Choroby psychiczne, takie jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) są często określane mianem „nierównowagi chemicznej”. W rzeczywistości sytuacja jest znacznie bardziej złożona. Nikt nie wie dokładnie, co powoduje OCD, chociaż z pewnością istnieją określone czynniki ryzyka, które wydają się być obecne, takie jak nieprawidłowości w mózgu, zmiany chemiczne, genetyka i środowisko.
Czy OCD jest spowodowane brakiem równowagi chemicznej?
Zmiany w neurochemicznej serotoninie, jak również w neurochemicznych dopaminie i glutaminianie są prawdopodobnie obecne w OCD. Rzeczywiście, leki takie jak antydepresanty znane jako selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) łagodzą objawy u wielu osób.
Ponadto badania na zwierzętach i ludziach wydają się sugerować, że zmiany w różnych neurochemicznych są przynajmniej częściowo odpowiedzialne za objawy OCD. Nie jest jednak jasne, czy te zmiany neurochemiczne powodują objawy OCD, czy też pojawiają się w wyniku doświadczania objawów OCD.
Ponadto ostatnie badania wykazały, że OCD najprawdopodobniej wiąże się z funkcjonalnymi zmianami w rzeczywistej strukturze mózgu w połączeniu ze zmianami neurochemikaliów, a nie z prostymi zaburzeniami równowagi chemicznej. Nowe badania neuroobrazowania wykazały, że u osób z OCD określone obszary mózgu w rzeczywistości funkcjonują inaczej niż te same obszary u osób bez OCD. Jednak to odkrycie nadal nie wyjaśnia, w jaki sposób różnica w funkcjonowaniu mózgu przyczynia się do rozwoju OCD.
Tak więc, chociaż neurochemikalia są z pewnością ważne dla zrozumienia i leczenia OCD, zdecydowanie nie stanowią pełnego obrazu.
Genetyka i środowisko odgrywają dużą rolę
To, czy ktoś w Twojej rodzinie ma OCD, czy nie, jest jednym z największych czynników ryzyka rozwoju OCD. Im bliżej członka rodziny i im młodsi byli, gdy pojawiły się objawy, tym większe ryzyko, chociaż nie zidentyfikowano jeszcze żadnego konkretnego genu.
Ponadto środowisko, w którym żyjemy, może mieć ogromny wpływ na rozwój objawów OCD. Ktoś z bardzo silną biologiczną podatnością na OCD może nigdy nie zachorować, chyba że doświadczy „właściwych” warunków środowiskowych, takich jak przewlekły stres (szczególnie we wczesnym okresie życia) lub traumatyczna strata.
Rola zachowania
Zachowanie może również odgrywać rolę w rozwoju OCD, szczególnie pod wpływem stresu. Twój mózg zaczyna kojarzyć pewne przedmioty lub sytuacje ze strachem, a w odpowiedzi możesz zacząć ich unikać lub tworzyć rytuały, aby zmniejszyć niepokój, który odczuwasz, gdy się z nimi spotykasz.
Na przykład, możesz nie mieć problemu ze ściśnięciem ręki nieznajomym, ale będąc w dużym stresie, nagle zacząłeś kojarzyć ściskanie ręki z nieznajomymi z chorobami lub roznoszeniem zarazków. Możesz wtedy przestać angażować się w ten normalny akt grzeczności lub wyjąć środek do dezynfekcji rąk natychmiast po uściśnięciu czyjejś ręki, jeśli nie możesz tego uniknąć. Ponieważ twoje zachowanie wzmacnia twój strach, obawa przed złapaniem choroby lub czyichś zarazków może zacząć rozprzestrzeniać się i dotykać wszystkiego, czego dotknęli inni. Może to prowadzić do wielokrotnego mycia rąk w ciągu dnia, aż staną się surowe i popękane.
Leczenie
Najlepszymi i najskuteczniejszymi metodami leczenia większości osób cierpiących na OCD są psychoterapia i/lub leki, takie jak SSRI. Wiele osób z OCD może prowadzić satysfakcjonujące, produktywne życie, ucząc się strategii radzenia sobie i trzymając się swoich planów leczenia. Jeśli uważasz, że możesz mieć OCD, koniecznie porozmawiaj ze swoim lekarzem.
9 najlepszych programów terapii online Wypróbowaliśmy, przetestowaliśmy i napisaliśmy bezstronne recenzje najlepszych programów terapii online, w tym Talkspace, Betterhelp i Regain.
