Spontaniczny powrót do zdrowia to zjawisko polegające na nagłym wyświetlaniu zachowania, które uważano za wymarłe. Może to dotyczyć odpowiedzi, które zostały uformowane zarówno przez warunkowanie klasyczne, jak i instrumentalne
Spontaniczna regeneracja może być zdefiniowana jako ponowne pojawienie się reakcji warunkowej po okresie odpoczynku lub okresie osłabionej reakcji. Jeśli bodziec warunkowy i bodziec bezwarunkowy nie są już ze sobą powiązane, wygaśnięcie nastąpi bardzo szybko po spontanicznym wyzdrowieniu.
Przykłady spontanicznego odzyskiwania
Nawet jeśli nie znasz dużej części historii psychologii, prawdopodobnie słyszałeś przynajmniej o słynnych eksperymentach Iwana Pawłowa z psami. W klasycznym eksperymencie Pawłowa psy były przyzwyczajane do ślinienia się na dźwięk tonu.
Dźwięk tonu był wielokrotnie łączony z prezentacją jedzenia. W końcu sam dźwięk tonu sprawił, że psy zaczęły się ślinić. Pawłow zauważył również, że brak łączenia tonu z prezentacją jedzenia prowadzi do wygaśnięcia lub zniknięcia reakcji wydzielania śliny. Co by się więc stało, gdyby nastąpił „okres odpoczynku”, w którym bodziec już nie był obecny?
Pawłow odkrył, że po dwugodzinnym okresie odpoczynku reakcja ślinienia nagle pojawiła się ponownie, gdy pojawił się ton. Zasadniczo zwierzęta spontanicznie odzyskały odpowiedź, która wcześniej wyginęła.
Na przykład wyobraź sobie, że użyłeś warunkowania klasycznego, aby nauczyć psa, aby oczekiwał jedzenia, gdy tylko usłyszy dźwięk dzwonka. Kiedy zadzwonisz, pies biegnie do kuchni i siada przy misce z jedzeniem. Po uwarunkowaniu odpowiedzi przestajesz podawać jedzenie po dzwonku.
Z biegiem czasu reakcja gaśnie, a pies przestaje reagować na dźwięk. Całkowicie przestajesz dzwonić, ale kilka dni później postanawiasz spróbować ponownie. Twój pies wpada do pokoju i czeka przy swojej misce, wykazując doskonały przykład spontanicznego powrotu do warunkowej reakcji.
Jak działa spontaniczne odzyskiwanie?
Aby dokładnie zrozumieć, czym jest spontaniczne wyzdrowienie i jak działa, należy zacząć od zrozumienia samego procesu warunkowania klasycznego. Jak przebiega warunkowanie klasyczne?
Warunkowanie klasyczne obejmuje tworzenie powiązania między bodźcem neutralnym a bodźcem nieuwarunkowanym, który naturalnie i automatycznie wywołuje reakcję. Drżenie w odpowiedzi na głośny dźwięk lub ślinienie w odpowiedzi na zapach gotującego się w piekarniku obiadu to przykłady nieuwarunkowanych bodźców.
Twoja reakcja na te rzeczy następuje automatycznie, bez żadnego uczenia się, dlatego nazywa się to reakcją bezwarunkową. Po wielokrotnym sparowaniu czegoś z nieuwarunkowanym bodźcem, wcześniej neutralny bodziec zacznie wywoływać tę samą reakcję, w którym to momencie staje się znany jako bodziec warunkowy. Wyuczona reakcja na bodziec warunkowy jest teraz określana jako reakcja warunkowa.
Na przykład w słynnym eksperymencie Little Albert badacze John B. Watson i Rosalie Rayner wielokrotnie sparowali głośny dźwięk (bodziec bezwarunkowy) z prezentacją białego szczura (bodziec neutralny). Dziecko w ich eksperymencie wcześniej nie bało się zwierzęcia, ale naturalnie bało się głośnego hałasu (odpowiedź bezwarunkowa).
Po wielokrotnym sparowaniu hałasu i widoku szczura dziecko w końcu zaczęło wykazywać reakcję strachu (obecnie znaną jako reakcja warunkowa), gdy tylko zobaczyło białego szczura (bodziec warunkowy). gdyby Watson i Rayner przestali łączyć szczura i hałas?
Na początku dziecko naturalnie nadal będzie się bać. Po wielu przypadkach zobaczenia zwierzęcia bez żadnego hałasu, strach dziecka prawdopodobnie zacząłby powoli zanikać i w końcu mogło nawet przestać okazywać reakcję strachu.
Dlaczego spontaniczne odzyskiwanie jest ważne
Ale czy reakcja warunkowa wygasa, czy naprawdę znika całkowicie? Gdyby Watson i Rayner następnie dali chłopcu krótki okres odpoczynku przed ponownym wprowadzeniem szczura, Mały Albert mógłby wykazywać spontaniczną reakcję strachu. Dlaczego spontaniczne wyzdrowienie jest tak ważne?
Zjawisko to pokazuje, że wyginięcie to nie to samo, co oduczenie się. Chociaż odpowiedź może zniknąć, nie oznacza to, że została zapomniana lub wyeliminowana.
Po wygaszeniu reakcji warunkowej, spontaniczne wyzdrowienie może stopniowo wzrastać w miarę upływu czasu. Jednak zwrócona odpowiedź na ogół nie będzie miała takiej samej siły jak oryginalna odpowiedź, chyba że nastąpi dodatkowe uwarunkowanie.
Liczne cykle wymierania, po których następuje powrót do zdrowia, zwykle skutkują coraz słabszymi reakcjami. Spontaniczna regeneracja może nadal mieć miejsce, ale reakcja będzie mniej intensywna.
