Nabycie odnosi się do pierwszych etapów uczenia się, kiedy powstaje odpowiedź. W warunkowaniu klasycznym odnosi się do okresu, w którym bodziec wywołuje reakcję warunkową.
Rozważ klasyczny eksperyment Pawłowa z psami. Łącząc prezentację jedzenia z dźwiękiem, Pawłow był w stanie nakłonić psy do ślinienia się na dźwięk. Faza, w której psy zaczęły ślinić się na dźwięk, to okres akwizycji
Jak to działa
Jak odbywa się akwizycja? W warunkowaniu klasycznym wielokrotne łączenie w pary bodźca warunkowego (CS) i bodźca bezwarunkowego (UCS) ostatecznie prowadzi do akwizycji. Pamiętaj, bodziec bezwarunkowy to taki, który naturalnie wywołuje odpowiedź bezwarunkową (UCR). Po wielokrotnym sparowaniu CS z UCS, sam CS wywoła odpowiedź, która jest teraz znana jako odpowiedź warunkowa (CR).
Podczas akwizycji bodziec warunkowy i bodziec bezwarunkowy są wielokrotnie parowane w celu stworzenia skojarzenia. Wymaganych jest wiele par, ale liczba potrzebnych prób może się różnić w zależności od tego, czego się uczysz. Wyobraź sobie na przykład, że uczysz psa bać się dźwięku grzechotnika. Ten rodzaj uczenia się prawdopodobnie nastąpi znacznie szybciej, ponieważ zwierzę może być już przygotowane do utworzenia takiego skojarzenia. W rezultacie przejęcie nastąpi znacznie szybciej niż w przypadku uczenia psa udawania martwego. Siła uwarunkowanej reakcji będzie rosła do pewnego momentu, zanim zacznie się stabilizować.
Po ustanowieniu związku między CS i UCS, mówi się, że uzyskano odpowiedź. W tym momencie zachowanie jest często wzmacniane, aby wzmocnić skojarzenie.
Na przykład wyobraź sobie, że uczysz gołębia dziobać klucz za każdym razem, gdy dzwonisz dzwonkiem. Początkowo kładziesz trochę jedzenia na kluczu i wydaje dźwięk tuż przed tym, jak gołąb go dziobi. Po kilku próbach gołąb zaczyna dziobać klucz za każdym razem, gdy słyszy ton, co oznacza, że opanował zachowanie. Jeśli przestaniesz wzmacniać zachowanie w tym momencie, ptak szybko przestanie angażować się w akcję i może nastąpić wyginięcie. Jeśli będziesz nadal wzmacniać związek między dzwonkiem a jedzeniem, reakcja stanie się znacznie silniejsza.
Czynniki wpływające na akwizycję
Na szybkość akwizycji może wpływać wiele czynników. Po pierwsze, istotność bodźca warunkowego może odgrywać ważną rolę. Jeśli CS jest zbyt subtelny, uczeń może nie zauważyć go na tyle, aby skojarzył się z bodźcem bezwarunkowym. Bodźce, które są bardziej zauważalne, zwykle prowadzą do lepszego przyswajania.
Na przykład, jeśli szkolisz psa, aby ślinił się na dźwięk, akwizycja będzie bardziej prawdopodobna, jeśli dźwięk będzie zauważalny i nieoczekiwany. Dźwięk dzwonka przyniesie lepszy efekt niż cichy dźwięk lub neutralny dźwięk, który zwierzę słyszy regularnie.
Po drugie, kluczową rolę odgrywa wyczucie czasu. Jeśli opóźnienie między prezentacją bodźca warunkowego i bodźca bezwarunkowego jest zbyt duże, uczący się może nie stworzyć skojarzenia między nimi. Najskuteczniejszym podejściem jest przedstawienie CS, a następnie szybkie wprowadzenie LUW tak, aby doszło do ich nakładania się. Z reguły im większe opóźnienie między UCS a CS, tym dłużej zajmie akwizycja.
