Style uczenia się Kolba są jedną z najbardziej znanych i szeroko stosowanych teorii stylów uczenia się. Psycholog David Kolb po raz pierwszy przedstawił swoją teorię stylów uczenia się w 1984 roku.
Wierzył, że nasze indywidualne style uczenia się wyłaniają się z powodu naszej genetyki, doświadczeń życiowych i wymagań naszego obecnego środowiska. Oprócz opisania czterech różnych stylów uczenia się, Kolb opracował również teorię uczenia się przez doświadczenie oraz inwentarz stylów uczenia się.
Przegląd
W jego teorii empirycznej uczenie się postrzegane jest jako czterostopniowy cykl. Po pierwsze, podstawą obserwacji są bezpośrednie i konkretne doświadczenia. Następnie osoba zastanawia się nad tymi obserwacjami i zaczyna budować ogólną teorię, co może oznaczać ta informacja.
W kolejnym kroku uczeń formułuje abstrakcyjne koncepcje i uogólnienia na podstawie swojej hipotezy. Wreszcie uczeń testuje implikacje tych pojęć w nowych sytuacjach. Po tym etapie proces ponownie powraca do pierwszego etapu procesu empirycznego.
Teoria stylów uczenia się
Style uczenia się opisane przez Kolba opierają się na dwóch głównych wymiarach: aktywnym/refleksyjnym i abstrakcyjnym/konkretnym.
Konwerger
Osoby o tym stylu uczenia się mają dominujące zdolności w obszarach abstrakcyjnej konceptualizacji i aktywnego eksperymentowania. Są wysoko wykwalifikowani w praktycznym stosowaniu pomysłów. Najlepiej radzą sobie w sytuacjach, w których istnieje jedno najlepsze rozwiązanie lub odpowiedź na problem.
Rozbieżnik
Dominujące zdolności dywergentów leżą w obszarach Konkretnego Doświadczenia i Refleksyjnej Obserwacji, zasadniczo przeciwnych mocnych stron Convergera. Ludzie z tym stylem uczenia się są dobrzy w widzeniu „dużego obrazu” i organizowaniu mniejszych fragmentów informacji w sensowną całość.
Różnicy mają tendencję do bycia emocjonalnymi i kreatywnymi i lubią burzę mózgów, aby wymyślić nowe pomysły. Artyści, muzycy, doradcy i ludzie silnie zainteresowani sztukami pięknymi, naukami humanistycznymi i sztukami wyzwolonymi mają tendencję do tego stylu uczenia się.
Asymilator
Asymilatorzy są wykwalifikowani w obszarach abstrakcyjnej konceptualizacji i refleksyjnej obserwacji. Zrozumienie i tworzenie modeli teoretycznych to jeden z ich największych atutów. Są bardziej zainteresowani abstrakcyjnymi ideami niż ludźmi, ale nie są zbytnio zainteresowani praktycznymi zastosowaniami teorii.
Osoby pracujące w matematyce i naukach podstawowych mają tendencję do tego stylu uczenia się. Asymilatorzy lubią także pracę, która obejmuje planowanie i badania.
Zakwaterowani
Osoby o tym stylu uczenia się są najsilniejsze w Konkretnym Doświadczeniu i Aktywnym Eksperymentowaniu. Ten styl jest w zasadzie przeciwieństwem stylu Assimilator. Zakwaterowani są wykonawcami; lubią przeprowadzać eksperymenty i realizować plany w prawdziwym świecie.
Spośród wszystkich czterech stylów uczenia się, akomodatorzy wydają się być największymi ryzykantami. Są dobrzy w myśleniu na własnych nogach i spontanicznej zmianie planów w odpowiedzi na nowe informacje.
Podczas rozwiązywania problemów zazwyczaj stosują podejście prób i błędów. Osoby z tym stylem uczenia się często pracują w dziedzinach technicznych lub na stanowiskach zorientowanych na działanie, takich jak sprzedaż i marketing.
Podobieństwo do teorii osobowości Junga
Kolb zasugerował, że jego teoria rozwija się i opiera na teorii osobowości Carla Junga, która koncentruje się na tym, jak jednostki wolą wchodzić w interakcje i dostosowywać się do świata. Wymiary uczenia się Kolba mają wiele wspólnego z wymiarami znajdującymi się we wskaźniku typu Myers-Briggs (MBTI). Jungowskie style uczenia się są również oparte na typach zidentyfikowanych w MBTI.
MBTI to inwentarz osobowości oparty na pracy Junga, który analizuje osobowość w czterech głównych wymiarach. Wymiar Ekstrawersja/Introwersja w MBTI jest bardzo podobny do wymiaru Aktywny/Odblaskowy Kolba.
Osoby nastawione na ekstrawersję i aktywne eksperymenty są zazwyczaj wykonawcami, podczas gdy osoby nastawione na introwersję i refleksyjną obserwację są zazwyczaj obserwatorami.
Wymiar Uczucie/Myślenie w MBTI jest również bardzo podobny do wymiaru Beton/Abstrakcja Kolba. Osoby wysoko w obszarach uczuć i konkretnych doświadczeń są bardziej skoncentrowane na tu i teraz, podczas gdy osoby wysoko w obszarach myślenia i abstrakcyjnej konceptualizacji wolą skupiać się na koncepcjach teoretycznych.
Wsparcie i krytyka
W jednej z ankiet z 1973 r. wśród studentów Kolb i Goldman odkryli, że istnieje korelacja między stylami uczenia się uczniów a wybranym przez nich kierunkiem wydziału.
Studenci, którzy planowali ukończyć wybrany kierunek studiów, mieli style uczenia się, które były silnie związane z ich obszarami zainteresowań. Na przykład studenci rozpoczynający kierunki zarządzania byli bardziej przychylny, podczas gdy ci, którzy studiują matematykę, mieli bardziej asymilacyjne podejście.
Wyniki wskazały również, że studenci, którzy realizowali dyplomy zgodne z ich stylem uczenia się, byli bardziej zaangażowani w swoją dziedzinę niż studenci, którzy realizowali stopnie naukowe niezwiązane z ich preferencjami uczenia się. .
Koncepcja stylów uczenia się była krytykowana przez wielu, a eksperci sugerują, że istnieje niewiele dowodów na poparcie istnienia stylów uczenia się.
W jednym zakrojonym na szeroką skalę badaniu przyjrzano się ponad 70 różnym teoriom stylów uczenia się i stwierdzono, że w każdej z nich brakowało wystarczających badań na poparcie swoich twierdzeń.
Pedagog Mark K. Smith twierdził, że model Kolba jest poparty jedynie słabymi dowodami empirycznymi i że proces uczenia się jest w rzeczywistości znacznie bardziej złożony niż sugeruje teoria. Zauważył również, że teoria nie uwzględnia w pełni, jak różne doświadczenia i kultury mogą wpływać na proces uczenia się.