Neurobiologia interpersonalna jest zasadniczo dziedziną interdyscyplinarną, która łączy wiele dziedzin nauki, w tym między innymi antropologię, biologię, językoznawstwo, matematykę, fizykę i psychologię w celu określenia wspólnych ustaleń dotyczących ludzkiego doświadczenia z różnych perspektyw. Neurobiologia interpersonalna ostatecznie połączyła te dziedziny, aby stworzyć definicję ludzkiego umysłu i tego, czego umysł potrzebuje do maksymalnego zdrowia.
Historia
Dr Dan Siegal, pionier w dziedzinie zdrowia psychicznego, znany jest z pracy nad neurobiologią interpersonalną i jest ekspertem w dziedzinie uważności. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Harvarda i studia podyplomowe na UCLA, aby zostać psychiatrą, ze szkoleniem w zakresie psychiatrii dzieci, młodzieży i dorosłych. Jest światowej sławy pisarzem i pedagogiem, wykładał dla Jego Świątobliwości Dalajlamy, Papieża Jana Pawła II i Króla Tajlandii.
Definiowanie umysłu za pomocą neurobiologii interpersonalnej
Na początku lat 90. Dan Siegal odkrył, że pomimo bycia wśród psychiatrów i innych specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym, nikt tak naprawdę nie miał jasnej definicji zdrowia psychicznego ani nawet umysłu. Przyszedł zdefiniować umysł, podkreślając jego relacyjne podstawy. Innymi słowy, jesteśmy tym, kim jesteśmy, tak jak jesteśmy w stosunku do siebie. Zakłada, że umysł jest procesem relacyjnym, który zasadniczo reguluje przepływ energii, stąd jest „interpersonalna” neurobiologii interpersonalnej.
W swoim głoszonym audiobooku, Neurobiologia We, kliniczny profesor psychiatrii na UCLA, Dan Siegal, omawia, w jaki sposób tożsamość nie jest zawarta w jednostce, ale między jednostkami.
Teoria stojąca za neurobiologią interpersonalną
W swej istocie, neurobiologia interpersonalna utrzymuje, że ostatecznie jesteśmy tym, kim jesteśmy ze względu na nasze relacje. Co więcej, ponieważ umysł jest zdefiniowany jako proces relacyjny, który reguluje przepływ energii, nasze mózgi nieustannie się zmieniają. Wszystkie relacje zmieniają mózg, szczególnie te najbardziej intymne, takie jak te z naszymi głównymi opiekunami lub romantycznymi partnerami. Chociaż kiedyś uważano, że nasze wczesne doświadczenia określają, kim jesteśmy, neurobiologia interpersonalna utrzymuje, że nasze mózgi są nieustannie przekształcane przez nowe relacje.
Potwierdzeniem słuszności tej teorii jest eksperyment, który pokazuje, jak krótkoterminowa dawka skutecznej terapii par, czyli terapii skoncentrowanej na emocji, może zmienić sposób, w jaki mózg reaguje na strach i zagrożenie. To tylko jedno z wielu badań neuroobrazowania, które pokazują, jak mózg może zmieniać się w czasie w oparciu o relacje i nowe doświadczenia.
Jesteśmy bardziej społeczni, niż nam się wydaje. Ból społeczny jest kodowany w mózgu podobnie jak ból fizyczny: Obie formy bólu sygnalizują zagrożenie dla naszego przetrwania. Neurobiologia interpersonalna uzupełnia rosnącą liczbę badań, które pokazują, jak bardzo jesteśmy społeczni. Ponieważ neurobiologia interpersonalna podkreśla znaczenie zdrowych relacji dla zdrowego umysłu, podkreśla również znaczenie dbania o swoje relacje z innymi.
Implikacje
Neurobiologia interpersonalna daje wielką nadzieję wszystkim osobom, które przeżyły traumę, psychoterapeutom, psychiatrom i ich pacjentom. Neurobiologia interpersonalna bada, jak mózg rośnie i zmienia się w zależności od relacji. Pozytywne relacje rodzą pozytywne zmiany, które przynoszą uzdrowienie tym, którzy doznali traumy.