W przeszłości naukowe badania nad miłością wzbudzały spore kontrowersje. Wiele osób postrzega miłość jako tajemniczą i niewymierną. Oto cztery najczęściej zadawane pytania dotyczące roli miłości w psychologii.
1. Czym różni się studium o miłości od innych tematów?
W latach 70. amerykański senator William Proxmire przyznał psychologowi Elaine Hatfield to, co nazwał „Nagrodą Złotego Runa”. W tamtym czasie wiele osób się z nim zgadzało.
Od tego czasu badania nad miłością pomogły zmienić sposób, w jaki postrzegamy rodzicielstwo, edukację i rozwój dziecka. Istnieje wiele zmienności w sposobie studiowania miłości. Słynne eksperymenty Harry'ego Harlowa z przywiązaniem polegały na pozbawieniu małpek wszelkich kontaktów społecznych, co pokazało, jak niszczycielski może być brak miłości dla normalnego rozwoju. Dzisiaj większość badaczy miłości wykorzystuje ankiety samoopisowe, aby zebrać informacje na temat postaw, percepcji i reakcji kochać.
2. Który model miłości jest powszechnie akceptowany?
Być może najbardziej znanym obecnie modelem jest Trójkątna Teoria Miłości Sternberga. Powodem, dla którego teoria ta przyciąga wiele uwagi, jest to, że łączy w sobie wiele elementów występujących we wcześniejszych teoriach miłości. Według Sternberga istnieją trzy podstawowe elementy miłości: intymność, pasja i zaangażowanie.
Relacja zbudowana tylko na jednym z tych elementów jest ogólnie uważana za słabą, podczas gdy relacja zbudowana na dwóch lub więcej elementach jest znacznie trwalsza. Na przykład połączenie namiętności i intymności byłoby tym, co Sternberg nazywa „namiętną miłością”.
Połączenie intymności, pasji i zaangażowania tworzy tak zwaną „doskonałą miłość”.
3. Czy istnieją badania porównujące miłość rodzic-dziecko z przyszłymi romantycznymi związkami?
Tak. Ostatnio przeprowadzono sporo badań w tej dziedzinie. Tradycyjne przekonania sugerowały, że chociaż relacje rodzic-dziecko służą jako ważna podstawa dla przyszłych stylów relacji, najwcześniejsze relacje między rodzicami a dziećmi niekoniecznie określają, jak dana osoba będzie zachowywać się w związkach jako osoba dorosła. Jednak niektóre niedawne badania wykazały, że związek między naszymi najwcześniejszymi związkami miłosnymi a związkami z dorosłymi może być silniejszy niż wcześniej sądzono
Wiele badań wykazało, że osoby, które w dzieciństwie są postrzegane jako bezpiecznie przywiązane, dorastają, aby mieć zdrowsze i trwalsze relacje z dorosłymi. Jednak badania konsekwentnie pokazują, że ludzie mogą przezwyciężyć słabe przywiązanie w dzieciństwie, aby rozwijać zdrowe romantyczne relacje jako dorośli
4. Czy ludzie czasami potrzebują pomocy z miłością?
Jedną z najczęstszych ocen wydawanych przez lekarzy i terapeutów jest „Globalna Ocena Funkcjonowania”. Ta ocena ma na celu przyjrzenie się wszystkim aspektom życia danej osoby, aby zobaczyć, jak dobrze dana osoba funkcjonuje. Miłość wchodzi pod parasol funkcjonowania społecznego. Problemy z miłością i relacjami międzyludzkimi mogą być wskaźnikiem poważnych problemów, dlatego większość profesjonalistów traktuje te informacje bardzo poważnie. Większość lekarzy i psychologów zgadza się, że trudności w związkach miłosnych są poważnym schorzeniem, które wymaga pewnego rodzaju interwencji.
Jednym z rodzajów terapii, który jest stosowany w przypadku trudności interpersonalnych, takich jak miłość, jest terapia interpersonalna, która koncentruje się na przywiązaniach i rozwiązywaniu problemów związanych z relacjami interpersonalnymi. Jest to krótkotrwała terapia oparta na przekonaniu, że problemy w naszym życiu interpersonalnym mogą objawiać się zaburzeniami psychicznymi i objawami, takimi jak depresja.