Lęk napadowy to zaburzenie lękowe, które charakteryzuje się nawracającymi i nieoczekiwanymi atakami paniki. Ataki te obejmują wiele objawów fizycznych, w tym drżenie, pocenie się, duszność, ból w klatce piersiowej i nudności. Ataki paniki mogą również wystąpić z objawami poznawczymi, takimi jak derealizacja i depersonalizacja, w których osoba cierpiąca czuje się odłączona od siebie i otoczenia.
Objawy napadu paniki mogą być trudne do opanowania. Podczas ataku paniki nie jest niczym niezwykłym, że osoba postrzega swoje doświadczenie jako przerażające. Osoba może się obawiać, że straci kontrolę nad sobą lub swoim umysłem. Niektóre osoby cierpiące na panikę rozwijają zachowania unikające jako sposób na radzenie sobie z lękiem przed atakami paniki
Co to jest agorafobia?
Około jedna trzecia osób z lękiem napadowym rozwinie to oddzielne zaburzenie lękowe. lub doświadcza migrenowego bólu głowy.
W szczególności osoby cierpiące na agorafobię obawiają się napadu paniki w okolicznościach, z których ucieczka byłaby niezwykle trudna i/lub upokarzająca. Osoba cierpiąca na agorafobię może również obawiać się ataku paniki w miejscu, w którym czuje, że nikt nie będzie w stanie mu pomóc. Obawy związane z agorafobią często prowadzą do uporczywych zachowań unikających.
Jakie są zachowania unikające?
Typowe sytuacje, których się obawiają i których unikają osoby cierpiące na agorafobię, obejmują tłumy, duże otwarte przestrzenie, windy, mosty i podróżowanie. Zachowania unikania często występują w grupach powiązanych lęków. Na przykład osoba cierpiąca na agorafobię, która obawia się ataku paniki podczas jazdy, może również zacząć unikać innych środków transportu, takich jak bycie pasażerem autobusu, pociągu lub samolotu.
Zachowania związane z unikaniem narastają z czasem i mogą pogorszyć jakość życia osoby cierpiącej na agorafobię. Może ucierpieć praca, dom i inne obowiązki danej osoby. Na przykład osoba cierpiąca na agorafobię może nie być w stanie podróżować na ważne spotkania, uczestniczyć w specjalnych okazjach lub wykonywać zwykłych codziennych czynności. Zachowania unikające mogą nasilać się do tego stopnia, że osoba powraca do domu z agorafobią.
Może być trudno zrozumieć, w jaki sposób dana osoba może rozwinąć zachowania unikowe. Aby lepiej zrozumieć zachowania unikowe, wyobraź sobie, że masz zespół lęku napadowego: znajdujesz się w zatłoczonym kinie, gdy doświadczasz nieoczekiwanego ataku paniki. . Zaczynasz się trząść, boli cię klatka piersiowa, serce bije szybciej i czujesz się, jakbyś się dusił. Nie chcesz robić sceny, ale zaczynasz obawiać się o swoje życie. Zastanawiasz się, czy masz nagły wypadek medyczny. Zaczynasz czuć się tak, jakbyś obserwował siebie z daleka. Czujesz się uwięziony w kinie i pomimo swojego zakłopotania uciekasz z kina.
Po odejściu i ustąpieniu objawów wstydzisz się swojej reakcji. Następnym razem, gdy znajomy zaprosi Cię do obejrzenia filmu, odmawiasz, ponieważ ponowne wejście jest zbyt trudne. Zaczynasz obawiać się ataku paniki w innych podobnych sytuacjach i zaczynasz unikać innych zatłoczonych miejsc, takich jak centra handlowe czy koncerty. Twoje zachowania unikające zaczynają nakładać ograniczenia na twoje życie.
Przezwyciężanie zachowań związanych z unikaniem
Gdy dana osoba rozwinie zachowania unikające, stawienie czoła przerażającym sytuacjom może stać się niezwykle trudne. Zachowania unikające mogą być pocieszające, dając osobie chwilową ulgę w niepokoju. Ale te zachowania na dłuższą metę tylko wzmacniają ich strach i niepokój.
Agorafobia i zachowania unikające mogą się pogorszyć, jeśli nie są leczone. Na szczęście istnieją opcje leczenia, które mogą pomóc w radzeniu sobie z agorafobią i przezwyciężaniu zachowań unikających. Typowe leczenie obejmuje połączenie leków i terapii.
Proces leczenia, znany jako systematyczne odczulanie, jest często wykorzystywany, aby pomóc osobie stopniowo stawić czoła sytuacjom, których się unika i których się obawia. Osoba cierpiąca na agorafobię często uważa, że konfrontacja ze swoimi lękami w towarzystwie zaufanego przyjaciela lub członka rodziny jest dla niej pocieszająca.
Dzięki leczeniu i wsparciu bliskich osoba cierpiąca na agorafobię może oczekiwać, że poradzi sobie ze swoimi lękami, będzie doświadczać mniej ataków paniki i zachowań unikających oraz wznowić bardziej niezależne życie.