Zgodnie z teorią przywiązania więź emocjonalna jest formą zachowania przywiązania, które jedna osoba ma wobec drugiej. Być może najczęstszym przykładem więzi uczuciowej jest więź między rodzicem a dzieckiem. Inne przykłady obejmują więź między romantycznymi partnerami, przyjaciółmi i innymi członkami rodziny.
Kryteria więzi afektywnej
Psycholog John Bowlby opisał ten termin, gdy rozwinął swoją bardzo wpływową teorię przywiązania. Według Bowlby’ego, gdy matka odpowiada na potrzeby swojego dziecka, tworzy się silna więź emocjonalna. Ta więź zostaje zintegrowana z osobowością dziecka i służy jako podstawa wszystkich przyszłych więzi uczuciowych.
Później koleżanka Bowlby’ego, Mary Ainsworth, opisała pięć kryteriów więzi uczuciowych:
- Więzy uczuciowe są raczej trwałe niż przejściowe. Często trwają przez długi czas i trwają, a nie przychodzą i odchodzą.
- Więzy uczuciowe koncentrują się na konkretnej osobie. Ludzie tworzą silne uczucia przywiązania i uczucia do pewnych ludzi w swoim życiu.
- Związek związany z więzią uczuciową ma silne znaczenie emocjonalne. Te więzi uczuciowe mają duży wpływ na życie tych, którzy je dzielą.
- Jednostka poszukuje kontaktu i bliskości z osobą, z którą łączy ją uczuciowa więź. Pragniemy być fizycznie blisko ludzi, z którymi dzielimy uczucia.
- Mimowolne oddzielenie od jednostki prowadzi do niepokoju. Oprócz szukania bliskości, ludzie denerwują się, gdy są oddzieleni od tych, do których są przywiązani.
Ainsworth zasugerował, że dodanie szóstego kryterium – szukania komfortu i bezpieczeństwa w związku – zmieniło więź z więzi uczuciowej w prawdziwą relację przywiązania.