Być może słyszałeś terminy ADD i ADHD używane zamiennie. Zespół deficytu uwagi (ADD) i zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) są rzeczywiście tym samym stanem, po prostu ADHD zmieniło kilka nazw w ciągu ostatnich trzech dekad. zrozumienie rośnie, a nazwa została zmieniona, aby odzwierciedlić tę wiedzę.
ADHD to obecnie oficjalna nazwa zaburzenia. Jednak wiele osób nadal używa terminu ADD, który był oficjalną nazwą od 1980 do 1987 roku.
Niektórzy ludzie wpadają w złość lub frustrację, gdy słyszą, że ADD i ADHD to to samo. Czują, że „H”, które oznacza nadpobudliwość, nie opisuje dokładnie ich ani ich dziecka. Pomocne może być zrozumienie ewolucji zmian w nazwie.
Krótka oś czasu zmieniającej się nazwy ADHD
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM) jest publikowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Jest to standardowa wytyczna, którą lekarze, specjaliści od zdrowia psychicznego i klinicyści stosują podczas oceny i diagnozowania ADHD i innych problemów ze zdrowiem psychicznym.
Każda nowa aktualizacja i rewizja DSM jest niecierpliwie wyczekiwana, ponieważ może oznaczać dużą lub małą zmianę w nazwie poszczególnych stanów oraz kryteriach ich diagnozowania, w tym ADHD.
1980
Wydano trzecie wydanie DSM (DSM-III), a oficjalna nazwa schorzenia stała się zaburzeniem deficytu uwagi (ADD). W tym czasie nadpobudliwość nie była uważana za częsty objaw. Zidentyfikowano dwa podtypy ADD:
- DODAJ z nadpobudliwością
- DODAJ bez nadpobudliwości
1987
Wydano poprawioną wersję DSM-III. Oficjalna nazwa stała się zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Oznaczało to, że nadpobudliwość była uważana za ważną cechę ADHD.
1994
Opublikowano DSM-IV, z niewielką zmianą gramatyczną w nazwie. Oficjalna nazwa to teraz zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Cięcie między deficytem uwagi a zespołem nadpobudliwości wskazywało na coś znaczącego. Możesz mieć jeden lub oba podtypy. Nie trzeba było być nadpobudliwym, aby zdiagnozować ADHD. Trzy podtypy zostały nazwane:
- Zespół deficytu uwagi/nadpobudliwości psychoruchowej, typ mieszany
- Zespół deficytu uwagi/nadpobudliwości, głównie typu nieuważnego
- Zespół deficytu uwagi/nadpobudliwości psychoruchowej, głównie typu nadpobudliwego i impulsywnego
2013
Ukazała się piąta edycja DSM (DSM-5). Trzy podtypy ADHD pozostają takie same, ale teraz nazywa się je prezentacjami, a nie podtypami. Zawierają:
- Zespół deficytu uwagi/nadpobudliwości psychoruchowej, prezentacja łączona
- Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, głównie nieuważna prezentacja
- Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, głównie nadpobudliwość i impulsywność.
DSM-5 bierze pod uwagę, jak objawy występują zarówno u dzieci, jak iu dorosłych. To dobra wiadomość, ponieważ uważano, że ADHD dla dorosłych było pomijane w poprzednich DSM.
Korzystanie z terminu DODAJ
Nadal możesz używać terminu ADD, a ludzie prawie na pewno cię zrozumieją. Wielu lekarzy, klinicystów i pisarzy używa ADD do oznaczania nieuwagi i używa ADHD do opisania osoby z nadpobudliwością. Niektórzy ludzie używają ADD i ADHD zamiennie. Jednakże, jeśli potrafisz mentalnie przejść z ADD na ADHD, pomoże to uniknąć potencjalnego zamieszania i będzie na bieżąco z najnowszymi terminami.
Komponent nadpobudliwości
Wiele osób z nieuważnym ADHD uważa, że używanie nadpobudliwości w imię schorzenia, które mają, fałszywie przedstawia ich zmagania. Często, gdy laicy słyszą ADHD, automatycznie myślą o „nadaktywności” i nie rozumieją subtelności różnych prezentacji. Oczywiście nie musisz nikomu dzielić się swoją diagnozą, ale jeśli się zdecydujesz, możesz trochę rozwinąć i wyjaśnić, że to nieuważne ADHD, co pomaga od razu wyjaśnić.
Wielu dorosłych z nadpobudliwym i impulsywnym ADHD również nie uważa, że „H” dokładnie je opisuje. Kiedy myślimy o nadpobudliwości, na myśl przychodzi dziecko, które jest bardzo aktywne fizycznie i nie potrafi usiedzieć spokojnie w klasie.
W wieku dorosłym nadpobudliwość może objawiać się w mniej oczywisty sposób. Na przykład możesz mieć tendencje do pracoholizmu, dużo mówić, wiercić się stale lub jeździć bardzo szybko.
Możliwe też, że nie jesteś tak nadpobudliwy jak kiedyś. Piąta edycja DSM uznaje, że prezentacja osoby z ADHD może się zmienić w ciągu jej życia.
Nadpobudliwość u dorosłych z ADHD w porównaniu z dziećmi