Życie i dziedzictwo Abrahama Maslowa

Abraham Maslow był amerykańskim psychologiem, który opracował hierarchię potrzeb wyjaśniających ludzką motywację. Jego teoria sugerowała, że ludzie mają szereg podstawowych potrzeb, które muszą zostać zaspokojone, zanim ludzie pójdą w górę hierarchii, aby realizować bardziej społeczne, emocjonalne i samorealizujące się potrzeby.

Najbardziej znany z

Hierarchia potrzeb
Założyciel psychologii humanistycznej
Szczytowe doświadczenia
Samo-aktualizacja

Wczesne życie Maslowa

Abraham Maslow urodził się 1 kwietnia 1908 roku na Brooklynie w Nowym Jorku, gdzie dorastał jako pierwsze z siedmiorga dzieci jego żydowskich rodziców, którzy wyemigrowali z Rosji. Maslow opisał później swoje wczesne dzieciństwo jako nieszczęśliwe i samotne. Większość czasu spędzał w bibliotece zanurzony w książkach.

Maslow studiował prawo w City College w Nowym Jorku (CCNY). Po zainteresowaniu się psychologią przeniósł się na University of Wisconsin i znalazł mentora u psychologa Harry'ego Harlowa, który pełnił funkcję jego doradcy doktorskiego. Maslow uzyskał wszystkie trzy stopnie naukowe z psychologii (licencjat, magister i doktorat) na Uniwersytecie Wisconsin.

Kariera i teorie humanistyczne

Abraham Maslow rozpoczął nauczanie w Brooklyn College w 1937 i kontynuował pracę jako członek wydziału szkolnego do 1951. W tym czasie był pod silnym wpływem psychologa Gestalt Maxa Wertheimera i antropologa Ruth Benedict.

Maslow uważał, że byli tak wyjątkowymi ludźmi, że zaczął analizować i robić notatki na temat ich zachowania. Ta analiza posłużyła za podstawę jego teorii i badań nad ludzkim potencjałem.

Psychologia humanistyczna

W latach pięćdziesiątych Maslow stał się jednym z założycieli i sił napędowych szkoły myślenia znanej jako psychologia humanistyczna. Jego teorie – w tym hierarchia potrzeb, samorealizacja i szczytowe doświadczenia – stały się podstawowymi tematami ruchu humanistycznego.

Jak idee Maslowa wypadły w porównaniu z innymi popularnymi wówczas teoriami? Kilka kluczowych różnic:

Maslow uważał, że teoria psychoanalityczna Freuda i teoria behawioralna Skinnera były zbyt skoncentrowane na negatywnych lub patologicznych aspektach egzystencji.
Czuł również, że teorie te lekceważyły cały potencjał i kreatywność, które posiadają istoty ludzkie.
Teorie Maslowa były bardziej skoncentrowane na maksymalizacji dobrego samopoczucia i osiągnięciu pełnego potencjału.

Samo-aktualizacja

Proces samorealizacji odegrał kluczową rolę w teorii Maslowa. Zdefiniował tę tendencję jako „pełne wykorzystanie i eksploatację talentów, zdolności, potencjałów itd.” Innymi słowy, ludzie nieustannie dążą do osiągnięcia swojego pełnego potencjału.

Samorealizacja nie jest punktem końcowym ani miejscem docelowym. Jest to ciągły proces, w którym ludzie wciąż się rozciągają i osiągają nowe wyżyny dobrego samopoczucia, kreatywności i spełnienia.

Maslow uważał, że ludzie samorealizujący się posiadają szereg kluczowych cech. Niektóre z nich obejmują samoakceptację, spontaniczność, niezależność i zdolność do przeżywania szczytowych doświadczeń.

Wkład do psychologii

Maslow wniósł szereg ważnych wkładów do dziedziny psychologii. Dziś jest pamiętany jako jeden z najbardziej wpływowych psychologów XX wieku. Wśród jego wkładu:

Jego teorie skupiały się na pozytywnych aspektach ludzkiej natury. W czasach, gdy większość psychologów koncentrowała się na aspektach natury ludzkiej, które uważano za nienormalne, Abraham Maslow przeniósł uwagę na pozytywne strony zdrowia psychicznego.
Jego praca wpłynęła na to, jak postrzegamy zdrowie psychiczne. Jego zainteresowanie ludzkim potencjałem, szczytowymi doświadczeniami, poprawą zdrowia psychicznego i rozwojem osobistym miało trwały wpływ na psychologię.
Jego twórczość do dziś wywiera wpływ. Podczas gdy praca Maslowa wypadła z łask wielu psychologów akademickich, a niektórzy sugerują, że jego hierarchia może wymagać aktualizacji, jego teorie cieszą się odrodzeniem ze względu na rosnące zainteresowanie psychologią pozytywną.

Maslow zmarł w Kalifornii 8 czerwca 1970 roku na atak serca.