Anna O. to pseudonim nadany jednemu z pacjentów lekarza Josefa Breuera. Jej przypadek został opisany w książce, którą Breuer napisał z Zygmuntem Freudem: Badania nad histerią. Bertha Pappenheim to jej prawdziwe imię i początkowo szukała pomocy u Breuera z szeregiem objawów, które obejmowały zaburzenia widzenia, halucynacje, częściowy paraliż i problemy z mową. Breuer zdiagnozował u młodej kobiety histerię, a później omówił jej przypadek z Freudem, który opracował własne pomysły na to, co leży u podstaw choroby Anny O.
Jej leczenie odegrało ważną rolę w powstaniu i rozwoju psychoanalizy.
Prawdziwe imię Anny O
Bertha Pappenheim
Najbardziej znany z
- Anna O. była pacjentką lekarza Josefa Breuera.
- Ukuła frazę „rozmowa leczyć”.
- Wniósł znaczący wkład w pracę socjalną w Niemczech.
Narodziny i Śmierć
27 lutego 1859 - 28 maja 1936
Znaczenie Anny O w psychologii
Bertha Pappenheim, w historii przypadku nazywana Anną O., zgłosiła się do Josefa Breuera na leczenie histerii. Opiekując się umierającym ojcem, Pappenheim doświadczyła szeregu objawów, które obejmowały częściowy paraliż, niewyraźne widzenie, bóle głowy i halucynacje.
Podczas leczenia, które trwało od 1880 do 1882 roku, Breuer stwierdził, że rozmowa o swoich doświadczeniach wydaje się przynosić Pappenheimowi ulgę w jej objawach. Nazwała leczenie „rozmową”.
Chociaż Freud nigdy tak naprawdę nie spotkał Pappenheima, jej historia zafascynowała go i posłużyła za podstawę… Badania nad histerią (1895), książka napisana wspólnie przez Breuera i Freuda. Opis jej leczenia przez Breuera doprowadził Freuda do wniosku, że histeria była zakorzeniona w wykorzystywaniu seksualnym w dzieciństwie.
Naleganie Freuda na seksualność jako przyczynę doprowadziło w końcu do rozłamu z Breuerem, który nie podzielał tego poglądu na temat powstawania histerii. „Pogrążenie się w seksualności w teorii i praktyce nie jest w moim guście” – wyjaśnił Breuer. Podczas gdy przyjaźń i współpraca wkrótce się skończyły, Freud kontynuował swoją pracę nad rozwojem psychoterapii jako leczenia chorób psychicznych.
Przypadek Pappenheim wpłynął również na rozwój techniki wolnych skojarzeń. Breuer stosował hipnozę podczas sesji terapeutycznych, ale odkrył, że umożliwienie Pappenheimowi swobodnej rozmowy o tym, co przyszło jej do głowy, często było dobrym sposobem na poprawę komunikacji.
Sam Freud określił kiedyś Annę O. jako prawdziwą założycielkę psychoanalitycznego podejścia do leczenia zdrowia psychicznego. Pięć lat później Freud opublikował swoją książkę Interpretacja snów, co sformalizowało większość jego teorii psychoanalitycznej.
Chociaż Breuer i Freud mogli namalować obraz, że leczenie Breuera wyleczyło Annę O. z jej objawów, dane wskazywały, że stopniowo pogarszała się i ostatecznie została umieszczona w zakładzie. „Tak więc słynny pierwszy przypadek, który leczył razem z Breuerem i który był szeroko chwalony jako wybitny sukces terapeutyczny, nie był niczym w tym rodzaju” – zauważył Carl Jung, były uczeń Freuda, w 1925 roku.
Pappenheim w końcu wyzdrowiała z choroby i stała się ważną siłą w niemieckiej pracy socjalnej. W 1954 r. Niemcy wydały znaczek pocztowy z jej wizerunkiem w uznaniu jej wielu osiągnięć.
