Choroba afektywna dwubiegunowa i depresja mają wiele takich samych objawów, ale istnieje kilka kluczowych różnic między schorzeniami. Depresja (czasami określana jako „depresja jednobiegunowa”) i choroba afektywna dwubiegunowa (lub „depresja dwubiegunowa”) to dwa różne schorzenia, które należy leczyć inaczej.
Bardzo ważne jest, aby dana osoba otrzymała prawidłową diagnozę, aby mogła otrzymać odpowiednie leczenie. Niestety, może być trudno odróżnić warunki i może się zdarzyć błędna diagnoza.
Podczas gdy depresja kliniczna nie może ewoluować ani „przekształcić się w” chorobę afektywną dwubiegunową, osoba, u której wcześniej zdiagnozowano depresję, może dowiedzieć się, że faktycznie ma rodzaj choroby afektywnej dwubiegunowej. Poradzenie sobie z nową lub nieoczekiwaną diagnozą może być trudne, ale posiadanie dokładnej diagnozy jest konieczne, aby zapewnić prawidłowe leczenie schorzenia.
Dlaczego dochodzi do błędnej diagnozy
Chociaż istnieją pewne charakterystyczne cechy każdego stanu, wiele objawów choroby afektywnej dwubiegunowej i depresji nakłada się na siebie. Kiedy ludzie mają oba stany jednocześnie lub inny czynnik, taki jak używanie substancji, postawienie dokładnej diagnozy może być trudne.
Objawy depresji klinicznej
Chociaż istnieją różne rodzaje depresji, które mogą mieć unikalne cechy, istnieją pewne objawy, które większość osób z depresją odczuwa w pewnym momencie, takie jak:
- Uczucie głębokiego smutku, beznadziejności lub pustki
- Łatwo wpadać w złość, irytację lub frustrację
- Nadmierne spanie (znane jako hipersomnia) lub bezsenność
- Słaba koncentracja lub problemy z koncentracją
- Nie czuję głodu ani przejadania się
- Brak zainteresowania hobby, pracą, kontaktami towarzyskimi
- Niski lub brak popędu seksualnego
- Samookaleczanie, myśli lub próby samobójcze
Jeśli masz myśli samobójcze, skontaktuj się z National Suicide Prevention Lifeline pod adresem 1-800-273-8255 o wsparcie i pomoc przeszkolonego doradcy. Jeśli ty lub ukochana osoba znajdujecie się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, zadzwoń pod numer 911.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.
Zazwyczaj osoba musi mieć objawy codziennie przez dwa tygodnie lub dłużej, aby zdiagnozować depresję.
Osoby z depresją mogą również mieć współwystępujące zaburzenia lękowe. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą również odczuwać lęk, w tym uogólnione zaburzenie lękowe (GAD).
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej
Choroba afektywna dwubiegunowa to zaburzenie psychiczne, w którym osoba doświadcza naprzemiennie okresów depresji z objawami podobnymi do depresji jednobiegunowej i okresów manii. Okresy manii charakteryzują się podwyższonym nastrojem i wysoką energią.
W stanie maniakalnym człowiek może czuć się bardzo dobrze. W porównaniu z depresją objawy maniakalne mogą nie być szczególnie niepokojące. Epizody maniakalne mogą być również rzadkie, a przerwy między nimi mogą trwać nawet kilka lat. Kiedy objawy się pojawią, mogą być łagodne.
Objawy manii mogą obejmować:
- Uczucie niepokoju, zwiększona aktywność lub energia
- Euforia, ekscytacja, „wielkie” pomysły (wielkość)
- Masz problemy z koncentracją, rozpraszaniem się, myśleniem o wielu różnych rzeczach
- Agresja, łatwość wpadania w złość lub irytację
- Śpiąc mniej, ale wciąż mając energię
- Zwiększony popęd seksualny
- urojenia, halucynacje (ciężka mania)
W niektórych przypadkach osoba z depresją dwubiegunową może nie wspominać o objawach maniakalnych lekarzowi lub terapeucie, chyba że lub dopóki nie staną się one poważne.
Rodzaje bipolarnych
Ważne jest, aby wiedzieć, że istnieją dwa rodzaje choroby afektywnej dwubiegunowej: afektywna dwubiegunowa 1 i dwubiegunowa 2. Chociaż objawy każdego rodzaju są podobne, różnią się częstotliwością i czasem trwania.
Zaburzenie dwubiegunowe typu 1 zazwyczaj obejmuje co najmniej jeden epizod dużej depresji. Tym, czym różni się od depresji, jest to, że osoby z chorobą afektywną dwubiegunową doświadczyły również co najmniej jednego epizodu maniakalnego. W afekcie dwubiegunowym 1 ludzie mogą naprzemiennie przechodzić okresy depresji i manii.
W zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym 2 osoba może nie doświadczać manii. Mogą mieć raczej mniejszą formę (hipomanię) przeplataną depresją. Kiedy objawy są subtelne, ludzie mogą nie zdawać sobie sprawy, że doświadczają manii. „Dołki” depresji mogą być bardziej oczywiste lub rozpoznawalne, co może przyczynić się do błędnej diagnozy depresji.
Osoby z którymkolwiek typem choroby afektywnej dwubiegunowej mogą doświadczać następujących objawów, w zależności od tego, czy przeżywają fazę maniakalną, czy depresyjną.
Nakładające się objawy
Istnieje wiele objawów, które są wspólne dla depresji i choroby afektywnej dwubiegunowej. Kiedy osoba z chorobą afektywną dwubiegunową doświadcza epizodu depresyjnego, może to wyglądać (i czuć się) bardzo podobnie do klasycznego ataku depresji.
Osoby z depresją lub chorobą afektywną dwubiegunową mogą odczuwać obniżony nastrój, problemy ze snem, zmiany apetytu i problemy z koncentracją. Są również narażeni na samookaleczenie, w tym samobójstwo. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową często mają problemy z nadmiernym snem i przejadaniem się, co może pomóc odróżnić MDD od choroby afektywnej dwubiegunowej.
Jednym z głównych sposobów odróżnienia choroby afektywnej dwubiegunowej od depresji jest obecność objawów maniakalnych, ale osoba może szukać leczenia objawów depresji, zanim doświadczy epizodu maniakalnego.
Czasami ludzie nie zdają sobie sprawy, że mieli epizod manii – zwłaszcza z bardziej subtelnym epizodem hipomaniakalnym.
Jak używanie substancji może wpłynąć na diagnozę
Nadużywanie substancji może na wiele sposobów skomplikować diagnozę choroby psychicznej. Osoba używająca substancji takich jak alkohol lub narkotyki może wykazywać zachowania lub objawy przypominające chorobę afektywną dwubiegunową.
Błędna diagnoza może wystąpić, jeśli usługodawca nie wie, że dana osoba używa substancji i przypisuje objawy związane z zażywaniem choroby afektywnej dwubiegunowej. Ale niektóre badania sugerują, że choroba afektywna dwubiegunowa może zostać błędnie zdiagnozowana, nawet jeśli lekarz zna historię używania substancji.
Alternatywnie, osoby używające narkotyków lub alkoholu mogą nie zostać prawidłowo zdiagnozowane z chorobą afektywną dwubiegunową, jeśli ich objawy są przypisywane używaniu substancji, a nie współistnieniu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Zaburzenia używania substancji psychoaktywnych często współwystępują z wieloma chorobami psychicznymi, w tym z chorobą afektywną dwubiegunową i depresją.
Powikłania błędnej diagnozy
Jednym z potencjalnych powikłań błędnej diagnozy jest to, że choroba afektywna dwubiegunowa i depresja wymagają różnych metod leczenia. Niestety leki przeciwdepresyjne, leczenie z wyboru w przypadku depresji, mogą nie działać u osób z chorobą afektywną dwubiegunową.
W rzeczywistości, gdy osoby z chorobą afektywną dwubiegunową przyjmują pewne leki przeciwdepresyjne, ich objawy mogą się pogorszyć. Ich nastrój może stać się niestabilny, a częstotliwość epizodów maniakalnych może się zwiększyć. Jeśli F nie miał jeszcze epizodu maniakalnego, te leki mogą wywołać u niego wystąpienie epizodu maniakalnego.
Zamiast leków przeciwdepresyjnych, większość osób z chorobą afektywną dwubiegunową wymaga leczenia lekami stabilizującymi nastrój, takimi jak lit.
Zmniejszenie ryzyka błędnej diagnozy
Lekarze mogą podjąć kilka kroków, aby upewnić się, że stawiają dokładną diagnozę. Ryzyko błędnej diagnozy jest nadal obecne, ale można je zmniejszyć. Jeśli pracujesz z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego, istnieje kilka podejść do oceny, które mogą wykorzystać, aby pomóc im postawić najdokładniejszą możliwą diagnozę.
Zbieranie historii
Lekarz lub specjalista od zdrowia psychicznego zacznie od pytania o objawy. Ponieważ ludziom może być trudno wyjaśnić swoje uczucia lub wzorce notatek, pomocna może być również rozmowa z bliskimi, ponieważ mogli zauważyć zmiany w twoim zachowaniu lub dokonać innych obserwacji na temat twojego nastroju, z których niektóre może nawet nie być tego świadomy.
Klinicyści mogą zwrócić szczególną uwagę na pytanie o objawy związane z manią, takie jak podwyższony nastrój, drażliwość lub lekkomyślne zachowanie.
Mogą również zapytać o rodzinną historię chorób psychicznych. Jeśli dana osoba ma krewnego pierwszego stopnia z chorobą afektywną dwubiegunową lub historię epizodów maniakalnych, jest bardziej narażona na chorobę afektywną dwubiegunową. Jeśli ktoś nie został formalnie zdiagnozowany, ale doświadczył epizodu maniakalnego po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciwdepresyjnego, może to również wskazywać na chorobę afektywną dwubiegunową, a nie na depresję.
Twój lekarz prawdopodobnie zada pytania dotyczące wystąpienia objawów. Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej zwykle zaczynają się nagle i pojawiają się wcześniej (u nastolatków lub w wieku 20 lat). Z drugiej strony depresja może być bardziej stopniowa i rozwijać się w dowolnym momencie, nawet w dzieciństwie.
Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mają również tendencję do szybszego doświadczania zmiany lub „odzyskania” objawów (na przykład od niskiego nastroju do lepszego samopoczucia) niż osoby z depresją. Ogólnie rzecz biorąc, osoby z depresją nie doświadczają naprzemiennych nastrojów – czują się „przygnębione” przez większość lub cały czas. Te napady depresji mają również tendencję do długotrwałego trwania, podczas gdy osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą mieć krótsze napady depresji.
Narzędzia diagnostyczne
Kwestionariusz Zaburzeń Nastroju, Skala Diagnostyczna Spektrum Dwubiegunowych i Skala Osobowości Hipomanii to tylko niektóre z narzędzi diagnostycznych używanych do badania przesiewowego zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. diagnostyka depresji dwubiegunowej i jednobiegunowej.
Klinicyści będą również chcieli dowiedzieć się, czy doświadczyłeś jakichkolwiek objawów psychozy, takich jak halucynacje. Chociaż objawy psychotyczne mogą wystąpić w innych zaburzeniach zdrowia psychicznego, jest to również cecha, która może pomóc odróżnić chorobę afektywną dwubiegunową od depresji.
Kontynuacja
Twój lekarz lub specjalista ds. zdrowia psychicznego może chcieć, abyś spróbował wykresów nastroju, aby pomóc Ci śledzić objawy. Ta praktyka może być szczególnie pomocna w wykrywaniu epizodów hipomanii i śledzeniu częstotliwości wahań nastroju. Możesz zostać poproszony o prowadzenie dziennika swojego nastroju po rozpoczęciu przyjmowania leku przeciwdepresyjnego.
Jeśli po rozpoczęciu przyjmowania tych leków pojawią się nowe objawy (takie jak mania) lub nasilenie objawów, może to oznaczać, że masz chorobę afektywną dwubiegunową, a nie depresję.
Utrzymywanie kontaktu z zespołem ds. zdrowia psychicznego podczas diagnozy lub rozpoczęcia leczenia jest ważne, zwłaszcza jeśli próbujesz leków. W niektórych przypadkach leki przeciwdepresyjne mogą nasilać objawy depresji. Jeśli masz mniej niż 25 lat, ryzyko myśli samobójczych może wzrosnąć - dlatego antydepresanty mają ostrzeżenie FDA o czarnej skrzynce.
Jeśli Ty lub Twoi bliscy zauważycie niepokojącą zmianę w swoim zachowaniu, porozmawiaj ze swoim lekarzem lub psychiatrą. Mogą zdecydować, że potrzebujesz innego rodzaju leczenia.
Nie odstawiaj ani nie zażywaj mniejszej dawki leku przeciwdepresyjnego, który został przepisany, chyba że jesteś pod nadzorem lekarza lub psychiatry. Jeśli chcesz przestać brać leki lub przestawić się na nową receptę, zapytaj swojego lekarza, jak bezpiecznie zmniejszyć dawkę, aby uniknąć odstawienia.
Słowo od Verywell
Nawet jeśli lekarz lub specjalista ds. zdrowia psychicznego dokładnie oceni Twoje objawy i historię, nadal może się zdarzyć błędna diagnoza. Możesz pomóc, będąc tak dokładnym i szczegółowym, jak tylko możesz, zgłaszając swoje objawy lekarzowi. Jeśli diagnoza, którą otrzymałeś, nie wydaje się odpowiednia, ważne jest, abyś zgłosił te obawy swojemu zespołowi opieki zdrowotnej. Pomocne może być poddanie się ocenie przez innego lekarza. Twoje zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie zależą od otrzymania dokładnej diagnozy i dostępu do leczenia, które najlepiej odpowiada Twoim potrzebom.