Co to jest ADHD dla dzieci?

Ogólnie rzecz biorąc, małe dzieci są aktywne, hałaśliwe i impulsywne. Często grają głośno i uwielbiają wspinać się i biegać. Wiją się i wiercą, i wolą wstawać i eksplorować otaczający ich świat. Nie jest niczym niezwykłym, że dzieci mają problemy ze słuchaniem, zapamiętywaniem i podążaniem za wskazówkami.

To wszystko jest normalną częścią bycia dzieckiem.

Jednak w przypadku dziecka z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) normalne zachowania i wyzwania z dzieciństwa są znacznie wzmocnione. Objawy ADHD są wszechobecne, chroniczne i destrukcyjne oraz powodują znaczne problemy dla dziecka w szkole, domu i z przyjaciółmi.

Dzieci z ADHD mogą bardzo łatwo stać się sfrustrowane i przytłoczone. Mają problemy z regulowaniem swoich emocji i zmagają się z problemami funkcji wykonawczych. Mogą na przykład mieć duże trudności:

Planowanie
Priorytety
Zwracając uwagę
Zapamiętywanie szczegółów

Są również mniej dojrzałe rozwojowo. Niektóre dzieci z ADHD są bardzo charyzmatyczne, ujmujące i popularne. Jednak dla wielu innych problemy z zachowaniem skutkują odrzuceniem, izolacją i obniżeniem poczucia własnej wartości.

ADHD u dzieci

Około 9,4% dzieci w wieku od 2 do 17 lat w Stanach Zjednoczonych kiedykolwiek zdiagnozowano ADHD, zgodnie z informacjami z 2016 National Survey of Children's Health. Mediana wieku rozpoznania ADHD u dzieci wynosi 7 lat.

Według American Academy of Pediatrics (AAP) trudno jest zdiagnozować ADHD u dzieci poniżej 4 roku życia ze względu na to, jak szybko się zmieniają.

Według AAP trzy typy ADHD i odpowiadające im objawy obejmują:

Nieuważny: Trudności ze skupieniem uwagi, łatwo się rozprasza, kłopoty z ukończeniem zadań, zapomina o rzeczach, jest zdezorganizowany, nie wydaje się słuchać, gdy się do niego mówi
Nadpobudliwy/impulsywny: Trudność w siedzeniu w bezruchu, nadmierna rozmowa, trudności w czekaniu na swoją kolej, opuszczanie miejsca, gdy nie powinno, często przeszkadza innym
Łączny: Objawy zarówno typu nieuważnego, jak i nadpobudliwego/impulsywnego

Objawy muszą być obecne przez co najmniej sześć miesięcy do momentu, który jest destrukcyjny i nieodpowiedni dla poziomu rozwoju dziecka. Innymi słowy, upośledzenia są znacznie większe niż u innych dzieci w tym samym wieku.

Typ mieszany jest najczęstszą postacią ADHD, a najrzadziej nadpobudliwy/impulsywny. Nadpobudliwość ma tendencję do ustępowania wraz z wiekiem dziecka.

Prawdopodobieństwo zdiagnozowania ADHD jest większe w przypadku chłopców niż dziewcząt. Może to jednak wynikać z tego, że dziewczęta częściej mają nieuważny typ ADHD, który może być trudniejszy do zauważenia, podczas gdy chłopcy częściej wykazują objawy nadpobudliwości/impulsu.

Życie z ADHD może być trudne. Dla dziecka może istnieć całe spektrum uczuć. Tylko kilka może obejmować:

Udaremnienie
Stracony
Niepowiązany
Zamieszanie
Przeładowany
Niespokojny
Poza kontrolą

Tak często dzieci z ADHD spotykają się z negatywnymi etykietami, które są niedokładne i mogą zacząć czuć się jak „złe dziecko”, „leniwy” lub „głupi”, kiedy to wcale nie jest prawda.

ADHD może szczególnie wpływać na dzieci w następujący sposób:

Szkoła: Zachowania nieuważne mogą skutkować trudnościami w kończeniu zadań szkolnych, podczas gdy zachowania nadpobudliwe mogą zakłócać aktywność w klasie.
Relacje: Dzieci z ADHD mogą doświadczać trudności w relacjach rówieśniczych i przyjaźniach.
Rozwój: ADHD jest klasyfikowane jako zaburzenie neurorozwojowe, a dzieci z nim wykazują opóźnienia rozwojowe w różnych obszarach.

Badanie z 2013 r. opublikowane w Granice ludzkiej neuronauki zbadali sprawność poznawczą (uwagę, wyczucie czasu, impulsywność i nadpobudliwość) i odkryli, że w grupie dzieci w wieku od 6 do 11 lat dzieci z ADHD były w większości porównywalne do dzieci bez zaburzeń, które były od 1 do 3 lat młodsze, z wyjątkiem nadpobudliwości, w której różnica była szersza.

Skutki uboczne leków

Leki pobudzające są najczęściej przepisywane na ADHD. Niektóre działania niepożądane, które mogą wystąpić u dziecka podczas ich przyjmowania, obejmują:

Zaburzenia snu
Zmniejszony apetyt
Niepokój
Drażliwość
Ból brzucha
Bół głowy

Częste skutki uboczne leków, które nie są stymulantami, które mogą być przepisywane, jeśli dziecko nie toleruje stymulantu, mogą się różnić w zależności od leku. Pierwszym lekiem niestymulującym zatwierdzonym do leczenia ADHD był Strattera (atomoksetyna).

Częste działania niepożądane leku Strattera u dzieci i młodzieży obejmują:

Zmniejszony apetyt
Nudności
Wymioty
Zmęczenie
Senność
Ból brzucha

Aby znaleźć najlepszy lek dla dziecka, należy wziąć pod uwagę wszelkie skutki uboczne. Na przykład, jeśli lek stymulujący utrudnia sen dziecku, można omówić lek niestymulujący lub inną dawkę.

Interwencje behawioralne, w szczególności szkolenie rodziców w zakresie zachowań, są zalecane jako leczenie pierwszego rzutu u małych dzieci w wieku 4 i 5 lat. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA) wpływ niektórych leków na ADHD na rozwijający się mózg jest słabo poznany.

Znaczenie zrozumienia ADHD

To może być wzmacniające, gdy dziecko lepiej rozumie ADHD, czym jest, a czym nie jest i jak to na nie wpływa. Ze zrozumieniem mogą współpracować z rodzicami i nauczycielami, aby opracować strategie radzenia sobie i znaleźć swoje mocne strony i budować na nich.

Kiedy postrzegają siebie jako osoby posiadające zarówno wyzwania, jak i mocne strony oraz otrzymują wsparcie i uznanie, ich samoocena rośnie. Zamiast postrzegać siebie jako uszkodzonych, widzą siebie w bardziej pozytywnym, zdolnym i dokładnym świetle.

Podobne warunki

Niektóre stany mają podobne objawy do ADHD, takie jak choroba afektywna dwubiegunowa. Może to przeszkodzić w prawidłowej diagnozie, a tym samym we właściwym leczeniu. Według Cleveland Clinic inne obejmują:

Niepokój
Depresja
Trudności w uczeniu się
Autyzm
Napady padaczkowe
Zaburzenia snu

Mity

Istnieją mity na temat ADHD, które również mogą stanowić przeszkodę w leczeniu. Należą do nich przekonanie:

Objawy to tylko forma lenistwa.
Dziecko jest za małe na ADHD.
Zachowanie dziecka jest winą rodziców.
Dziecko z tego wyrośnie.
To nie jest prawdziwy stan.
Po prostu widać to u chłopców.

Piętno

Kolejną potencjalną przeszkodą w przestrzeganiu leczenia i dobrostanie dzieci z rozpoznaniem ADHD jest piętno, które je otacza.

Do tego piętna przyczynił się sceptycyzm dotyczący diagnozy, objawów choroby i negatywnego postrzegania leków. Niektórzy mogą pomyśleć, że ADHD to tylko produkt lenistwa, zbyt dużej ilości telewizji lub złego rodzicielstwa.

Stwierdzono, że zarówno dorośli, jak i rówieśnicy stygmatyzują dzieci z ADHD na różne sposoby. Przegląd 2020 w 2020 Raport ADHD podsumowali, że rówieśnicy postrzegali swoich kolegów z klasy z ADHD jako bardziej agresywnych, bardziej podatnych na kłopoty i mniej troskliwych niż inni z chorobami.

Nauczyciele postrzegali swoje wyniki w nauce bardziej negatywnie, a zinternalizowane piętno rodziców przejawiało się w krytyce i drażliwości.

Jak możesz pomóc

Istnieje kilka sposobów na pomoc dziecku z ADHD. Według National Institute of Mental Health (NIMH), jeśli jesteś rodzicem lub opiekunem, możesz codziennie wykonywać kilka praktycznych kroków:

Organizacja: Pomóż dziecku utrzymać porządek, przechowując jego rzeczy w stałych miejscach.
Struktura i rutyna: Trzymaj się regularnego harmonogramu i twórz przewidywalne procedury.
Przejrzysta komunikacja: Podaj jasne wskazówki podczas komunikowania się z nimi.
Nagrody: Upewnij się, że wiedzą, kiedy postępują właściwie. Chwal ich lub oferuj nagrody.

Ponadto istnieją również bardziej ogólne sposoby, w jakie możesz im pomóc, w tym:

Kształcić się: Dowiedz się jak najwięcej o ADHD.
Pracuj z ich szkołą: Pracuj z nauczycielem i innymi osobami, aby zapewnić odpowiednie warunki i na przykład, że otrzymują leki.
Skoncentruj się na ich mocnych stronach: Zachęcaj i wspieraj ich w obszarach, w których wykazują siłę i pomóż im rozpoznać w sobie ich umiejętności.

Szkolenie rodziców może być częścią terapii behawioralnej Twojego dziecka, jeśli ma ono mniej niż 12 lat. Szkolenie to uczy rodziców umiejętności, które pomogą poprawić zachowanie dziecka.

Słowo od Verywell

ADHD jest najczęstszym zaburzeniem zachowania u dzieci. Przy odpowiednim leczeniu można jednak opanować objawy.

Dzieci z ADHD mają mocne strony i pozytywne cechy, które czynią je wyjątkowymi i powinny być celebrowane. Niektóre cechy, takie jak bycie bardziej energicznym, mogą być atutem i pomóc im w życiu i niektórych sytuacjach zawodowych.

Rozpoznanie tych mocnych stron, rozwianie mitów i pomoc dziecku z ADHD w uzyskaniu odpowiedniego leczenia pomoże zapewnić mu warunki do odniesienia sukcesu.