałej stabilizacji, a następnie można zastosować terapię długoterminową i leki. W innych przypadkach wystarczy leczenie ambulatoryjne, aby pomóc choremu radzić sobie i radzić sobie z objawami.

Dokładny rodzaj zastosowanego leczenia zależy od diagnozy osoby. Leczenie może obejmować poradnictwo indywidualne, terapię grupową, terapię rodzinną, terapię poznawczo-behawioralną lub inną formę psychoterapii. Leki psychotropowe, takie jak leki przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju i leki przeciwpsychotyczne, mogą być również przepisywane samodzielnie lub w połączeniu z terapią.

Korona

Jeśli doświadczasz psychologicznych lub behawioralnych objawów niepokoju, możesz zrobić kilka rzeczy.

• Porozmawiaj ze swoim lekarzem. Twój lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może przeprowadzić badanie fizykalne i przeprowadzić testy laboratoryjne, aby wykluczyć wszelkie podstawowe schorzenia, które mogą powodować objawy.
• Spróbuj terapii. Twój lekarz może skierować Cię do terapeuty, który pomoże Ci z objawami psychoterapii.
• Rozważ leki. Niektóre objawy, takie jak lęk i depresja, mogą dobrze reagować na leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe.
• Zarządzaj stresem. Wypróbuj techniki radzenia sobie ze stresem, takie jak głębokie oddychanie, stopniowe rozluźnianie mięśni, joga, medytacja i uważność, które pomogą Ci się zrelaksować i utrzymać poziom stresu pod kontrolą.
• Odpocznij wystarczająco. Może być trudno sobie z tym poradzić, gdy jesteś wyczerpany. Skoncentruj się na kładzeniu się spać o tej samej porze każdej nocy i budzeniu się o tej samej porze każdego dnia. Unikaj elektroniki lub stymulujących czynności przed snem.
• Dbaj o siebie. Jedz zdrową, pożywną żywność i regularnie uprawiaj aktywność fizyczną, aby zachować zdrowie fizyczne i psychiczne.

Często zdarza się, że ludzie zmagają się z trudnościami życiowymi. Kiedy stres zaczyna zakłócać Twoją zdolność do funkcjonowania, może to być oznaką stanu zdrowia psychicznego lub potrzeby pomocy w znalezieniu sposobów radzenia sobie.

Jeśli Ty lub ktoś, kogo kochasz, doświadczasz objawów załamania nerwowego, nie bój się porozmawiać z lekarzem. Skontaktowanie się z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego może prowadzić do odpowiedniej diagnozy, wsparcia i leczenia.

Jeśli Ty lub ktoś bliski zmaga się z chorobą psychiczną, skontaktuj się z Krajową Infolinią ds. Nadużywania Substancji i Usług Zdrowotnych Psychicznych (SAMHSA) pod adresem 1-800-662-4357 aby uzyskać informacje na temat placówek wsparcia i leczenia w Twojej okolicy.