Czy możesz zostać skierowany na oddział psychiatryczny w szpitalu lub szpitalu psychiatrycznym wbrew swojej woli? Co jeśli masz myśli samobójcze? Co powinieneś wiedzieć o krótkoterminowym zatrzymaniu w nagłych wypadkach i długotrwałym zaangażowaniu?
Krótka odpowiedź brzmi, że możesz trafić do szpitala psychiatrycznego wbrew swojej woli, jeśli spełniasz kryteria określone przez stan, w którym żyjesz.
Dokładne kryteria są różne, ale często zawierają wymóg, że musisz stanowić zagrożenie dla siebie lub innych, zanim będziesz mógł zostać popełniony.
Ogólne, krótkoterminowe zobowiązanie
Dokładny proces zaangażowania różni się w zależności od stanu. Ponadto w każdym stanie obowiązują procedury, które uniemożliwiają zatrzymanie bez uzasadnionej przyczyny, takie jak wymagania dotyczące zaświadczenia lekarskiego lub zgody sądu. Istnieją również ograniczenia czasowe dotyczące tego, jak długo możesz być przetrzymywany wbrew swojej woli.
Kto może zainicjować proces zobowiązania się, różni się również w zależności od stanu i rodzaju poszukiwanego zobowiązania.
Należy zauważyć, że istnieje również znacząca różnica między zatrzymaniem w nagłych wypadkach – oddaniem osoby na krótki okres – a dłuższymi okresami zaangażowania.
Czy możesz być zaangażowany, jeśli masz samobójstwo?
Myśli i uczucia samobójcze wraz z przekonaniem, że grozi ci bezpośrednie niebezpieczeństwo zranienia się, należą do kategorii przyczyn krótkotrwałego zobowiązania lub przymusowej hospitalizacji z powodu depresji.
Inne kryteria, które można wziąć pod uwagę, obejmują to, czy jesteś w stanie zadbać o siebie i czy potrzebujesz leczenia z powodu choroby psychicznej. Niektóre stany nie wymagają, aby dana osoba była narażona na zranienie siebie lub innych, a przymusową hospitalizację można rozważyć, jeśli dana osoba odmawia koniecznego leczenia choroby psychicznej. Definicja choroby psychicznej również różni się w zależności od stanu.
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Kto może złożyć wniosek?
Krótkoterminowe zatrzymanie w nagłych wypadkach, takie jak zatrzymanie bezpośrednio po próbie samobójczej, może być zasadniczo wymagane przez: ktoś kto był świadkiem sytuacji, w której się znajdujesz, w tym przyjaciół, rodziny lub policji. Mimo że prawie każdy może zainicjować ten proces, większość stanów wymaga albo oceny lekarskiej, albo zgody sądu, aby upewnić się, że spełniasz kryteria tego konkretnego stanu.
Dozwolony czas trwania zatrzymań nadzwyczajnych różni się w zależności od stanu, ale najczęściej jest ograniczony do 24-48 godzin przed wszczęciem postępowania cywilnego.
Niektóre stany mają dłuższe okresy przetrzymywania, które mogą wynosić od czterech do 10 dni.
Czy ktoś, kto się dopuścił, może odmówić leczenia?
Nawet jeśli dana osoba została zatrzymana w trybie nagłym, nie będzie zmuszana do poddania się leczeniu choroby psychicznej. Wyjątkiem są zabiegi, które są wymagane w nagłych wypadkach i mają na celu uspokojenie osoby lub ustabilizowanie stanu zdrowia. Nie obejmuje to leków przeznaczonych do leczenia chorób psychicznych (takich jak podawanie leków przeciwdepresyjnych).
Aby skłonić osobę do przyjmowania leków na chorobę psychiczną lub przejścia przez terapię, trzeba by ją uznać za niekompetentną do podejmowania własnych decyzji – proces odrębny od krótkoterminowego zaangażowania.
Zobowiązania długoterminowe
Zobowiązania na dłuższe okresy mają na ogół bardziej rygorystyczne wymagania niż zatrzymanie w nagłych wypadkach, ale znowu są ograniczone w czasie i nie można ich przedłużyć bez przestrzegania odpowiednich procedur.
Zazwyczaj maksymalna długość zobowiązania długoterminowego wynosi sześć miesięcy w zależności od stanu, po czym należy dokonać ponownej oceny przed przedłużeniem zobowiązania.
Aby dowiedzieć się więcej na temat przepisów stanowych dotyczących przymusowych zobowiązań, skonsultuj się z Centrum wsparcia leczenia, które zapewnia przegląd wszystkich odpowiednich przepisów w poszczególnych stanach.
Hospitalizacja z powodu depresji
Mówiąc o „zaangażowaniu”, może to brzmieć jak kara więzienia, ale w rzeczywistości, gdy bierze się pod uwagę zaangażowanie, celem jest Wsparcie osoby, aby nie karać ani nie ograniczać jej praw jako istoty ludzkiej. Mówienie o zaangażowaniu zwykle świadczy o współczuciu i trosce o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie osoby potrzebującej pomocy. Z pewnością nie zawsze tak jest i tutaj ważne jest zaangażowanie lekarza lub zgody sądu.
Ciężka depresja jest niestety zbyt powszechna. A dla niektórych hospitalizacja z powodu depresji może być najlepszym krokiem w uzyskaniu pomocy, zanim podejmiesz jakiekolwiek decyzje, których możesz później żałować. Podczas pobytu w szpitalu osoba z depresją będzie miała okazję spotkać się z psychiatrą lub psychologiem, pracownikiem socjalnym oraz uczestniczyć w terapii indywidualnej i/lub grupowej.
Jest prawdopodobne, że te terapie stoją za ustaleniem, że zatrzymanie w nagłych wypadkach dla osób z ciężką chorobą psychiczną wiąże się z niższą śmiertelnością (mniejszą liczbą zgonów) i poprawą jakości życia popełnionych.
Słowo od Verywell
Każdy - od członków rodziny i przyjaciół po policję i służby ratunkowe - może zalecić krótkoterminowe zatrzymanie w nagłych wypadkach (zobowiązanie) osobie, która jest zagrożona zranieniem siebie lub innych, na przykład w przypadku popełnienia samobójstwa. Jednak dokładne wymagania i kryteria zaangażowania różnią się w zależności od stanu, podobnie jak czas, w którym dana osoba może być zaangażowana.
Chociaż zaangażowanie w nagłych wypadkach może brzmieć bardzo przerażająco, celem jest umożliwienie osobie, która nie radzi sobie dobrze z chorobą psychiczną, uzyskania pomocy potrzebnej do pokonania obecnego kryzysu. Jeśli Ty lub ktoś bliski ma myśli samobójcze, poszukaj pomocy i traktuj bezpieczeństwo i zapobieganie jako priorytet.
